Στον πόλεμο υπάρχει ο γρήγορος θάνατος και ο αργός, o καθημερινός. Αυτός που έρχεται από μια σφαίρα, έναν όλμο, έναν πύραυλο και εκείνος που τον βλέπεις να πλησιάζει κάθε ώρα και λεπτό, μέρα και νύχτα καθώς το σώμα ενός ασθενή/τραυματία που στερείται αγωγής παραδίδεται σταδιακά ή αυτός που βιώνει κάθε μέρα κάποιος που στερείται τροφής. Που υποσιτίζεται, που λιμοκτονεί.
Στη Γάζα οι άμαχοι έχουν έρθει αντιμέτωποι και με τις δύο μορφές θανάτου. Και τελευταία, ο αργός θάνατος μοιάζει έτοιμος να διεκδικήσει πολλές ζωές αν και πολύ πιο αθόρυβα από εκείνον που έρχεται όταν ο ουρανός βρέχει φωτιά και ατσάλι. Και μέχρι να επιτύχει τον τελικό του σκοπό, την απόλυτη φυσική εξόντωση, σκοτώνει καθημερινά, λίγο-λίγο το θύμα του.
«Ο υποσιτισμός εμφανίζεται στα παιδιά με φρικτό και εξαιρετικά ορατό τρόπο»
Το Ισραήλ έχει μπλοκάρει την είσοδο κάθε ανθρωπιστικής βοήθειας στον παλαιστινιακό θύλακα από τις 2 Μαρτίου 2025 ενώ και πριν από αυτή την ημερομηνία η παράδοση τροφίμων, νερού, φαρμάκων δεν ήταν πάντα γενναιόδωρη ούτε απρόσκοπτη.
Τώρα όμως μετά από περίπου δυόμιση μήνες χωρίς καμία παράδοση βοήθειας η κατάσταση για τα πάνω από 2εκατ. ανθρώπους που ζουν εγκλωβισμένα στην Γάζα είναι πιο απελπιστική από ποτέ. Και ίσως η απελπισία γιγαντώνεται στη σκέψη πως λίγο πιο πέρα, στα σύνορα Γάζα-Αιγύπτου είναι ακινητοποιημένα περίπου 3.000 φορτηγά του ΟΗΕ γεμάτα με όλα εκείνα τα αγαθά που θα έβαζαν τέλος στο μαρτύριο των αμάχων, όσων πεινούν, όσων αναζητούν κάθε μέρα με αγωνία μια μερίδα φαγητό
Και είναι και ο φόβος των γονιών πως θα χάσουν τα παιδιά τους από την πείνα. Εξάλλου τα παιδιά, σε αυτήν την περίπτωση είναι τα πρώτα, πιο εύκολα θύματα…
Ο Δρ Αχμέντ αλ Φαράχ, διευθυντής του παιδικού και μαιευτικού τμήματος στο ιατρικό συγκρότημα Νάσερ στην Χαν Γιουνίς δήλωσε την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με τον Guardian, ότι από πέντε έως δέκα νέα κρούσματα υποσιτισμού καταγράφονται καθημερινά. «Βλέπουμε σοβαρά κρούσματα. Ο υποσιτισμός εμφανίζεται στα παιδιά με φρικτό και εξαιρετικά ορατό τρόπο. Δεν έχουμε τίποτα να τους προσφέρουμε. Χρειάζονται πρωτεΐνες, αλλά δεν υπάρχουν. Προσπαθούμε να προσφέρουμε λίγο γάλα, ίσως γάλα σε σκόνη, αλλά δεν μπορούμε να προσφέρουμε τίποτα περισσότερο».
Από την αρχή του έτους, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, έχουν εντοπιστεί περίπου 10.000 περιπτώσεις οξέως υποσιτισμού μεταξύ παιδιών ενώ ο ΠΟΥ ανέφερε την Τρίτη πως ήδη 55 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω οξέος υποσιτισμού, επικαλούμενος στοιχεία του υπουργείου Υγείας της Γάζας.
ΠΟΥ: Σε κίνδυνο μια ολόκληρη γενιά – Ισραήλ: Δεν υπάρχουν παιδιά που πεινάνε
Στη τελευταία εκτίμηση της η Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση Σταδίου Ασφάλειας Τροφίμων αναφέρει πως καταγράφεται «μεγάλη επιδείνωση» της κατάστασης επισιτιστικής ασφάλειας στη Γάζα. «Τα απαραίτητα αγαθά για την επιβίωση των ανθρώπων είτε εξαντλούνται είτε αναμένεται να εξαντληθούν τις επόμενες εβδομάδες. Ολόκληρος ο πληθυσμός αντιμετωπίζει υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας, με μισό εκατομμύριο ανθρώπους –ένας στους πέντε– να αντιμετωπίζουν την πείνα», δήλωσε η IPC, μια κοινοπραξία ανεξάρτητων ειδικών που έχουν αναλάβει για λογαριασμό του ΟΗΕ και ΜΚΟ να αξιολογούν τον κίνδυνο της παγκόσμιας πείνας.
