Η Φουρνά, είναι ένα χωριουδάκι έξω από το Καρπενήσι, χαμένο μέσα σε ένα ελατόδασος, στην καρδιά των Αγράφων και σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρων.
Αυτό το χωριουδάκι λοιπόν από συστάσεως του ελληνικού κράτους μέχρι και την δεκαετία του 60 είχε ένα πληθυσμό που έφθασε τους 1300 κατοίκους, αλλά τα τελευταία χρόνια ο πληθυσμός του έχει μειωθεί στα περίπου 300 άτομα.
Τον τελευταίο καιρό μία δασκάλα που εργάζεται εκεί, μαζί με τον ιερέα και σε συνεργασία με το Δήμο, ανέλαβαν μία σημαντική πρωτοβουλία να φέρουν πολύτεκνες οικογένειες να κατοικήσουν στο χωριό τους, παρέχοντας τους ένα σπίτι, μια δουλειά και τα πρώτα έξοδα εγκατάστασης τους.
Και έτσι άνοιξε ξανά το νηπιαγωγείο και άρχισε να λειτουργεί και το δημοτικό σχολείο … πόσο όμορφο!!!
Άκουσα όμως σε μία ραδιοφωνική συνομιλία ότι αυτή η πρωτοβουλία δεν τυγχάνει της αμέριστης υποστήριξης της ελληνικής πολιτείας … πόσο άσχημο!!!
Μια παρόμοια πρωτοβουλία άρχισε προσφάτως και στο χωριό Ζίτσα των Ιωαννίνων, το οποίο μάλιστα πήρε ως παράδειγμα το χωριό Φουρνά της Ευρυτανίας και συνεργάζονται μεταξύ τους! Ούτε όμως κι αυτή η πρωτοβουλία φαίνεται να έχει την υποστήριξη της ελληνικής πολιτείας …
Σκεφθείτε λοιπόν πως θα ήταν η Ελλάδα μας σε μερικές δεκαετίες, αν η κάθε κυβέρνηση ακολουθούσε μία εθνική πολιτική αναγέννησης της ελληνικής επαρχίας, πριμοδοτώντας την εγκατάσταση οικογενειών σε διάφορα μέρη της χώρας, με την παροχή ενός επαρκούς επιδόματος που θα συνέβαλε σε μία στοιχειώδη αξιοπρεπή διαβίωση των οικογενειών, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια της μετεγκατάστασης τους.
Είναι λυπηρό και συνάμα απογοητευτικό να βλέπεις όλες τις κυβερνήσεις από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα να συναγωνίζονται η μία την άλλη στην … αδιαφορία να ξεκινήσουν μία εθνική στρατηγική ανάκαμψης της ελληνικής επαρχίας.
Και δεν είναι μόνο η κεντρική Ελλάδα και η Ήπειρος.
Το πρόβλημα είναι ακόμη χειρότερο στη Θράκη – η γεωγραφική και γεωπολιτική θέση της οποίας είναι εξαιρετικά ευαίσθητη για ευνόητους λόγους – όπου, για παράδειγμα, ο πληθυσμός της Αλεξανδρούπολης ανέρχεται σε 60.000 κατοίκους και του Διδυμότειχου σε 8.000 κατοίκους, ενώ αν κοιτάξεις απέναντι, στην Αδριανούπολη, ο πληθυσμός της έχει ξεπεράσει τις 180.000!
Κρίμα όχι μόνο για το κυβερνών κόμμα αλλά για όλα τα πολιτικά κόμματα που εναλλάχθηκαν στην εξουσία αυτής της έρμης Χώρας από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν καταρτίσει μία ενιαία και μακροχρόνια εθνική στρατηγική αναγέννησης της ελληνικής επαρχίας και αναστροφής του δημογραφικού προβλήματος.
Τι περιμένετε; Να φύγουν άλλες 500.000 νέοι άνθρωποι στο εξωτερικό; Δε βλέπετε ότι το δημογραφικό είναι ο αργός θάνατος της Χώρας … έλεος!
*
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis
