Τα συνηθισμένα δέκα ψευτοδιλήμματα που ακούμε τις παραμονές των επετείων 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου, στο όνομα τάχα της επιστήμης και της αλήθειας, που όμως ουσιαστικά έχουν σαν σκοπό να διχάσουν το ακροατήριο, να το οπαδοποιήσουν και επ’ουδένί να το διαφωτίσουν, είναι τα εξής:
1. Εμείς πρώτοι κηρύξαμε την επανάσταση.
-Όχι, εμείς την κηρύξαμε (τοπικισμός εις βάρος του συνολικού).
2. Σημαντικός ο ρόλος της Εκκλησίας.
-Όχι ήταν προδοτικός.
3. Η επανάσταση ήταν ταξική.
-Όχι, ήταν εθνικοθρησκευτική.
-Οι Μύθοι της επανάστασης.
-Όχι, όλα ήταν αλήθειες.
4. Επηρεασμένη από τον διαφωτισμό η επανάσταση; ’
- Όχι, ξεκίνησε ως αυτόφωτη με τα δικά της πνευματικά μέσα των πατέρων του γένους και τους έμπειρους οπλαρχηγούς.
5. Παιδεία: Ναι υπήρχε από τους Οθωμανούς, δεν χρειάζονταν κρυφά σχολειά.
-Οχι, δεν υπήρχε παιδεία, εμποδιζόταν και υπήρχαν κρυφά σχολειά .
6. Οι Ευρωπαίοι ήταν σύμμαχοι και αρωγοί.
- Όχι, δεν ήταν, αντιθέτως λειτούργησαν για ίδιον συμφέρον ως οι νέοι δυνάστες που επέβαλαν δάνεια εξάρτησης και μοναρχία.
7. Με τους αγωνιστές ναι, όχι όμως με κοτζαμπάσηδες- και φαναριώτες και αντιθέτως, με τους φαναριώτες και δυτικοτραφείς Έλληνες κατά των απαίδευτων ”άξεστων” αγωνιστών.
- Σφαγές κατά μουσουλμάνων.
- Όχι δεν έγιναν, ήταν απλά πόλεμος με παράπλευρες απώλειες.
8. Ναι με τον Καποδίστρια.
- Όχι ήταν δικτάτορας
9. Ναι, με τους Βαυαρούς που ορθώς δίκασαν τον Κολοκοτρώνη.
- Όχι, σαφώς με τον Κολοκοτρώνη και κατά των Βαυαρών
10. Ναι στις παρελάσεις.
- Όχι στις πορείες και αντίστροφα, όχι στις παρελάσεις ναι στις πορείες .
Δεν υπάρχει τέλος στον κατάλογο αυτό.
Γίνεται διάλογος; θεωρητικά τάχα, ναι .
Πρακτικά όμως, ο καθένας είναι κολλημένος στις ιδέες και τα αφηγήματα του φαντασιακού του.
Θα έχουμε κοινή θέση ως λαός και κράτος; Ποτέ δεν είχαμε, ακόμα και τις μεγάλες κρίσιμες στιγμές των πολέμων.
Όλα τα παραπάνω που φαίνονται σημαντικά και δομικά για την κατανόηση της υπόστασής μας, είναι ψευτοδιλήμματα, αφού αν κάποιος αφιερώσει χρόνο (χρόνια αναγκαστικά) και ερευνήσει πρωτότυπες πηγές, ή αντικειμενικούς (όσο γίνεται) σύγχρονους συγγραφείς, και συμπεράσματα θα βγάλει, και θα ισορροπήσει, και καλύτερος θα γίνει ατομικά και έτσι όλα τα άτομα μαζί θα οικοδομήσουν καλύτερη κοινωνία, θεσμούς και Πολιτικούς, γινόμενοι πολίτες και όχι υπήκοοι (υπο+ακούω), αφού θα έχουν καταλάβει ποιοι είναι και που θέλουν να πάνε .
Φυσικά όλα αυτά δεν μπορούν να διδαχθούν στο σχολείο της μεγάλης ποικίλης ύλης, σε παιδιά 6-18 ετών. Χρειάζεται χρόνος, μελέτη, αφοσίωση, ωριμότητα, γνώση, εμπειρία, απαγκίστρωση από ιδεολογικές αγκυλώσεις, συνεχώς και σε όλη τη ζωή, δηλαδή μάλλον αδύνατον.
Αυτός είναι και ο λόγος που 201 χρόνια μετά, όσο θετικά και να θέλουμε να δούμε τα πράγματα, ουσιαστικά το όνειρο των αγωνιστών δεν εκπληρώθηκε πλήρως, ενώ ότι εκπληρώθηκε έγινε με τεράστιες θυσίες και πολλή διχόνοια.
Καιρός, μέσα από την αυτοκριτική μας, αυτό να πάψει οριστικά για να ξεκινήσει επιτέλους το νέο. Οι καιροί με έναν πόλεμο στην Ουκρανία, που ήδη εξελίσσεται σε παγκόσμιο ψυχρό πόλεμο, με τον κίνδυνο θερμού παγκόσμιου πολέμου, επιβάλλουν ομόνοια στην Ελλάδα, μακριά από την κοντόφθαλμη κομματοκρατία. Το εθνικό και δημόσιο συμφέρον του λαού, σίγουρα δεν ταυτίζεται με τα κομματικά συμφέροντα.