Όπως αναφέρει η έκθεση από την 1η Απριλίου ως τις 10 Μαΐου το 93% του πληθυσμού της Γάζας – περίπου 1,95 εκατ. άνθρωποι – κατατασσόταν σε κατάσταση κρίσης ή χειρότερη (Φάση 3 ή μεγαλύτερη). Από αυτούς, 244.000 άνθρωποι – το 12% του πληθυσμού– βρίσκεται σε καταστροφική κατάσταση (Φάση 5) και 925.000 άνθρωποι (44% του πληθυσμού) σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (Φάση 4). Με βάση την ανάλυση της IPC, 470.000 άνθρωποι – το 22% του πληθυσμού της Γάζας- θα περάσουν στη Φάση 5 ως τα τέλη Σεπτεμβρίου και τότε περισσότερο από ένα εκατομμύριο να αναμένεται να βρεθούν στη Φάση 4.
Επίσης, η πείνα θα μπορούσε να έχει μόνιμες επιπτώσεις σε «μια ολόκληρη γενιά», δήλωσε σύμφωνα με το Reuters, o εκπρόσωπος του ΠΟΥ για τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, Ρικ Πίπερκοκορν αναφερόμενος και στις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Όπως είπε τη Δευτέρα «Έχω δει παιδί που ήταν 5 χρονών και έλεγες ότι ήταν 2,5», λόγω μη επαρκούς λήψης τροφής. «Χωρίς αρκετή θρεπτική τροφή, καθαρό νερό και πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, μια ολόκληρη γενιά θα επηρεαστεί μόνιμα», είπε σε συνέντευξη Τύπου μέσω βιντεοσυνδέσμου από το Ντεϊρ αλ Μπαλάχ προειδοποιώντας για προβλήματα υγείας, νοητική υστέρηση, μειωμένη γνωστική ανάπτυξη.
To BBC είχε θέσεις τις προηγούμενες ημέρες το θέμα του υποσιτισμούστον Μποάζ Μπίσμουθ, ηγετικό μέλος του κόμματος Λικούντ του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Αρνείται ότι υπάρχει κρίση λόγο του ισραηλινού αποκλεισμού και δηλώνει: «Υπάρχει φαγητό στη Γάζα… Το Ισραήλ δεν θα μπλόκαρε τη βοήθεια εάν ο πληθυσμός δεν είχε φαγητό. Θέλω να πω, ξέρω τη χώρα μου πολύ καλά…Δεν υπάρχουν παιδιά που πεινάνε. Το ξαναλέω».
Εάν το δράμα είχε ένα πρόσωπο θα ήταν της Σιγουάρ Ασούρ
Οι επιπτώσεις του σοβαρού υποσιτισμού αποτυπώνονται με σοκαριστικό τρόπο στα πρόσωπα και τα κορμιά τα παιδιών.
Όπως της 6 μηνών Σιγουάρ Ασούρ που γεννήθηκε μέσα στον πόλεμο και την πείνα, που είναι και τα μόνα πράγματα που γνωρίζει ως «κανονικότητα». Τώρα, διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να πεθάνει χωρίς να προλάβει να γνωρίσει τι σημαίνει ειρήνη και το να πέφτει κανείς για ύπνο χορτασμένος.
Η σπαρακτική φιγούρα του αποστεωμένου μωρού ξεπρόβαλε πρώτη φορά στο BBC αυτήν την εβδομάδα και στο σώμα του εγγράφεται όλη η φρίκη αυτού του πολέμου.
Από τη γέννησή της, είχε ένα πρόβλημα στον οισοφάγο που την δυσκόλευε να πιει μητρικό γάλα και έτσι ήταν εξαρτημένη από το γάλα σκόνη το οποίο φυσικά είναι σε μεγάλη έλλειψη στη Γάζα.
Το σπίτι των γονιών της στο Νουσεϊράτ βομβαρδίστηκε, η οικογένεια έμενε σε σκηνές ενώ ήταν αδύνατο να εξασφαλίσουν φαγητό ή νερό στον καταυλισμό που επίσης δέχθηκε επίθεση από τις ισραηλινές δυνάμεις.
«Ήμουν εξαντλημένη όλη την ώρα. Δεν υπήρχε κάποιος χώρος να ξεκουραστώ…Δεν υπήρχε τροφή και όταν τη γέννησα, δεν ήταν σαν τα άλλα μωρά», λέει η Νάτζουα Αράμ η 23χρονη μητέρα της Σιγουάρ.
