Να αρχίσουμε με μια υπόθεση. Ο Ολυμπιακός έχει το μπάτζετ της Φενέρμπαχτσε, το φάιναλ φορ στην πόλη του και την ικανότητα να αγοράζει ό,τι θέλει για διορθωτικές κινήσεις. Και καταφέρνει στο τέλος του πρώτου γύρου της EuroLeague να είναι με το ζόρι... έκτος και να μετράει 6 ήττες (θα ήταν 7 αν δεν γινόταν η μεγάλη έκπληξη στη Μόσχα την προηγούμενη εβδομάδα). Τι ακριβώς θα άκουγε ο Σφαιρόπουλος; Τι θα γινόταν από τους οπαδούς του; Θα ζητούσαν έναν ακόμα πλέι μέικερ; Ενα δυάρι; Ενα καλύτερο τριάρι; Τεσσάρι; Ή μήπως και πεντάρι, γιατί δεν γίνεται οι αντίπαλοι σέντερ να κάνουν πάρτι απέναντι στους δικούς μας...
Για να πούμε την αλήθεια, δεν ξέρουμε πώς αντιδρούν στην Τουρκία, πώς αντιμετωπίζουν την κατάσταση οι οπαδοί της Φενέρ, αλλά μάλλον κανείς δεν έχει ξεσηκωθεί... Το γήπεδο είναι πάντα γεμάτο, η γκρίνια παίρνει διαστάσεις υπερβολής σε περίπτωση ήττας.
Διότι στα μέρη μας κόντεψε να... γίνει επανάσταση λόγω της ήττας από την Μπάμπεργκ, ο προπονητής βγήκε άχρηστος, ο Ολυμπιακός ήθελε σέντερ, πάουερ φόργουορντ και φυσικά πλέι μέικερ (ευτυχώς πήρε, αλλά να δούμε αν κάνει). Μία εβδομάδα μετά, βέβαια, οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν με τη Φενέρ, για ένα ημίχρονο η μπάλα... χάθηκε, για άλλα 10 λεπτά οι Τούρκοι ήταν κομπάρσοι και μόνο στην τελευταία περίοδο έγινε ματς. Και εν τέλει ο Ολυμπιακός πέτυχε τη νίκη με 9 πόντους διαφορά, που αν το έλεγε κανείς πριν από το ματς θα το θεωρούσε θρίαμβο, αλλά με βάση την εξέλιξη, είναι άδικο. Αλλο που στο τέλος λίγο ήθελε για να γίνει η... στραβή.
Η ουσία όμως είναι μία. Στην πιο δύσκολη βραδιά της σεζόν για τον Ολυμπιακό, σε ένα ματς που ο Σφαιρόπουλος έπαιξε με 8 παίκτες, οι ερυθρόλευκοι κυριάρχησαν. Εκτός ο Πρίντεζης, ο Χάκετ, ο Αγραβάνης, στο 18' ήρθε και το πρόβλημα με τον Σπανούλη. Ολα ανάποδα, δηλαδή, αλλά ο Ολυμπιακός άντεξε. Και θα νικούσε ακόμα πιο εύκολα, αν είχε ακόμα μία λύση στην περιφέρεια ή αν ο αρχηγός ήταν 100% υγιής. Παρ' όλα αυτά επέστρεψε στο παρκέ, ήταν εκεί όταν έπρεπε και καθάρισε το ματς στο καθοριστικό σημείο.
Ο Σπανούλης ήταν απολαυστικός μέχρι το 18', τιμώρησε τον Ομπράντοβιτς για τον τρόπο που επέλεξε να τον αντιμετωπίσει, μοίρασε την μπάλα ιδανικά και ο Ολυμπιακός έκανε μαγική εμφάνιση. Δεν ήταν μόνο οι 6 ασίστ στο πρώτο ημιχρονο, ήταν ο τρόπος που έφευγε γρήγορα η μπάλα από τα χέρια του και η άμυνα της Φενέρ ήταν συνεχώς εκτεθειμένη.
Βέβαια για να κυριαρχήσει απόλυτα ο Ολυμπιακός έπρεπε να γίνει σωστή και ομαδική δουλειά. Κι αυτό έγινε. Ο Γκριν και ο Λοτζέσκι πυροβολούσαν, ο Μάντζαρης και ο Παπανικολάου έπαιξαν άμυνα, βούταγαν για την μπάλα, έκαναν όλη τη βρωμική δουλειά, ο Παπαπέτρου κάλυψε σε σημαντικό βαθμό το κενό του Πρίντεζη και φυσικά το δίδυμο των ψηλών ήταν εξαιρετικό. Πρώτος και καλύτερος ο Κεν Μπιρτς, αλλά πλέον τα καλά νέα έχουν να κάνουν με τον Πάτρικ Γιανγκ. Οι ερυθρόλευκοι έχουν ακόμα έναν ετοιμοπόλεμο σέντερ στο ρόστερ τους, μετά το ματς της Πυλαίας ο Αμερικανός είναι άλλος άνθρωπος.
Κάπως έτσι ήρθε η δέκατη νίκη του Ολυμπιακού στην EuroLeague. Το ρεκόρ είναι 10-5, ο απολογισμός είναι θετικός και παρότι θα βρεθούν πολλοί που θα πουν ότι οι ερυθρόλευκοι μπορούσαν και καλύτερα και θα σταθούν στις ήττες από Γαλατά, Μακάμπι και Μπάμπεργκ, ας δούμε την πραγματική εικόνα. Υπάρχουν ήττες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν (Μακάμπι, Γαλατά), αλλά έχουν γίνει και μεγάλες νίκες που λίγοι θα πετύχουν. Οπως με την Μπασκόνια και τον Παναθηναϊκό εκτός... Που θα μετρήσουν και διπλές αν ο Ολυμπιακούς νικήσει και τα εντός έδρας παιχνίδια. Υπάρχουν και τα διπλά σε Πόλη (με Νταρουσάφακα) και Κάουνας, συνεπώς ο απολογισμός είναι πολύ καλός. Γι αυτό και οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, όταν στην αρχή της σεζόν ο στόχος ήταν η πρόκριση στα πλέι οφ και θα ήταν ένα είδος υπέρβασης το αβαντάζ έδρας στην πιο δύσκολη EuroLeague όλων των εποχών.
Εννοείται πως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, αλλά να μην υπερβάλλουμε κιόλας. Οταν η ακτύπητη (θεωρητικά) ΤΣΣΚΑ έχει τρεις ήττες, η Ρεάλ έχει πέντε, η Φενέρμπαχτσε έξι και η Μπαρτσελόνα οκτω, το 10-5 του Ολυμπιακού (της Μπασκόνια ή του Παναθηναϊκού) είναι σαν να έχει πάρει άριστα στο πρώτο μισό της κανονικής περιόδου της EuroLeague.
ΥΓ: Το σωστό και το λάθος είναι σχετικό. Οπως το βλέπει ο καθένας. Αυτό όμως που έγινε με τον Κώστα Σλούκα στο ΣΕΦ είναι πέρα για πέρα ΑΔΙΚΟ. Ο Σλούκας δεν άξιζε να αποδοκιμαστεί, είναι μέρος της πιο ένδοξης μπασκετικής ιστορίας του Ολυμπιακού. Και με πρωταγωνιστικό ρόλο... Και βέβαια γίνεται πιο ΑΔΙΚΟ όταν αποθεώνεται την ίδια στιγμή ο... Πέρο Αντιτς.
Πηγή: Sport 24