«Η επιτυχία είναι γλυκόπικρη», λέει στo buzzfeednews.com η Μινγκ Σμιθ, που μετά από δεκαετίες δουλειάς ως καλλιτέχνης, μοντέλο και φωτογράφος - και συγκεκριμένα από το 1970 - ήρθε η αναγνώριση:
Πέρυσι, το λεύκωμά της, με τίτλο «Ming Smith: An Aperture Monograph», αναγνωρίστηκε ως ένα από τα καλύτερα φωτογραφικά λευκώματα της χρονιάς. Την περασμένη άνοιξη, η γκαλερί Nicola Vassell της Νέας Υόρκης φιλοξένησε η ατομική έκθεση των φωτογραφιών της. Η ίδια, τέλος, ετοιμάζει το νέο λεύκωμά της «August Moon» με τις φωτογραφίες της από τη Χιλ Ντίστρικτ στο Πίτσμπουργκ του Οχάιο, την γειτονιά την οποία απαθανάτισε ο θεατρικός συγγραφέας Ογκουστ Γουίλσον στον κύκλο θεατρικών έργων του «Century Cycle» (1982-2005), έναν φόρο τιμής στις καθημερινές ζωές των αφρομαμερικανών. Η Μινγκ Σμιθ μίλησε προσφάτως για την έως σήμερα διαδρομή της και το νέο της πρότζεκτ σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση.
Ανακάλυψε τη φωτογραφία στο σπίτι της. «Ο πατέρας μου δούλευε φαρμακοποιός την μέρα και ζούσε ως καλλιτέχνης την νύχτα, έως ότου έγινα 11 χρόνων. Η φωτογραφία ήταν γύρω μου» θυμάται. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. «Το Museum of Modern Art είχε προχωρήσει σε ανοικτή πρόσκληση, οπότε άφησα το ντοσιέ μου. Ο Τζον Σβαρκόβσκι, εμβληματικός επιμελητής φωτογραφιών, αναγνώρισε το ταλέντο μου και ήθελε να αγοράσει δύο φωτογραφίες μου για τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου. Ήμουν στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου» αφηγείται. Το ότι έργα της βρήκαν μόνιμη θέση στο MoMA δεν άλλαξε την πορεία της καριέρας της «αλλά, για μένα, υπήρξε μια μεγάλη αλλαγή – η επιβεβαίωση. Το να έχω γίνει αποδεκτή από έναν καταξιωμένο επιμελητή και το προσωπικό του MoMA και το να έχω αναγνωριστεί για το ταλέντο μου. Αυτή η επιβεβαίωση ως καλλιτέχνη μου έδωσε πεποίθηση, ψυχικό σθένος και νόημα να συνεχίσω την πορεία μου».
Φωτογράφιζε όχι μόνον απλούς αφροαμερικανούς – «τον κόσμο μας», όπως λέει – αλλά και καλλιτέχνες: «Έχω έναν μεγάλο κατάλογο καλλιτεχνών με σπουδαία συνεισφορά στην κουλτούρα της Αμερικής». Μεταξύ πολλών, τους Αλβιν Αλεϊ, Τζέιμς Μπάλντουιν, Τίνα Τέρνερ κ.α.
Οικονομικά, πώς τα έβγαζε πέρα; «Κυρίως έβγαζα λεφτά από το να κάνω το μοντέλο. Έκανα μια εμφάνιση και μετά από αυτή την εμφάνιση ζούσα για έξι μήνες ή καμιά φορά για έναν χρόνο. Σχεδόν όλα τα χρήματά μου, εννοώ όλα τα χρήματά μου, πήγαιναν στα βασικά και σε φωτογραφικό χαρτί, προμήθειες ή φιλμ» εξομολογείται.
Μιλώντας για το καινούργιο της πρότζεκτ, εξηγεί: «Δουλεύω για ένα βιβλίο με τίτλο “August Moon”, εμπνευσμένο από τους χαρακτήρες του Ογκουστ Γουίλσον, ενός θεατρικού συγγραφέα. Οι χαρακτήρες του μίλησαν στην καρδιά και τη ψυχή μου και έφεραν μνήμες από τη παιδική μου ηλικία – ένα συγκεκριμένο μέρος στον χρόνο. Πήρα ένα λεωφορείο Γκρεϊχουντ για την Χιλ Ντίστρικτ του Πίτσμπουργκ, από όπου ήταν ο Γουίλσον. Συνάντησα την αδελφή του – αυτό έγινε τη δεκαετία του 1990 – και την ρώτησα πού ήταν το μέρος όπου αυτός έκανε όνειρα. Πήγα παντού μαζί της. Τράβηξα φωτογραφίες. Φωτογράφισα χαρακτήρες που σκεφτόμουν ότι αυτοί θα μπορούσαν να είναι οι χαρακτήρες των έργων του» προσθέτει.
Η συμβουλή της στους νέους αφροαμερικανούς καλλιτέχνες; «Πάντα λέω “μείνετε στην τέχνη”, συνεχίστε τη δουλειά, ακολουθείστε το όραμα. Μένοντας στην τέχνη είναι ένας τρόπος να επιβιώσεις στα πολλά πάνω και κάτω της ζωής – ένα σωσίβιο» τονίζει. Και δηλώνει ότι «νιώθει υπερηφάνεια κι ευτυχία για τη νέα γενιά αφροαμερικανών καλλιτεχνών, είναι σοβαροί και αφοσιωμένοι στην αλλαγή για να γίνει καλύτερη η ανθρωπότητα».
ΠΗΓΗ: buzzfeednews.com , ΑΠΕ .