Πέντε πρώην πρωθυπουργοί της Ιαπωνίας στέλνουν ανοιχτή επιστολή στην Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και της ζητούν να αναθεωρήσει την απόφαση σύμφωνα με την οποία η πυρηνική ενέργεια (όπως και το ορυκτό αέριο) χαρακτηρίζεται “πράσινη ενέργεια” και μπορεί να τύχει οικονομικής στήριξης (επιδοτήσεων) από την ΕΕ.
Πέντε πρώην πρωθυπουργοί μίας καθ’ όλα συντηρητικής αλλά και εξαιρετικά προχωρημένης χώρας τεχνολογικά, ζητούν από την ΕΕ να δει την πυρηνική ενέργεια ως αυτό που είναι: μια απειλή για τη ζωή στον πλανήτη και όχι ως μια απλή “μπίζνα” (προφανώς δεν χρησιμοποιούν τέτοια γλώσσα!).
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η επιστολή τους, “Αν η ΕΕ δεχόταν τις επιχειρήσεις πυρηνικής ενέργειας, αυτό θα ήταν αντίθετο με τη βάση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας η οποία προωθείται και αποτελεί τεράστια και μη αναστρέψιμη παρακαταθήκη για το μέλλον της ΕΕ και ολόκληρου του κόσμου”.
Πέντε πρώην πρωθυπουργοί μιας χώρας που καταστράφηκε από την πυρηνική ενέργεια, στη συνέχεια ξαναχτίστηκε εξ αρχής και απογείωσε την εξέλιξη και χρήση της τεχνολογίας, στηρίχθηκε στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για να ξαναδεί την πυρηνική απειλή ύστερα από το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα, ζητούν από την ΕΕ να μην κάνουν το λάθος να στηρίξουν την αναβίωση της πυρηνικής ενέργειας. Ναι, “έχει καεί η γούνα τους”. Κυριολεκτικά!
Θα περίμενε κανείς η πρωτοβουλία τους να γεννήσει συζητήσεις στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, να προκαλέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ξαναδεί (αν όχι να ανατρέψει) την απόφασή της. Αντιθέτως, πέρασε στα ψιλά.
Η ΕΕ πακετάρισε σε μια απόφαση τα πυρηνικά και το φυσικό αέριο, τα ονόμασε και τα δύο “αναπόφευκτο κακό” και “απαραίτητη μεταβατική βάση” ώστε να καθυστερήσει το αναπόφευκτο (την πλήρη απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η πυρηνική τεχνολογία είναι ασύμβατη με τις ΑΠΕ που αποτελούν μονόδρομο για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης) και να ικανοποιήσει αφενός τις αυτοκρατορικές βλέψεις της Γαλλίας αλλά και την εξάρτηση της Γερμανίας από το αέριο (για να στηρίξει το κλείσιμο λιγνιτικών και πυρηνικών σταθμών). Ακόμα μια Ευρωπαϊκή ισορροπία τρόμου, ακόμα ένα τυπικό ευρωπαϊκό win-win σενάριο.
Και εδώ, στα δικά μας; Η επιστολή μεταφράστηκε με προσοχή και σεβασμό από την Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, πρόεδρο του ελληνικού κλάδου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιατρικών Συλλόγων για την Πρόληψη Πυρηνικού Πολέμου (IPPNW), και εστάλη στα ΜΜΕ. Και…πήγε άπατη.
Οι δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού (σύμφωνα με τις οποίες η πυρηνική ενέργεια δεν αποτελεί επιλογή για την Ελλάδα λόγω σεισμικότητας αλλά είναι μία αποδεκτή επιλογή για άλλες χώρες) κρύβει από πίσω της, για άλλη μία φορά, τη στήριξη της Γαλλίας στα πυρηνικά της σχέδια. Το είχαμε ξανακάνει πριν από 25 χρόνια όταν αρνηθήκαμε να λάβουμε θέση σε σχετικό ευρωπαϊκό ψήφισμα για το σταμάτημα των Γαλλικών πυρηνικών δοκιμών. Τώρα αγοράσαμε Ραφάλ και στήριξη σε περίπτωση απειλής. Τότε ίσως εξασφαλίσαμε συμβόλαια φέτας και στραγγιστού γιαουρτιού.
Φαίνεται να έχουμε εξαιρετικά κοντή μνήμη. Η γείτων Τουρκία ανακοινώνει εδώ και χρόνια την κατασκευή πυρηνικού σταθμού (στο Ακουγιού). Όπως έχει καταδείξει σχετική έρευνα που είχε ανατεθεί από το Υπουργείο Αιγαίου (επι Παπαζώη), το πυρηνικό νέφος σε περίπτωση ατυχήματος στο Ακουγιού θα κάλυπτε σημαντικό μέρος του Αιγαίου με τη βοήθεια των κυρίαρχων ανέμων.
Ίσως πάλι η επιστολή των πέντε τέως πρωθυπουργών της Ιαπωνίας να ταράζει την νιρβάνα, υπό μορφή εθνικής ονείρωξης, που θέλει την Ελλάδα να γίνεται κόμβος εξόρυξης και μεταφοράς αερίου, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να επιταχύνει την απεξάρτηση από αυτό. Ο πυρετός των οικοπέδων, των μεγάλων εταιρειών, των νέων γεωπολιτικών ισορροπιών του αερίου, δημιουργεί προσωρινή τύφλωση. Στην παρούσα φάση φαίνεται ότι δημιουργεί και κώφωση.
Το ερώτημα πάντως παραμένει: πραγματικά, πώς καταφέραμε να “εξαφανίσουμε” μια τέτοια είδηση; Πώς καταφέραμε να κλείσουμε μάτια και αυτιά μπροστά σε μία τόσο δυνατή και απελπισμένη έκκληση; Τελικά τα ευρωπαϊκά (κυρίως Γαλλικά) πυρηνικά θα είναι πράσινα, ενώ αυτά της Τουρκίας θα αποτελούν απειλή;
Εγώ πάλι λέω να απαλλαγούμε μια και καλή από ό,τι βρώμικο και επικίνδυνο, από ψυχροπολεμικές λογικές αλλά και τη φτιασιδωμένη εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Να αποτρέψουμε την κανονικοποίηση του παραλογισμού των πυρηνικών και των ορυκτών καυσίμων. Το οφείλουμε στα παιδιά μας.
Πρώτο βήμα; Σταματάμε την προπαγάνδα των ορυκτών καυσίμων εδώ και τώρα. Επόμενο; Ζητάμε από τους Ευρωβουλευτές μας να μην στηρίξουν την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την οικονομική στήριξη πυρηνικής ενέργειας και αερίου (ως “πράσινων” επιλογών). Θέλετε κι άλλο; Ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση, τα κόμματα, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, να πουν όχι σε κάθε σχέδιο για νέες εξορύξεις, νέους αγωγούς αερίου.