«Εντάξει, απλά ξέχασέ το». «Ίσως απλά να έλειψε ο ένας στον άλλον». «Αγαπούσα περισσότερο την ιδέα σου». Τα κινητά τηλέφωνα όλων μας έχουν σίγουρα λάβει κάποιο από αυτά τα μηνύματα ή κάτι παρεμφερές -μικρές, σύντομες εκφράσεις των ανησυχιών που περικλείουν κάθε σχέση. Σε κάθε έναν από εμάς, όμως, φαντάζουν συγκεκριμένα και προσωπικά.
Στις υπέροχες φωτογραφίες της Victoria Crayhon, αυτά τα βαθιά προσωπικά αλλά παγκοσμίως αναγνωρίσιμα μηνύματα γίνονται δημόσια και αναρτώνται σε κλασικές μαρκίζες κινηματογράφων κατά μήκος της Αμερικής. Τα γράμματα της μαρκίζας προκαλούν ένα αίσθημα νοσταλγίας για το παρελθόν ενώ, όπως εξηγεί η Crayhon, ο κινηματογράφος λειτουργεί ως «ένα δημόσιο μέρος που ίσως εκλείψει σύντομα».
Τα νέα μέρη στα οποία συγκεντρωνόμαστε μπορεί να δημιουργούν τη ψευδαίσθηση της ιδιωτικότητας αλλά στην πραγματικότητα μας εκθέτουν περισσότερο από όσο νομίζουμε -το Twitter, το Facebook, το Instagram και τα μηνύματα στα κινητά μας δίνουν τη δυνατότηα να μοιραζόμαστε τις πιο κρυφές πτυχές του εαυτού μας, τόσο ανοιχτά σαν να ήταν λέξεις πάνω σε μια πινακίδα του δρόμου. «Πιστεύω πως διακωμωδώ την ακόρεστη ανάγκη μας να “ανανεώνουμε το status” μας, με όλους τους τρόπους που το κάνουμε» λέει η Crayhon.
Τα μικρά κείμενα, τα οποία κυμαίνονται από δυσνόητα και περίεργα μέχρι εύστοχα και άμεσα, είναι στην πραγματικότητα «ένα μείγμα αλήθειας και φαντασίας για τον εαυτό μου», λέει η Crayhon στην αμερικάνικη Huffington Post. «Τα κείμενα προκύπτουν από την αναδιατύπωση που κάνω στις δικές μου αναμνήσεις και σκέψεις και συζητήσεις που είχα με προηγούμενες ή τωρινές σχέσεις μου, από διαφημιστικές καμπάνιες, από κατασκευασμένες κοινοτοπίες, από αποσπάσματα από ιδιαίτερα γελοίες συνεντεύξεις διάσημων, από αποσπάσματα από “ρομαντικές” ιστορίες από παλιά γυναικεία περιοδικά, από χαρακτήρες ταινιών ή σειρών, από κάθε είδους τέτοια πράγματα».
Αυτό το, περίπου, alter ego της Crayhon παίζει με το αρχέτυπο των ατόμων που μοιράζονται υπερβολικά πολλά πράγματα για τη ζωή τους στα κοινωνικά δίκτυα και τον πραγματικό -ή και ψεύτικο- πόνο τους. Το μείγμα που προκύπτει κάνει τον κάθε θεατή να ταυτίζεται, θέλοντας και μη.
