Πόλεμος έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλη Διαμαντόπουλο, και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση.
Σε ανάρτησή του στο Facebook ο κ. Διαμαντόπουλος σχολιάζει κείμενο που έγραψε ο κ. Πανούσης κάνοντας βαρείς χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπό του και εγείροντας ενδοκυβερνητικό θέμα καθώς ζητά «να σταματήσει ο κατήφορος».
«Σε ένα εμετικό και προσβλητικό υστερόγραφο για τον ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει ακριβώς τον τρόπο σκέψης του και εμφανίζει τον εαυτό του ως τον απόλυτο στόχο, τσουβαλιάζοντας μαζί ό,τι θα μπορούσε να ξυπνήσει φοβικά αντανακλαστικά σε μικροαστούς προσιδιάζοντας με την ακροδεξιά ρητορεία. Πέρα όμως από αυτό, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πως ενώ στην κριτική που του ασκούνταν, μιλούσε για "τρελούς του χωριού" μας δηλώνει πως ‘Εγώ ακούω και διαβάζω όλες τις απόψεις και εκδοχές χωρίς να χαρακτηρίζω κανέναν ή να βρίζω’. Ο κατήφορος συνεχίζεται και πλέον δεν είναι δική του η ευθύνη...», γράφει στην ανάρτησή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το παρακάτω άρθρο που έγραψε ο κ. Πανούσης σε ιστοσελίδα γνώμης.
Γράφει ο κ. Πανούσης: «Οι αντιεξουσιαστές, συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη του οργανωμένου εγκλήματος και δίκτυα μυστικών υπηρεσιών συμφωνούν σ’ ένα σημείο: πρέπει να με διώξει ο Τσίπρας μέχρι το καλοκαίρι. Παράξενο; Όχι τόσο.»
Με αυτό ασυνήθιστο «τσουβάλιασμα» κλείνει άρθρο – παρέμβαση στην ιστοσελίδα γνώμης anoixtoparathyro ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης.
Ο Γ. Πανούσης επιχειρεί να αποδομήσει την κριτική που δέχεται τόσο εκ δεξιών όσο και εξ αριστερών, καθώς του προσάπτονται κατηγορίες τόσο για «ανεκτική» στάση της αστυνομίας έναντι των κουκουλοφόρων όσο και για συνέχιση της καταστολής διαδηλώσεων από τα ΜΑΤ και τις άλλες αστυνομικές δυνάμεις.
«Μου έχουν ‘’καταλογίσει’’ μέσα σε 100 μέρες τα πάντα, με κοινό επίλογο να παραιτηθώ», σημειώνει ο ίδιος, απαντώντας πως «όσοι γράφουν αυτά, όσοι τα διαβάζουν και όσοι διοικούν τέτοια media θεωρούν ότι κινούνται σε μια χώρα δικαίου και πολιτισμού του 2015 ή καλλιεργούν τη λεκτική και συκοφαντική ‘’βία’’ για να καταστήσουν την Ελλάδα μια ζούγκλα αλληλοκατασπαρασσόμενων θηρίων;»
«Εάν έμπαινε φόρος σε κάθε ανοησία ή ύβρη που εκφέρει ο καθένας δεν θα υπήρχε εθνικό χρέος, μόνο πλεονάσματα θα παρουσιάζαμε.
Εγώ ακούω και διαβάζω όλες τις απόψεις και εκδοχές χωρίς να χαρακτηρίζω κανέναν ή να βρίζω. Ακούω όμως και διαβάζω δηλώσεις – πυροτεχνήματα αντιπολίτευσης παλαιάς κοπής και ακραίας τοποθέτησης.
Ακόμα και πρώην φίλοι της ΔΗΜΑΡ βγάζουν «ξύδι». Λίγο προσοχή δεν βλάπτει διότι η ημιμαθής στρέβλωση είναι αυτεπίστροφον όπλο, γνωστό και ως μπούμερανγκ.
Ποιο είναι λοιπόν το νόημα αυτής της στείρας αντιπαράθεσης; Αντί να ενωθούν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις για να διαχειριστούν τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης, επιχειρούν «ν’ αποδείξουν» είτε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια με τις άλλες είτε ότι είναι ανίκανη.
Προφανώς τα χίλια μύρια κακά της Μεταπολίτευσης όπου κυβερνούσαν οι μεν και οι δε έχουν παραγραφεί και αυτοί οι πολιτικάντηδες, οι δήθεν, οι ‘’γνήσιοι’’ και οι δημοσιογράφοι – εισαγγελείς δεν αισθάνονται καμία ευθύνη και για τίποτα.
Θα μου επιτρέψετε να καταθέσω κάποιες σκέψεις.
1. Οι τομές δεν γίνονται με «αριστερίστικα» γιουρούσια. Θέλει χρόνο και τρόπο η αλλαγή συνειδήσεων και στάσεων. Ούτε μόνον ο νόμος, ούτε οι υπουργικές διαταγές, ούτε βέβαια η βία των «άλλων» συμβάλλουν ώστε η αριστερή διακυβέρνηση να εμπεδώσει το αίσθημα ασφάλειας και να κατοχυρώσει τις ελευθερίες και τα δικαιώματα.
2. Όταν είμαι υπεύθυνος για κάτι το υποστηρίζω και αν έχω λάθος αναλαμβάνω την ευθύνη. Δεν δέχομαι όμως να στοχοποιούμαι από οποιονδήποτε και για οτιδήποτε. Είμαι υπεύθυνος για όσα λέω και όχι για όσα (δεν) καταλαβαίνουν.
3. Δεν πολιτικολογώ, δεν αντιδικώ με τα κόμματα ή τους διατελέσαντες Υπουργούς Προστασίας του Πολίτη. Δεν δημοσιοποιώ σκάνδαλα και δεν κατηγορώ κανέναν (εκτός αν παρέμβει η Δικαιοσύνη). Προσοχή στα όρια της (αυτο)γελοιοποίησής τους.
Έχουμε πλεόνασμα "χαρακτηρισμών" και αντιθέσεων. Ώρα για ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο που πρέπει να το υπογράψουν όλοι όσοι πιστεύουν στους κανόνες και τα όρια της Δημοκρατίας κι όχι στις ακρότητες λόγων και πράξεων.»