«Όταν γεννήθηκε, ήταν όμορφη παρά την εμφανή αδυναμία της…Αλλά τώρα είναι αφύσικα αδύνατη. Τα μωρά της ηλικίας της υποτίθεται ότι ζυγίζουν 6 κιλά ή περισσότερο – όχι μόνο 2-4 κιλά», λέει η μητέρα που ανακάλυψε τον περασμένο μήνα ότι ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της, αλλά ζει με τον τρόμο ότι μπορεί να χάσει τη Σιγουάρ πριν γεννηθεί ο αδελφός ή η αδερφή της.
Πλέον η οικογένεια ζει, όπως γράφει ο Guardian, στην Χαν Γιουνίς, κοντά στη μητέρα της Νάτζουα αλλά πέρασε τους περισσότερους τελευταίους μήνες στο νοσοκομείο με το μωρό της. Ο σύζυγός της, Σαλεχ, είναι τυφλός και έπρεπε να μείνει πίσω στη Νοσεϊράτ. «Αν και ο πατέρας της είναι τυφλός, έπαιζε πολύ μαζί της. Μας επισκέφτηκε στο νοσοκομείο μόνο μία φορά, καθώς δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς να τον συνοδεύσει κάποιος…Φοβάται γι’ αυτήν ακόμη περισσότερο από εμένα – είναι βαθιά δεμένος μαζί της».
«Θέλω μόνο να ζήσει η κόρη μου όπως όλα τα άλλα παιδιά στον κόσμο»
Η οικογένεια δεν έχει πηγή εισοδήματος, επομένως βασίζεται σε φιλανθρωπικές κουζίνες για φαγητό και την ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά και αυτά είναι σε έλλειψη λόγω του πλήρους αποκλεισμού από το Ισραήλ.
Η Νάτζουα και η μητέρα της έχουν ένα μόνο σακί αλεύρι, και λίγες κονσέρβες. «Μόλις εξαντληθούν, δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα λόγω των υψηλών τιμών», λέει.
Ακόμη πιο σημαντικό όμως από την τροφή για εκείνη είναι η εξασφάλιση βρεφικού γάλακτος για την κόρη της, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί.
«Υποφέρω και εγώ από υποσιτισμό. Παρόλα αυτά, προσπαθώ να την θηλάσω αλλά αρνείται και συνεχίζει να κλαίει, απορρίπτοντας με εντελώς…Γι′ αυτό χρειάστηκε να βασιστώ περισσότερο στη φόρμουλα. Όταν τη θήλαζα, ένα κουτάκι φόρμουλα κρατούσε έναν μήνα. Τώρα εξαντλείται σε λιγότερο από μία εβδομάδα».
Το βρέφος και η μητέρα πέρασαν μεγάλο μέρος του Μαρτίου στο νοσοκομείο στο Ντεϊρ αλ Μπαλάχ, όπου υπήρχε φόρμουλα και η Σιγουρά πήρε κιλά. «Παρατήρησα ότι άρχισε να χαμογελάει και να παίζει, κάτι που με έκανε χαρούμενη και μου έδωσε ελπίδα ότι η υγεία της θα μπορούσε να βελτιωθεί».
Αλλά αυτή η εύθραυστη στιγμή ελπίδας κατέρρευσε όταν πήραν εξιτήριο και το μωρό άρχισε να χάνει ξανά βάρος. Παραπέμφθηκε στο νοσοκομείο Νάσσερ όπου παραμένουν μέχρι στιγμής.
«Οι γιατροί κάνουν ό,τι μπορούν για να τη φροντίσουν, αλλά δεν δέχεται πλέον τη φόρμουλα που της δίνουν…Η κατάσταση του νοσοκομείου είναι κακή. Υπάρχουν έξι ασθενείς σε κάθε δωμάτιο. Όπου κι αν κοιτάξεις, υπάρχει ταλαιπωρία. Υπάρχει ένα παιδί σε χειρότερη κατάσταση από την Σιγουάρ..Το να βλέπω την κόρη μου σε αυτή την κατάσταση κάθε μέρα με κρατά άγρυπνη…Είμαι διαρκώς ανήσυχη, σκέφτομαι συνέχεια. Μερικές φορές δεν αντέχω να τη βλέπω έτσι και αρχίζω να κλαίω. Φοβάμαι πολύ μήπως τη χάσω. Δεν μπορεί ο κόσμος να ανοίξει τις διαβάσεις για να επιτρέψει το γάλα, το φαγητό και τα φάρμακα; Το μόνο που θέλω είναι η κόρη μου να ζήσει όπως τα υπόλοιπα παιδιά στον κόσμο…».
Πηγές: IPC, UN, BBC, Guardian
