Τεράστιες και πρωτόγνωρες οι γεωπολιτικές και οικονομικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον, μετά την επανεκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.
Η Ευρώπη, για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δέχθηκε την έντονη κριτική και αμφισβήτηση με την ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου Βανς στο Μόναχο, ως να προμήνυε την απαρχή όλων αυτών των σημαντικών γεωπολιτικών αλλαγών που λαμβάνουν χώρα σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πράγματι, η πρώτη σημαντική αλλαγή της νέας διακυβέρνησης των ΗΠΑ που πάγωσε την Ευρώπη, ήταν η αλλαγή της στάσης της στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, έναν πόλεμο που η προηγούμενη διοίκηση του Μπάιντεν επιδίωξε με σκοπό την εξασθένηση της Ρωσίας σέρνοντας στο άρμα της ολόκληρη την Ευρώπη, εντελώς ξαφνικά όμως οι ΗΠΑ άλλαξαν τη θέση τους και εγκατέλειψαν την Ουκρανία και μαζί και την Ευρώπη.
Αυτή λοιπόν η αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, αποτέλεσε το έναυσμα της πρώτης σημαντικής αναβάθμισης της τουρκικής παρουσίας στα διεθνή δρώμενα. Και τούτο διότι η ενώ η Τουρκία ήταν για δύο χρόνια στο επίκεντρο της κριτικής από την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ για την ουδέτερη στάση της στην εισβολή της Ρωσίας, ξαφνικά βρέθηκε ως η μοναδική χώρα στην περιφέρεια στην οποία ο ίδιος Αμερικανός πρόεδρος έδειξε ευθύς αμέσως την εμπιστοσύνη του για διαμεσολάβηση και συνομιλίες μεταξύ των δύο εμπόλεμων μερών.
Αντιθέτως, η Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά παντελώς ξεκρέμαστη όχι για την καταδίκη της ρωσικής εισβολής, την οποία ορθά έπραξε ευθύς εξαρχής, αλλά για μία σειρά λάθος ενεργειών, χειρισμών και προφορικών κυβερνητικών δηλώσεων με αποκορύφωμα τη δημόσια σύγκρουση με τη ρωσική πρεσβεία και με αποκορύφωμα τη δημόσια αντιπαράθεση με την εμπλοκή της ίδιας της εκπροσώπου Τύπου του Ρωσικού ΥΠ. ΕΞ.
Η δεύτερη και πολύ μάλιστα σημαντικότερη αναβάθμιση της τουρκικής παρουσίας είναι η ενεργή συμμετοχή της στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Εν προκειμένω, η Τουρκία ενώ αντιμετώπιζε τη δυσμένεια του δυτικού κόσμου για τη συνεργασία της και την χρηματοδότηση της μουσουλμανικής αδελφότητας και τη δημόσια υποστήριξη της σε τζιχαντιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, όλως ξαφνικά επήλθε μία τεράστια αλλαγή της διεθνούς κοινότητας με τις ΗΠΑ να συγχαίρουν τον Τούρκο πρόεδρο για την επιτυχία του να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ χρηματοδοτώντας μία τρομοκρατική οργάνωση του ISIS, αλλά και η επικεφαλής της ευρωπαϊκής επιτροπής να προστρέχει ασμένως να συναντηθεί με τον τούρκο πρόεδρο υποσχόμενη πρόσθετη χρηματοδότηση και προσβλέποντας σε μελλοντικές συνεργασίες!
Το αποκορύφωμα της άνευ προηγουμένου αναβάθμισης της Τουρκίας στα περιφερειακά δρώμενα ήταν η συμμετοχή του Τούρκου προέδρου στην συνάντηση του Τραμπ στο Ριάντ, με τον πρωθυπουργό της Σαουδικής Αραβίας και τον μεταβατικό πρόεδρο της Συρίας, έναν τζιχαντιστή τρομοκράτη της Al Qaeda ο οποίος μερικές μέρες πριν ήταν επικηρυγμένος από την Ουάσιγκτον! Και ολόκληρη η διεθνής κοινότητα ενεή άκουγε τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου περί άρσης των κυρώσεων σε βάρος της Συρίας…
Άραγε, ο Αμερικανός πρόεδρος σκέφτηκε καθόλου τους χιλιάδες νεκρούς Αμερικανούς στρατιώτες και τους χιλιάδες θανάτους που προκάλεσε η Al Qaeda μέχρι να ηττηθεί από τους συμμάχους της Δύσης;
Για ποια ιδανικά και ποιες αξίες πολέμησε η Δύση την ισλαμιστική τρομοκρατία;
Εξαγοράζονται αυτές οι χιλιάδες θυσίες με κάποια δισεκατομμύρια deals του Αμερικανού προέδρου με τα αραβικά κράτη;
Και μάλιστα την ώρα που ο Τζιχάντιστής της Al Qaeda υπό το κάλυμμα του μεταβατικού προέδρου της Συρίας συνεχίζει να σπέρνει τον θάνατο σε χριστιανούς, Δρούζους και Αλαουίτες στη Συρία;
Κάπως έτσι λοιπόν η Τουρκία από κατηγορούμενη για υποστήριξη και χρηματοδότηση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, εν μία νυκτί βρέθηκε να υμνείται από τον Αμερικανό πρόεδρο και από ορισμένους ευρωπαίους ηγέτες έρμαια των πολυεθνικών funds.
Και όχι μόνο. Το παζλ της τουρκικής αναβάθμισης συμπληρώνεται με την επισπεύδουσα Ευρωπαΐκή Ενωση, την ένωση που οι ιδρυτικοί πατέρες της οραματίστηκαν ως μία ένωση λαών για την ειρήνη και την ευημερία, να καλωσορίζει την συμμετοχή της Τουρκίας στα εξοπλιστικά προγράμματα της ευρωπαΐκής αμυντικής βιομηχανίας!
Και σε όλες αυτές τις απίστευτες εξελίξεις και δρώμενα που μοιάζουν περισσότερο με κινηματογραφικά σενάρια υψηλής θεαματικότητας, η Ελλάδα, πανταχού απούσα και με ένα κατακερματισμένο πολιτικό σύστημα, παρακολουθεί αμήχανη τις δυσοίωνες προοπτικές για το μέλλον της ίδιας της εθνικής της ασφάλειας. –*
Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis
