Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς μια ακόμη ιστορία διαφθοράς στο δημόσιο χρήμα. Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν σε ψεύτικους βοσκοτόπους, εικονικές δηλώσεις και παραθυράκια της γραφειοκρατίας. Είναι – δυστυχώς – κάτι βαθύτερο και πιο επικίνδυνο: μια ηθική κατάρρευση που επιδοτήθηκε μεθοδικά επί δεκαετίες.
Η χώρα μας – με ανεκτίμητη αγροτική γη, παραδόσεις, βουνά και θάλασσες – έχει φτάσει σχεδόν στο σημείο να μην καλλιεργεί, να μην εκτρέφει ζώα, να μην παράγει, επειδή «υπάρχουν οι επιδοτήσεις».
Είναι επίσης ένα πρόβλημα αξιών και αυτοσεβασμού. Η λογική των επιδοτήσεων, χωρίς αντίκρισμα στην πραγματική παραγωγή, φθείρει την ψυχή του Έλληνα. Τον μαθαίνει να διεκδικεί επιδόματα αντί να αγωνίζεται και να περιμένει : «τι μου δίνει το κράτος;» αντί για το «τι μπορώ να φτιάξω με τα χέρια μου;».
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι μόνο η απάτη. Είναι ότι εθιστήκαμε σε μια παρασιτική νοοτροπία. Ότι σε πολλά χωριά σταμάτησαν να καλλιεργούν τη γη, επειδή ήταν πιο εύκολο να τη δηλώσουν ως βοσκοτόπι. Ότι αντί να μεγαλώσουμε κοπάδια, μεγαλώσαμε φακέλους αιτήσεων. Εάν όμως αντί για τυρί και σιτάρι παράγουμε μόνο «δικαιολογητικά», έχουμε χάσει το μέλλον μας.
Θέλουμε τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο να γίνουν υψηλού επιπέδου επαγγελματίες και επιχειρηματίες της παραγωγής και της εξωστρέφειας. Χρειαζόμαστε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, προκειμένου να αποτελέσουν τους πυλώνες της εθνικής μας αυτάρκειας και έναν σημαντικό εξαγωγικό κλάδο. Το παράδειγμα της Ολλανδίας και του Ισραήλ είναι απόδειξη των δυνατοτήτων οι οποίες υπάρχουν.
Η νέα αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας πρέπει να βασιστεί στους παρακάτω άξονες :
Σύνδεση των επιδοτήσεων μόνο με παραγωγικό αντίκρισμα. Είναι εντελώς απαράδεκτο και εθνικά καταστροφικό να δίνονται επιδοτήσεις με βάση το κεφάλαιο (τα ζώα και τα χωράφια) και όχι το προϊόν. Αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος για να ενισχυθούν οι πραγματικοί αγρότες και η πραγματική προσπάθεια τους.
Αλλαγή της πολιτικής αποζημιώσεων προκειμένου να αποζημιώνονται οι πραγματικές απώλειες.
Στρατηγική για την αύξηση του μεγέθους γεωγραφικών ιδιοκτησιών. Τα χωράφια και τα κοπάδια είναι κατακερματισμένα και αυτό αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και εν τέλη την επιχειρηματικότητα στον αγροτικό τομέα.
Προστασία της παραγωγικής γης από δραστηριότητες άσχετες με την γεωργία. Η παραγωγική γη πρέπει να προστατευθεί από δραστηριότητες οι οποίες αλλοιώνουν τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες της γεωργικής δραστηριότητας.
Υποστήριξη σύστασης νομικών προσώπων για την επιχειρηματική προσέλκυση επενδύσεων και επενδυτικών κεφαλαίων. Ο αγροτικός τομέας μπορεί και πρέπει να γίνει υποδοχέας επενδυτικών κεφαλαίων και στην κατεύθυνση αυτή χρειάζεται να ακολουθήσει τις επιχειρηματικές πρακτικές.
Στο τέλος της ημέρας πρέπει να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας τους παραγωγούς παππούδες μας και να ξαναβρούμε το ήθος τους. Να πιστέψουμε στο όραμα της Ισχυρής Ελλάδας, το οποίο περνά μέσα από την αναγέννηση της Εθνικής Οικονομίας. Εάν χάσουμε τη φιλοδοξία του δημιουργού, καμία χρηματοδότηση δεν θα μας σώσει.
*
Απόστολος Βλάχος, Οικονομολόγος, Επιχειρηματίας,
