Συγγενείς, φίλοι, ομότεχνοι, άνθρωποι του θεάτρου, εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου αποχαιρέτησαν την Τρίτη 3 Μαρτίου, στο Α Νεκροταφείο Αθηνών την αγαπημένη συγγραφέα των παιδικών μας χρόνων, Άλκη Ζέη, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών, στο σπίτι μας, έχοντας στο πλευρό της τα παιδιά της Πέτρο και Ειρήνη.
Επικηδείους λόγους εκφώνησαν η εγγονή της Άλκης, Άννα, ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος, ο εκδότης Νώντας Παπαγεωργίου, η επιμελήτρια των βιβλίων της Ελένη Μπούρα, ενώ διαβάστηκε και αποχαιρετιστήριο σημείωμα της αδελφής της Άλκης, Λενιώς.
«Κανένας συγγραφέας δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ηρωίδα μυθιστορήματος με μια ζωή σαν την δική σου και με τον δικό σου χαρακτήρα. Μια ηρωίδα με τα δυο της πόδια να πατάνε γερά στη γη, πραγματική διανοούμενη και συγχρόνως παιχνιδιάρα. Επειδή ήσουν αυτή που ήσουν έχεις αφήσει σε όλους που είναι σήμερα εδώ και σε χιλιάδες άλλους, κάτι το σπουδαίο, το μεγάλο» αποχαιρέτησε με τρυφερότητα την ’Αλκη η εγγονή της, Άννα, εκ μέρους της οικογένειας.
«Όταν κανείς αρχίσει να αναφέρεται στην Άλκη δεν μπορεί να σταματήσει, γιατί και η ζωή και το έργο της είναι τεράστια» είπε ο Τίτος Πατρίκιος για την αγαπημένη του φίλη, η οποία, όπως είπε ο ποιητής, έσπασε για πρώτη φορά το καθιερωμένο εδώ και χρόνια ραντεβού τους του Σαββάτου, το οποίο είχαν επιβεβαιώσει τηλεφωνικά μια μέρα πριν τον θάνατό της. «Η ‘Αλκη Ζέη έχει γράψει βιβλία για παιδιά που είναι και για μεγάλους, εξάλλου όλα τα μεγάλα έργα για παιδιά είναι και για μεγάλους» είπε ο Τίτος Πατρίκιος. «Έδωσε επίσης υπέροχα βιβλία και σε δύο άλλους τομείς της πεζογραφίας. Το αυτοβιογραφικό ″Με μολύβι Φάμπερ νούμερο δύο″ που είναι το ωραιότερο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα δίπλα στο ″Τότε που ζούσαμε″ του Ασημάκη Πανσέληνου. Και την «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» το ωραιότερο, πιστεύω, μεταπολεμικό μυθιστόρημα, μαζί με την Τριλογία του Τσίρκα και με «Το κιβώτιο» του ‘Αρη Αλεξάνδρου. Αναπλάθει όλα όσα ζήσαμε και όλα όσα τα οποία κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα έχουν ζήσει χωρίς να τα έχουν ζήσει, απλώς για να αποκομίσουν κάποιο όφελος. Όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής της, που ήταν γεγονότα του τόπου μας, αισθανόμουν κι εγώ να τα ζω με τον τρόπο μου, πολλές φορές μαζί με την ’Αλκη: μαζί στον Πόλεμο του ΄40, και στην ΕΠΟΝ, και στις μάχες του Δεκέμβρη, και στα μετεδεκεμβριανά με τους ″Ενωμένους Καλλιτέχνες″ - τότε ο Γιώργος Σεβαστίκογλου συνδέθηκε πολύ με τους γονείς μου- και τον Εμφύλιο. Την Τασκένδη δεν την ζήσαμε μαζί, αλλά ζήσαμε αντίστοιχα γεγονότα, εκείνη στην Τασκένδη κι εγώ στη Μακρόνησο. Μετά, επί χούντας στο Παρίσι, προσπαθώντας πάντα να κάνουμε κάποια ενέργεια αντιχουντική».
Μετά την πολιτική κηδεία που τελέστηκε στις 12:00 το μεσημέρι, οι αγαπημένοι της άνθρωποι τη συνόδευσαν στην τελευταία της κατοικία, εκεί όπου αναπαύεται ο σύζυγος της Γιώργος Σεβαστίκογλου, σύμφωνα με την επιθυμία της.
Το «παρών» έδωσαν μεταξύ άλλων, ο σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας, συνοδοιπόρος της στην τριπλή εξορία Τασκένδη- Μόσχα-Παρίσι, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Γιάννης Μουζάλας, ο Παναγιώτης Φασούλας, ο Παύλος Τσίμας, οι συγγραφείς Μάρω Δούκα, Ζυράννα Ζατέλη, Χρήστος Χωμενίδης και Μαρία Παπαγιάννη, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ο Μίλτος Κύρκος, ο Δημήτρης Πλουμπίδης, ο Νίκος Μπελογιάννης, η Ελένη Μπάτση, ο Οδυσσέας Βουδούρης, η Ξένια Καλογεροπούλου, ο Τάκης Tζαμαργιάς, η Μπέτυ Αρβανίτη, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, ο Δημήτρης Τάρλοου, η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη.
Όπως έγραψε εκπαιδευτικός, στο βιβλίο συλλυπητηρίων, «Σε γνώρισα μέσα από τα βιβλία σου, σε δίδαξα στα παιδιά του σχολείου μου, σε διάβασαν και σε αγάπησαν τα δικά μου παιδιά. Ευχαριστώ».
