Συχνά αναδεικνύουμε λάθη και αδυναμίες της Αθήνας (και της Λευκωσίας φυσικά), επειδή πιστεύουμε στις δυνατότητες του Ελληνισμού να προασπίζεται το Διεθνές Δίκαιο και να διαμορφώνει τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο (κοιτίδα της ιστορίας μας για χιλιάδες έτη), και όχι να λαθρο-επιβιώνει στην σκιά της νεοοθωμανικής επικυριαρχίας. Επιπλέον, επικεντρωνόμαστε στην ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας, επειδή αυτή λαμβάνει τις αποφάσεις για αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας. Η στρατιωτική ηγεσία και οι ένοπλες δυνάμεις του Έθνους εκτελούν αποφάσεις, εν ανάγκη με παλλαϊκή συστράτευση και τις εμπιστευόμαστε απόλυτα.
Για μήνες τεκμηριώνουμε ότι η Αθήνα κινείται χωρίς «κόκκινες γραμμές», γεγονός που την καθιστά επιρρεπή σε συνεχείς υπαναχωρήσεις, ενώ ταυτοχρόνως ακυρώνεται η αποτρεπτική δυνατότητα των «κόκκινων γραμμών». Σε αυτούς τους μήνες, στα ελλαδικά ΜΜΕ επικράτησε ότι «η Τουρκία επιδιώκει θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο (ή και σύρραξη) και η Αθήνα πρέπει να αποφύγει την παγίδα». Καλόπιστη άποψη, πλάνη ή τουρκική προπαγάνδα;
Το κατά πόσον η Τουρκία επιδιώκει θερμό επεισόδιο, έχει απαντηθεί στην πράξη. Το συμβάν με την ζημιά στην τουρκική φρεγάτα, όχι μόνο δεν υπήρξε αφορμή θερμού επεισοδίου, αλλά αποσιωπήθηκε από το καθεστώς Ερντογάν. Επιπλέον, ενώ η Τουρκία μπορεί εύκολα να προκαλέσει αφορμή για σύγκρουση, δεν το έπραξε αλλά παραβίασε την ελληνική υφαλοκρηπίδα, αφού βεβαιώθηκε ότι η Αθήνα ακολουθεί «ψύχραιμη στάση» υπαναχωρώντας από δεδηλωμένη «κόκκινη γραμμή». Προφανώς, η Τουρκία επιζητά «διάλογο», όπου η ίδια θα διεκδικεί και η Αθήνα θα … πρέπει να παραχωρεί.
Η παρούσα συγκυρία υπήρξε πολύ ευνοϊκή για την Αθήνα. Ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν έχει την δύναμη και τη βούληση να συνδράμει την Αθήνα (και την Λευκωσία) στην αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας, στο πλαίσιο μιας δομημένης πολιτικής άμυνας για προάσπιση της «ευρωπαϊκής κυριαρχίας», με πρώτο βήμα την αμυντική συμμαχία Γαλλίας-Ελλάδας. Πρόκειται για κορυφαία επιδίωξη του Μακρόν, όμως για την Αθήνα η τουρκική απειλή δεν αποτελεί κορυφαία της προτεραιότητα, όπως αποδεικνύεται στην πράξη από την παραγκώνιση της πρότασης για συγκρότηση αμυντικής συμμαχίας Γαλλίας-Ελλάδας. Χαρακτηριστικά, την μέρα που ο Μακρόν αναφέρθηκε σε «τουρκική επεκτακτικότητα» στην Αν. Μεσόγειο, ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε «τουρκική προκλητικότητα». Η διαφορετική αντίληψη φανερώνει και την διαφορά προτεραιοτήτων.
Ο Γάλλος Πρόεδρος δεν ανήκει στην ίδια κομματική ομάδα των Κυβερνήσεων Αθήνας-Λευκωσίας, ούτε άλλου κόμματος Κύπρου-Ελλάδας, εντούτοις επιδιώκει την «ευρωπαϊκή κυριαρχία», πράγμα θεόσταλτο για τον Ελληνισμό. Η επικράτηση άλλων επιλογών παραγκωνίζοντας την πανεθνική προτεραιότητα για αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας είναι στρατηγικό λάθος. Η επιβολή σοβαρών κυρώσεων από την ΕΕ στην Τουρκία δεν θα προκύψει λόγω κομματικής συγγένειας με την Γερμανική Κυβέρνηση, αλλά λόγω επιλογών, που θα υπερτερούν των υφιστάμενων συμφερόντων της.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S & D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο