Όταν ο Πούτιν έγινε πρόεδρος είχε θεωρηθεί φιλοδυτικός και οικονομικά φιλελεύθερος. Ο ίδιος δεσμεύτηκε να πατάξει τους ολιγάρχες που ασκούσαν εξουσία τη δεκαετία του 90 και να αποκατασταθεί ο ρόλος του κράτους ως διαιτητική δύναμη. Αντίθετα, μετέτρεψε μία ολιγαρχία ανεξάρτητη και πιο ισχυρή από το κράτος σε μία συντεχνιακή δομή στην οποία οι ολιγάρχες υπηρετούν κρατικούς αξιωματούχους, οι οποίοι απέκτησαν και άσκησαν οικονομικό έλεγχο για το κράτος... αλλά και για τους εαυτούς τους.
Το αποτέλεσμα είναι πως 110 άνθρωποι έχουν στα χέρια τους το 35% του πλούτου της Ρωσίας.
Οι ολιγάρχες «πειρατές» που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του '90 ήταν λαμπροί, αυτοδημιούργητοι άντρες που εκμεταλλεύθηκαν ανελέητα κάθε ευκαιρία που τους πρόσφερε η μεταβατική οικονομία. Όμως η ομάδα του Πούτιν είναι διαφορετική. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι μυστικοπαθείς, συμβατικοί, με παρελθόν σε μυστικές υπηρεσίες.
Στα μέσα της δεκαετίας του '90, ο Yegor Gaidar, ο αρχιτέκτονας των μεταρρυθμίσεων της Ρωσικής Αγοράς φοβήθηκε πως η κατασταλτική σοβιετική γραφειοκρατία θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα σύστημα μαφίας. « Μια ένωση μεταξύ της μαφίας και της γραφειοκρατικής διαφθοράς μπορεί να δημιουργήσει ένα τέρας που δεν θα έχει ανάλογο στη ρωσική ιστορία, ένα παντοδύναμο κράτος μαφίας, ένα πραγματικό χταπόδι», έγραψε το 1994.
Μια δεκαετία αργότερα ανησυχία του Gaidar άρχισε να μετατρέπεται σε πραγματικότητα. Αυτά αναφέρει το βιβλίο της Karen Dawisha και περιγράφει τη συγχώνευση της μυστικής αστυνομίας, τη μαφία και τους ολιγάρχες με πλοκάμια που απλώνονται σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής στη Ρωσία και πιο πέρα.