Ένας Άγγλος φωτογράφος, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος στις τεχνικές επεξεργασίας της εικόνας, τιμάται στον τόπο του 170 χρόνια μετά τη δημιουργία του πρώτου του στούντιο.

Ο Henry Peach Robinson (9 Ιουλίου 1830 – 21 Φεβρουαρίου 1901) ήταν μια από τις πιο διάσημες προσωπικότητες του καιρού του. «Έδειξε στην πράξη στους φωτογράφους της εποχής ότι η φωτογραφία μπορεί να είναι τέχνη», δηλώνει στο BBC, ο ιστορικός φωτογραφίας Michael Pritchard.

Γεννημένος στο Ludlow του Σρόπσιρ, το 1830, σπούδασε σχέδιο και ζωγραφική ενώ εργαζόταν σε βιβλιοπωλείο στο Leamington Spa του Ουόρουικσαϊρ και άνοιξε το πρώτο του στούντιο πορτρέτων στην πόλη το 1855.

«Μέχρι το 1857 είχε κερδίσει μετάλλια και βραβεία για τις καλλιτεχνικές του φωτογραφίες και αυτό συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του 1890», σημειώνει ο Pritchard, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Royal Photographic Society.

Ο Ρόμπινσον χρησιμοποίησε «συνδυαστική εκτύπωση», όπως εξηγεί, δημιουργώντας μια εικόνα από πολλαπλά αρνητικά.

Η χρήση αυτής της τεχνικής έδινε τη δυνατότητα στον φωτογράφο να επεξεργάζεται μεταξύ άλλων, το φως, τη σκιά, αλλά και τη έκφραση και στάση των προσώπων, σε διαφορετικά σημεία της εικόνας.

«Είναι κάτι που κάνουμε σήμερα σχετικά εύκολα με το Photoshop, αλλά στα τέλη της δεκαετίας του 1850 και με τα μέσα του 19ου αιώνα ήταν μια αρκετά πρωτοποριακή τεχνική», προσθέτει ο Pritchard. «Έγινε δεξιοτέχνης σε αυτό και κατάφερε να δημιουργήσει εξαιρετικά πρωτοποριακές και εντυπωσιακές εικόνες».

Σε ένα από τα πρώτα δείγματα των «εικαστικών» φωτογραφιών του, το Fading Away (1858), ο Ρόμπινσον -λάτρης των προραφαηλιτών- συνδύασε πέντε ξεχωριστά αρνητικά προκειμένου να δημιουργήσει το στιγμιότυπο που απεικονίζει ένα ετοιμοθάνατο κορίτσι περιτριγυρισμένο από την οικογένειά του.

Η εικόνα έγινε απίστευτα δημοφιλής παρά το θέμα, το οποίο ορισμένοι θεωρούσαν μακάβριο, αν και «υπάρχει μια βαθύτερη ιστορία γύρω από αυτό το είδος φωτογραφίας και τα θέματα σχετικά με τον τρόπο που οι Βικτωριανοί απεικόνιζαν τον θάνατο», σημειώνει ο Pritchard, αναφερόμενος στην αλλόκοτη παράδοση του 18ου και 19ου αιώνα με τις μεταθανάτιες φωτογραφίες αγαπημένων -και ειδικά παιδιών.

Το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης διαθέτει στις συλλογές του ένα αντίγραφο της εικόνας και αναφέρει στην ιστοσελίδα του ότι η φωτογραφία άρεσε στον πρίγκιπα Αλβέρτο, σύζυγο της βασίλισσας Βικτωρίας, ο οποίος αγόρασε μια εκτύπωση και έδωσε πάγια παραγγελία για κάθε σημαντική φωτογραφία που θα δημιουργούσε ο Ρόμπινσον.

«Θεωρώ ότι είναι κάπως ξεχασμένος στις μέρες μας, αλλά εκείνη την εποχή θεωρείτο μια πολύ σημαντική προσωπικότητα και κάποιος που είχε τεράστιο αντίκτυπο στη φωτογραφία», προσθέτει ο Pritchard.

Το 1864, όταν ήταν 34 ετών, ο Ρόμπινσον, ιδρυτικό μέλος της Φωτογραφικής Εταιρείας του Μπέρμιγχαμ και συγγραφέας βιβλίων, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το στούντιο του στο Leamington λόγω της κακής υγείας του, που προκάλεσε η έκθεση στα τοξικά χημικά που χρησιμοποιούνταν τότε στη φωτογραφία. Μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου και συνέχισε να εργάζεται μέχρι το θάνατό του το 1901 στο Tunbridge Wells του Κεντ.

«Ήτα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία. Διέθετε επιχειρηματικό και εμπορικό πνεύμα, αλλά ταυτόχρονα ήταν καλλιτέχνης και προωθούσε τη φωτογραφία ως μορφή τέχνης», σχολιάζει ο Peter Chappell, απερχόμενος πρόεδρος της Φωτογραφικής Εταιρείας του Leamington.

Η Leamington Photographic Society τίμησε πρόσφατα την επέτειο των 170 χρόνων προσκαλώντας στην πόλη τον διάσημο φωτογράφο Rankin -ο οποίος έχει απαθανατίσει με τον φακό του από την Björk, την Kέιτ Μος, τη Madonna και τον Ντέιβιντ Μπόουι, μέχρι τη βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ.

«Η σύνδεση του κορυφαίου φωτογράφου πορτρέτων του 1800, ο οποίος έζησε και εργάστηκε στο Leamington Spa με τον κορυφαίο φωτογράφο πορτρέτων της εποχής μας που ήρθε στην πόλη, είναι ο κρίκος όλης της ιστορίας», πρόσθεσε ο απερχόμενος αντιπρόεδρος Mark Godfrey.

Με πληροφορίες από BBC