Τα φιλικά παιχνίδια, ναι, ακόμα και αυτά που έχουν το χαρακτήρα πρόβας-τζεναράλε, προσφέρονται μόνο για συμπεράσματα των προπονητών. Οι απ' έξω βλέπουμε πράγματα αλλά δεν έχουμε όλο το backround για ολοκληρωμένες κρίσεις.
Οπως και να έχει πάντως ο Ολυμπιακός εμφάνισε αρετές αλλά και ελαττώματα κόντρα στον Αστέρα (ο οποίος βρίσκεται σαφώς πιο πίσω στην προετοιμασία). Στο πρώτο τριαντάλεπτο ας πούμε, με τον Εμενίκε φορ, τον Οφόε στον άξονα, τον εξαιρετικό Πάρντο δεξιά και τον Φορτούνη πιο ελεύθερο, οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν ποδόσφαιρο κυριαρχίας πατώντας ουκ ολίγες φορές περιοχή.
Το ότι δεν σκόραραν οφείλεται στην επιπολαιότητα της τελικής πάσας αλλά και της τελικής προσπάθειας με τον Εμενίκε να δείχνει ότι χρειάζεται ακόμη κάποιο χρόνο για να λυθεί. Στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός δέχθηκε γκολ, γεγονός που θα τον προβληματίσει. Το τέρμα του Μανιά προήλθε από λάθος υπολογισμό του Σισέ ο οποίος πήδηξε σε λάθος χρόνο και έδωσε το δικαίωμα στον Μανιά να σκοράρει (κάνοντας μάλιστα δύο προσπάθειες).
Στο δεύτερο ημίχρονο οι Αρκάδες άλλαξαν σχεδόν όλη την ενδεκάδα τους. Αλλαγές έκανε και ο Ολυμπιακός (μπήκε στο γήπεδο και ο Καρσελά) αλλά πλέον το παιχνίδι των πρωταθλητών είχε άλλο τέμπο και διαφορετικό προσανατολισμό. Ο Καρσελά ισοφάρισε στο 57' με σουτ στην κίνηση, όμως από εκεί και πέρα οι ερυθρόλευκοι δεν μπόρεσαν να βγάλουν πολλούς αυτοματισμούς στο παιχνίδι τους και να απειλήσουν άμεσα.
Ηταν ένα μέτριο, κοντολογίς, τεστ για τους πρωταθλητές που χρειάζονται να δουλέψουν μεταξύ τους περισσότεορ και να βρεθούν. Ο Αστέρας δεν έπαιξε καθόλου άσχημα για τα δεδομένα της εποχής.
Πηγή: Contra.gr