Ο σεναριογράφος Μπο Γκόλντμαν, βραβευμένος με Όσκαρ για το σενάριο της αριστουργηματικής ταινίας «Στη Φωλιά του Κούκου», όπως και για το «Μέλβιν και Χάουαρντ» του Τζόναθαν Ντέμι και υποψήφιος για Όσκαρ με το «Άρωμα Γυναίκας» (1993), απεβίωσε σε ηλικία 90 χρονών, την Τρίτη 25 Ιουλίου.
Την είδηση του θανάτου του επιβεβαίωσε στους New York Times ο γαμπρός του, σκηνοθέτης Τοντ Φιλντ.
Ο Robert Goldman γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1932, στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας του, Τζούλιαν, ήταν ιδιοκτήτης της αλυσίδας πολυκαταστημάτων Goldman -και φίλος του μετέπειτα προέδρου των ΗΠΑ, Φραγκλίνου Ρούσβελτ, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν δικηγόρος του- αλλά έχασε την περιουσία του στη Μεγάλη Ύφεση του 1929.
Ο Μπο παρακολουθούσε συχνά θέατρο με τον πατέρα του, ο οποίος ασχολήθηκε στη συνέχεια με παραγωγές του Μπρόντγουεϊ. Φοίτησε σε σχολεία που τροφοδότησαν τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις του, μεταξύ αυτών και στην Phillips Exeter Academy, εμπειρία που δεκαετίες μετά θα αποτυπωνόταν στο σενάριο του για το «Άρωμα Γυναίκας» με τον Αλ Πατσίνο, ενώ κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πρίνστον έγραψε ένα μιούζικαλ, το «Ham ’n Legs», που τελικά παρουσιάστηκε στο «The Ed Sullivan Show» Μετά το πανεπιστήμιο υπηρέτησε στον στρατό για τρία χρόνια.
Ο Μπο Γκόλντμαν ξεκίνησε την καριέρα του το 1959 γράφοντας μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ, αλλά αναζητώντας ένα σταθερό εισόδημα -παντρεμένος και με 4 μικρά παιδιά-, εργάστηκε στον νέο κόσμο της τηλεόρασης, αρχικά στο CBS, κάνοντας μοντάζ, γράφοντας σενάρια και δουλεύοντας στην παραγωγή.
Ο «γκουρού» Μπο Γκόλντμαν -βραβευμένος επίσης με δύο Χρυσές Σφαίρες και δύο βραβεία του Writers Guild of America Awards -έχαιρε μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των συναδέλφων του.
Ο Έρικ Ροθ, σεναριογράφος ταινιών όπως το Forrest Gump (1994), Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (2008), A Star Is Born (2018) και Dune (2021), έλεγε το 1998 στους New York Times για τον «σπουδαίο Μπο Γκόλντμαν», όπως τον αποκαλούσε, ότι τα credits του περιλαμβάνουν τις «πιο διαφορετικές και ευφυείς ταινίες, από το Στη Φωλιά του Κούκου μέχρι το Shoot the Moon, την καλύτερη ταινία διαζυγίου που γυρίστηκε ποτέ, κι από το Άρωμα Γυναίκας, μέχρι τη σπουδαία σάτιρα Melvin and Howard».
«Αν υπάρχει κάτι χαρακτηριστικό που διαπνέει τη δουλειά μου», έλεγε ο Γκόλντμαν στην Washington Post το 1982, «είναι μια επιθυμία, μία λαχτάρα να κάνω ανθρώπους αληθινούς και να αποτυπώσω τη ζωή τους στην οθόνη. Νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να βλέπεις την αντίληψη σου για τη ζωή να ενσαρκώνεται στην τέχνη. Για μένα, η ταινία είναι μοναδική. Έχει μια ιδιόμορφη ποιότητα όταν αναδημιουργείς τη ζωή. Βρίσκω τη ζωή τόσο υπέροχη, ώστε το να προσπαθείς να την αποτυπώσεις στην τέχνη είναι σαν να θέλεις να πιάσεις το φως των αστεριών».
«Στη Φωλιά του Κούκου», δεύτερο μόλις σενάριο του
Ο Γκόλντμαν εργαζόταν σκληρά για να συντηρήσει την πολυμελή οικογένεια του -στην οποία είχαν προστεθεί ακόμη δύο παιδιά. Μέχρι που ο σκηνοθέτης Μίλος Φόρμαν διάβασε το σενάριο του για το «Shoot the Moon» που δεν έχει ακόμα γυριστεί και ζήτησε να τον συναντήσει για το μυθιστόρημα του Κέν Κέισι «Στη Φωλιά του Κούκου» (1962).
Σύμφωνα με το Hollywood Reporter, ο Φόρμαν και ο πρωταγωνιστής Τζακ Νίκολσον, φρέσκος ακόμη από το «Chinatown» του Ρομάν Πολάνσκι, ήταν δυσαρεστημένοι με το σενάριο του Λόρενς Χάουμπεν. Ο Φόρμαν προσέλαβε τον Γκόλντμαν επί τόπου και άρχισαν να δουλεύουν μαζί την επόμενη μέρα.
Τελικά, η ταινία σάρωσε κερδίζοντας τα πέντε κορυφαία Όσκαρ: καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου -βραβείο το οποίο ο Γκόλντμαν μοιράστηκε με τον Χάουμπεν-, σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Νίκολσον) και Α΄ Γυναικείου Ρόλου (Λουίζ Φλέτσερ), επίτευγμα που έχουν κατορθώσει μόνο άλλες δύο ταινίες, το «Συνέβη μια νύχτα» (1934) του Φρανκ Κάπρα και «Η Σιωπή των Αμνών» του Τζόναθαν Ντέμι (1991).
Η αμοιβή του Γκόλντμαν -σημειώνεται ότι επρόκειτο για το μόλις δεύτερο σενάριο του- ήταν 8.000 δολάρια. Όταν του είπαν να επιστρέψει για μερικές αλλαγές και ζήτησε μπόνους, η απάντηση ήταν ότι θα έπαιρνε ακόμη 50.000 δολάρια εάν η ταινία ξεπερνούσε τα 20 εκατομμύρια δολάρια στο box office -όπως και έγινε σε χρόνο ρεκόρ.
Ωστόσο, ο Γκόλντμαν δεν ήταν ευχαριστημένος.«Τελικά, είχα διασκευάσει το έργο κάποιου άλλου. Ήταν πραγματικά δικό μου;», αναρωτιόταν σε άρθρο του το 1981 για τους New York Times (ίσως έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ο συγγραφέας Κεν Κέισι «αποκήρυξε» τη διασκευή), αν και όλα άλλαξαν με το δεύτερο Όσκαρ -πρωτότυπου σεναρίου- για το «Melvin and Howard» (1980).
Με πληροφορίες από Variety, Hollywood Reporter