Ο Μαριάνο Ραχόι φαίνεται ότι έφτασε στο τέλος της πρωθυπουργικής του πορείας και πως θα αντικατασταθεί στην πρωθυπουργία από τον ηγέτη των Ισπανών Σοσιαλιστών κ. Σάντσεθ. Πρόκειται για μία σημαντική αλλαγή εφόσον ο Ραχόι κατάφερε από το 2011 να διαχειριστεί αποτελεσματικά την ισπανική οικονομία και να τη βάλει σε πορεία σταθερής και δυναμικής ανάπτυξης με ετήσια αύξηση του ΑΕΠ γύρω στο 3% τα τελευταία χρόνια.
Ο Ραχόι κυβέρνησε αψηφώντας πολιτικές αντιδράσεις και κοινωνικό κόστος, στο τέλος όμως περιήλθε σε κατάσταση πολιτικής αδυναμίας. Πρώτον, δεν κινήθηκε έγκαιρα με την αναγκαία ευελιξία για να προλάβει το ξέσπασμα της κρίσης στην Καταλονία. Δεύτερον, δικαστικές αποφάσεις επισημοποίησαν τη διαφθορά του Λαϊκού Κόμματος το οποίο μέχρι το 2005 είχε συνδέσει το κομματικό ταμείο με εργολαβικά συμφέροντα και έδινε δημόσια έργα έναντι ανταλλάγματος. Ο κ. Ραχόι ήταν από το 2004 στην ηγεσία του κόμματος και αν και δεν τεκμηριώθηκε η συμμετοχή του στο σκάνδαλο θεωρείται πολιτικά συνυπεύθυνος.
Η πτώση Ραχόι θα οδηγήσει σε μία κυβέρνηση με σοσιαλιστή πρωθυπουργό και υποστηρικτές με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα από τους Podemos μέχρι τους αυτονομιστές της Καταλονίας και το δεξιό εθνικό κόμμα των Βάσκων. Οι Σοσιαλιστές δεσμεύτηκαν ότι θα εφαρμόσουν τον κρατικό προϋπολογισμό που ήδη ψήφισε η κυβέρνηση Ραχόι και κανείς δεν αμφισβητεί τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό τους.
Επομένως στην Ισπανία δεν έχουμε να κάνουμε με κρίση στις σχέσεις με την Ε.Ε. όπως στην Ιταλία αλλά με μία πολιτική αλλαγή η οποία αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε.
Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική σύνθεση κυβερνήσεων του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου είναι πολύ διαφορετική από μία χώρα σε άλλη με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν οι δυσκολίες συνεννόησης και να χρησιμοποιείται αυτό σαν άλλοθι από τις κυβερνήσεις των οικονομικά ισχυρότερων κρατών, όπως είναι η Γερμανία, η Αυστρία και η Ολλανδία, για να μην αναλάβουν πρόσθετες οικονομικές υποχρεώσεις στα πλαίσια του αναγκαίου νέου ξεκινήματος της διαδικασίας ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Στην Ιταλία έχουν επικρατήσει δεξιόστροφοι και ακροδεξιοί ευρωσκεπτικιστές και αντιευρωπαίοι, στην Ελλάδα έχουμε το γνωστό αξιοπερίεργο κυβερνητικό μείγμα, στην Κύπρο και την Ιρλανδία, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια εθεωρείτο και αυτή τμήμα του ευρωπαϊκού Νότου, έχουμε σταθερές κεντροδεξιές κυβερνήσεις, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, εάν όλα εξελιχθούν όπως δείχνουν, θα έχουμε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις μειοψηφίας και στην Γαλλία, η οποία θεωρείται η μεγάλη δύναμη που μπορεί να ηγηθεί του Νότου, έχουμε φιλελεύθερο πρόεδρο Δημοκρατίας και φιλελεύθερη κυβέρνηση. Το πολιτικό άθροισμα είναι ενδιαφέρον όχι όμως ιδιαίτερα αποτελεσματικό για να υπάρξει συνεννόηση με το Βερολίνο, να μπει σε κάποια τάξη η Ρώμη και να βοηθηθεί αποτελεσματικά η Αθήνα.