Η καραντίνα έβγαλε στην επιφάνεια το κρυμμένο πάθος των Γάλλων για τζόκινγκ

Η περίεργη εθιμοτυπία του τζόκινγκ εν μέσω καραντίνας.
BERTRAND GUAY via Getty Images

Οι ιδρωμένοι άνθρωποι με σορτς είναι παντού. Οι φιλόσοφοι δεν συμφωνούν.

Πρώτα, το δημαρχείο του Παρισιού έκλεισε τα γυμναστήρια της πόλης. Στη συνέχεια έκλεισε όλα τα πάρκα και απαγόρευσε το τρέξιμο κατά την διάρκεια της ημέρας, μεταξύ 10πμ και 7μμ.

Σύμφωνα με το Economist, αυτή η απόφαση πάρθηκε για να αποφευχθεί ο συνωστισμός στα στενά πεζοδρόμια όπου κάνουν ουρές οι επίδοξοι πελάτες των σουπερμάρκετ. Αποτέλεσμα, να τρέχουν όλοι τις απογευματινές και βραδινές ώρες λίγο από την ώρα του φαγητού.

Το Παρίσι έχει επιβάλει ορισμένους από τους αυστηρότερους κανόνες στην Ευρώπη για την άσκηση σε εξωτερικούς χώρους. Στο Άμστερνταμ ή στο Βερολίνο, ο κόσμος μπορεί να τρέξει όποτε τους αρέσει, αρκεί να σέβονται την κοινωνική απόσταση. Στις περισσότερες περιοχές οι Ιταλοί μπορούν να κάνουν τζόκινγκ, ακόμα κι αν βρίσκονται σε ένα στενό κύκλο γύρω από τα σπίτια τους. Μόνο η Ισπανία έχει επιβάλει πραγματικά δραστικούς κανόνες έχοντας απαγορεύσει εντελώς την άσκηση σε εξωτερικούς χώρους.

BERTRAND GUAY via Getty Images

Η καραντίνα έβγαλε στην επιφάνεια ένα κρυμμένο, μέχρι τώρα, πάθος των Γάλλων για τζόγκινγκ. Μια δημοσκόπηση που έγινε δείχνει ότι υπό κανονικές συνθήκες, μόνο το 10% των Γάλλων πάει για τρέξιμο. Μόνο 6 εκατομμύρια άνθρωποι ανήκουν σε ένα γυμναστήριο στη Γαλλία, πολύ κάτω από τα 11 εκατομμύρια στη Γερμανία ή 10 εκατομμύρια στην Βρετανία.

Όταν το 2007 ο Νικολά Σαρκοζί βγήκε από το παλάτι Elysée φορώντας αθλητικό σορτς, ένας σχολιαστής του το συνδέει με την πολιτική του.

«Το τρέξιμο έχει να κάνει με την απόδοση και τον ατομικισμό, αξίες που παραδοσιακά αποδίδονται στα δεξιά».

Οι πουριτανοί αποδοκιμάζουν την απλή εμφάνιση. Οι διανοούμενοι το θεώρησαν αισχρότητα. Το Τζόγκινγκ, σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αλάιν Φίνκιελκράουτ, έναν φιλόσοφο, δεν κάνει τίποτα για την ψυχή ή το μυαλό, είναι απλώς μια «διαχείριση του σώματος».

STEPHANE DE SAKUTIN via Getty Images

Αντίθετα, επαίνεσε τον περίπατο, όπως τον ασκούσε ο Αριστοτέλης ή ο Rimbaud. Ένας περίπατος διαλογισμού, υποστήριξε ο Φίνκιελκράουτ, είναι μια «ευαίσθητη, πνευματική εμπειρία».

Ίσως αυτό να εξηγεί τους κανόνες του Παρισιού. Μπορεί το τζόκινγκ κατά την διάρκεια της ημέρας να έχει απαγορευτεί προς το παρόν, αλλά οι άνθρωποι έχουν ακόμα την ελευθερία να πάνε για περπάτημα- ακόμα και για 1 ώρα γύρω από τα σπίτια τους- οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Ό, τι και να σκέφτονται.

πηγή: economist