Η επιρροή της 35χρονης ποπ σταρ Τέιλορ Σουίφτ και του 36χρονου παίκτη των Kansas City Chiefs Τράβις Κέλσι έχει επεκταθεί επίσημα πλέον και στον κόσμο της γλωσσολογίας, καθώς η πολυσυζημένη σχέση τους ενέπνευσε εν μέρει τη λέξη της χρονιάς 2025 του Cambridge Dictionary: «parasocial»- στα ελληνικά «παρακοινωνικός».
Τι σημαίνει «parasocial»;
Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ η λέξη αναφέρεται σε μια «σύνδεση που αισθάνεται κάποιος μεταξύ του εαυτού του και ενός διάσημου προσώπου που δεν γνωρίζει, ενός χαρακτήρα σε ένα βιβλίο, ταινία, τηλεοπτική σειρά κ.λπ. ή μιας τεχνητής νοημοσύνης».
Η κατακόρυφη άνοδος στη χρήση του παραπάνω όρου τροφοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την έντονη ενασχόληση του κοινού με τη ζωή των διασημοτήτων, ιδιαίτερα με τον αρραβώνα της Σουίφτ και του Κέλσι τον Αύγουστο.
Το λεξικό σημείωσε ότι εκατομμύρια θαυμαστές που ταυτίζονται με τους «εξομολογητικούς στίχους της για τις σχέσεις, την απογοήτευση και τον πόθο» συχνά δημιουργούν αυτούς τους μονόπλευρους, «παρακοινωνικούς» δεσμούς. Όταν ανακοινώθηκε ο αρραβώνας, εκατομμύρια θαυμαστές που δεν είχαν συναντήσει ποτέ το ζευγάρι ένιωσαν μια βαθιά, προσωπική σύνδεση με την είδηση, σαν να επρόκειτο για κάποιον στενό φίλο, κοντινό συγγενή τους ή ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό.
Αποτυπώνοντας το πνεύμα της εποχής
Ο αρχισυντάκτης του Cambridge Dictionary, Κόλιν Μάκιντος σχολίασε ότι «το Parasocial αποτυπώνει το Zeitgeist (πνεύμα) του 2025». Τόνισε ότι το φαινόμενο είναι κοινό, εξηγώντας ότι εκατομμύρια άνθρωποι εμπλέκονται σε παρακοινωνικές σχέσεις, ενώ πολλοί περισσότεροι απλώς ενδιαφέρονται για την προσωπική κοινωνική άνοδό τους. Ο ιστότοπος του Cambridge Dictionary σημείωσε σημαντική αύξηση στις αναζητήσεις της λέξης, αντανακλώντας το αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού.
Η σύνδεση αυτή δεν είναι πάντα υγιής. Η καθηγήτρια πειραματικής κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριζ, Σιμόν Σναλ, εξήγησε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους να υποθέσουν λανθασμένα ότι ένας ινφλουένσερ είναι «αξιόπιστος» απλώς και μόνο λόγω του μεγάλου αριθμού των ακολούθων του. Αυτό δημιουργεί μια ψευδή αίσθηση οικειότητας, εμπιστοσύνης και ακόμη και ακραίας πίστης, παρά το γεγονός ότι η σχέση είναι εντελώς μονόπλευρη.
Η έννοια της «παρακοινωνικής» σχέσης χρονολογείται από το 1956, όταν οι κοινωνιολόγοι Ντόναλντ Χόρτον και Ρίτσαρντ Γουόλ του Πανεπιστημίου του Σικάγου χρησιμοποίησαν τον όρο για να περιγράψουν τους δεσμούς που δημιουργούσαν οι τηλεθεατές με τις προσωπικότητες της οθόνης, οι οποίες έγιναν μόνιμα μέλη των σπιτιών τους.
