«Μια λύση. Οποιαδήποτε λύση που θα οδηγεί σε ολοκλήρωση της συμφωνίας και κατ αρχήν συμφωνία για το χρέος» αναζητούν οι δανειστές, όπως χαρακτηριστικά λέει στη HuffPost Greece υψηλόβαθμος παράγοντας ο οποίος μετέχει στις διαπραγματεύσεις.
Η εικόνα που μεταφέρουν στελέχη με άμεση γνώση των διαδικασιών είναι μάλλον θετική. Όπως αναφέρουν τα ανοιχτά μέτωπα της αξιολόγησης μέρα με τη μέρα κλείνουν και πλέον υπάρχουν μόνο ορισμένες τεχνικές λεπτομέρειες.
Ο νόμος για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού και τη νέα φορολογία εισοδήματος πέρασε χωρίς προβλήματα από το Euro Working Group της περασμένης εβδομάδας. Η λίστα με τους έμμεσους φόρους έχει συμφωνηθεί. Η απελευθέρωση της πώλησης «κόκκινων» και «πράσινων» δανείων (με ελάχιστους περιορισμούς) είναι γεγονός, ενώ αναφορικά με τη Δημόσια περιουσία και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που θα υπάρχει στο νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, Αθήνα και δανειστές είναι κοντά σε συμφωνία.
Ένα βήμα πριν τη συμφωνία βρίσκονται οι δύο πλευρές και σε ότι έχει να κάνει με τον αυτόματο δημοσιονομικό «κόφτη», καθώς έχουν βρει τη φόρμουλα λειτουργίας του, ενώ δουλεύουν τη ορθή νομική διατύπωση προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα στο μέλλον.
Σε όλα τα παραπάνω κυβέρνηση και θεσμοί έχουν βρει κοινό βηματισμό και απλά περιμένουν τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από τη Βουλή το ερχόμενο Σαββατοκύριακο προκειμένου το Eurogroup της 24ης Μαΐου να επικυρώσει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Η μάχη του χρέους
Κάπου εδώ όμως τα εύκολα τελειώνουν και ξεκινούν τα περίπλοκα, με έντονο διπλωματικό παρασκήνιο, διαφορετικές πολιτικές επιδιώξεις, αντικρουόμενα χρονοδιαγράμματα και δύσκολες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να τινάξουν τη διαδικασία στον αέρα.
Και τα δύσκολα βέβαια δεν είναι άλλα από τη συμφωνία για τη διευθέτηση του Ελληνικού χρέους. Η κυβέρνηση στην πραγματικότητα δεν μετέχει σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Η Αθήνα έχει εκφράσει τις επιθυμίες της σχετικά με τη λύση, έχει δηλώσει ότι θέτει ως δικό της προαπαιτούμενο να υπάρξει πρόοδος στο θέμα και έχει αφήσει τα «βουβάλια να τσακωθούν μεταξύ τους».
Τουλάχιστον αυτή τη στιγμή τα μόνα δύο στοιχεία που έχουν συμφωνήσει Ευρώπη και ΔΝΤ είναι ότι αυτά που τους χωρίζουν στο θέμα του χρέους είναι περισσότερα από αυτά που τους ενώνουν, αλλά και ότι έως τις 24 Μαΐου θα πρέπει να έχει βρεθεί μια έστω και κατ αρχήν λύση, προκειμένου να μην προκληθεί εμπλοκή στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης του Ελληνικού προγράμματος.
Ο κοινός τόπος όμως εξαντλείται σε αυτά τα δύο σημεία. Σε όλα τα άλλα οι δύο πλευρές είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα. Το Ταμείο ζητά λύση εδώ και τώρα που θα διασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους. Αντίθετα οι Ευρωπαίοι συμφωνούν ότι θα πρέπει να βρεθεί κάποια μακροπρόθεσμη λύση, αλλά σίγουρα όχι εδώ και τώρα.
Ανα-διαπραγμάτευση φωτιά
Το Ταμείο όμως δεν σταματά στο βάθος χρόνου για την εφαρμογή και το είδος της λύσης, αλλά βάζει ως προϋπόθεση ότι αυτή θα πρέπει να συνοδευτεί και με αναπροσαρμογή των στόχων του προγράμματος. Οι τεχνοκράτες του Ταμείου μέσω του κ. Πόλ Τόμσεν επιμένουν ότι οι στόχοι για πρωτογενές αποτέλεσμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018 δεν μπορούν να επιτευχθούν και ως εκ τούτου ζητούν επαναδιαπραγμάτευση ώστε να μειωθούν στο 1,5%.
Εδώ είναι που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών «βγάζει φωτιές» όταν ακούει τέτοιες προτάσεις. Αυτό που λέει σε όλους τους τόνους είναι ότι πριν τις Γερμανικές εκλογές του 2017, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να φέρει στη Βουλή προς ψήφιση συμφωνία για αλλαγή στόχων και ρύθμιση του χρέους, που θα δημιουργεί δημοσιονομικό βάρος στους ψηφοφόρους του.
Αντl αυτού προτείνει μια συμφωνία στη βάση συνεννόησης για ένα οδικό χάρτη που θα δημιουργεί τις συνθήκες για τη διευθέτηση του χρέους μετά το 2018 και κάνει τον κ. Τόμσεν να «βγάζει φωτιές».
Με αυτά τα δεδομένα η εξίσωση μοιάζει πολύ δύσκολη. Και αν για τη συνεδρίαση του Eurogroup της 24 Μαΐου οι δανειστές έχουν αποφασίσει ότι οι «φωτιές που βγάζουν» ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Πόλ Τόμσεν δεν πρέπει να κάψουν την Ελλάδα και να απειλήσουν την Ευρώπη, η συνέχεια φαίνεται πως κρύβει πολλές παγίδες.
Όλα αυτά η Αθήνα τα παρακολουθεί την ώρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει το δεύτερο πακέτο μέτρων ύψους 1,8δισ. ευρώ και το δημοσιονομικό κόφτη, ελπίζοντας ότι δεν θα μείνει με τα μέτρα ψηφισμένα και τη ρύθμιση του χρέους σε επίπεδο υποσχέσεων όπως και το 2012.