Δεν έχουν περάσει απαρατήρητες οι απώλειες των τουρκικών drones Akinci μέσα στο 2025, με έξι από τα UAV του τύπου να έχουν χαθεί από τις αρχές του έτους μέχρι τον Σεπτέμβριο- μια εξέλιξη που εκλαμβάνεται ως πλήγμα στο γόητρο της τουρκικής βιομηχανίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Η πρώτη απώλεια έλαβε χώρα στις 28 Ιανουαρίου, με συντριβή ενός Akinci στη Λιβύη. Αν και το αίτιο δεν έχει επιβεβαιωθεί, έχουν υπάρξει αναφορές για κατάρριψή του με αντιαεροπορικό πύραυλο από δυνάμεις του LNA (Libyan National Army- o Λιβυκός Εθνικός Στρατός του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ). Στις 16 Μαρτίου είχε αναφερθεί κατάρριψη ενός άλλου από Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ στο Ιρακινό Κουρδιστάν (βόρειο Ιράκ), και στις 31 Μαρτίου ένα Akinci των ενόπλων δυνάμεων του Μάλι είχε καταρριφθεί από την Αλγερία. Στον εμφύλιο στο Σουδάν, αντάρτες των RSF (Rapid Support Forces), σύμφωνα με αναφορές, κατέρριψαν τρία Akinci από τον Ιούλιο ως τον Σεπτέμβριο- στις 10 Ιουλίου, στις 4 Σεπτεμβρίου και στις 11 ή 13 Σεπτεμβρίου.
Το Akinci της Baykar εντάσσεται στην κατηγορία των αποκαλούμενων HALE (high altitude long endurance- επιχειρούν σε μεγάλα ύψη για μεγάλα χρονικά διαστήματα) drones και μπορεί να μεταφέρει φορτίο 1.500 τόνων- περιλαμβανομένων πυραύλων και «έξυπνων» βομβών/ πυρομαχικών (όπως τα MAM, L-UMTAS, SOM-A της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας). Έχει άνοιγμα φτερών 20 μέτρα, μήκος 12,3 και εμβέλεια 6.000 χλμ., ενώ μπορεί να φέρει και συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, ραντάρ και άλλους αισθητήρες κ.α. Η Τουρκία το παρουσιάζει ως ένα κορυφαίο στην κατηγορία του drone, επιδιώκοντας επανάληψη της επιτυχίας του Bayraktar TB2- ωστόσο το ΤΒ2, επίσης της Baykar, παρουσιαζόταν ως ένα φθηνό (κόστους 3-5 εκατ. δολαρίων ανά μονάδα) και αποτελεσματικό drone της κατηγορίας του (MALE- medium altitude long endurance), όπως και τα Aksungur και Anka της TAI.
Στην περίπτωση του Akinci, όπως προαναφέρθηκε, προωθείται ως ένα από τα κορυφαία μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Τουρκίας (και μάλιστα της κατηγορίας των UCAV- unmanned combat aerial vehicle) με σαφώς μεγαλύτερο κόστος (αν και δεν έχει γίνει γνωστό, θεωρείται αρκετά υψηλότερο από ό,τι αυτό του TB2)- η Baykar το παρουσιάζει ως ένα drone που μπορεί να αναλαμβάνει και αποστολές που θα έκαναν κανονικά επανδρωμένα μαχητικά, περιλαμβανομένης της χρήσης πυραύλων αέρος- αέρος κατά άλλων αεροσκαφών και εκτόξευσης πυραύλων cruise. Μεταξύ αυτών που το προμηθεύτηκαν/ προμηθεύονται είναι η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, η Μπουρκίνα Φάσο, η Αιθιοπία, οι δυνάμεις της κυβέρνησης της Τρίπολης στη Λιβύη, το Μαρόκο, το Πακιστάν, η Σομαλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, το Μάλι, το Κιργιστάν και η Ινδονησία.
Ως εκ τούτου, έξι απώλειες μέσα σε έναν χρόνο, και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις από αντάρτες, δεν είναι «καλά νέα» για τις πωλήσεις του τουρκικού drone, ειδικά δεδομένου ότι αρκετοί πελάτες βρίσκονται στην Αφρική, όπου συχνά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη αγοράζονται ως μια οικονομική και αποτελεσματική λύση απέναντι ανταρτικών δυνάμεων και πολιτοφυλακών.
