Ένας μύθος που ενδεχομένως έχουν πιστέψει οι πιθανοί ψηφοφόροι του «Όχι», είναι ότι η λιτότητα που μας επέβαλλαν οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και το ΔΝΤ φταίει για την κατάσταση στην οποία βρίσκουμε τους εαυτούς μας σήμερα.
Αυτός ο μύθος είναι ίσως ο πιο επικίνδυνος, αλλά και ο πιο βολικός για όλους - και για την κυβέρνηση, αλλά και για τους πολίτες-ψηφοφόρους, αφού εξάγουν την ευθύνη από τους ίδιους στο πιο βολικό μέρος του κόσμου: στο εξωτερικό. Εκεί υπάρχει η μικρότερη δυνατή αντίδραση στις κατηγορίες μας, ενώ -όταν αυτές δεν απαντώνται- οι κατήγοροι ενισχύουν την πίστη τους στο κατηγορητήριο.
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Η μεγαλύτερη παρεξήγηση της τελευταίας πενταετίας στη χώρα μας, είναι η κοινή πεποίθηση πως το μνημονιακό πρόγραμμα απέτυχε. Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Η αλήθεια είναι πως το μνημονιακό πρόγραμμα δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Τα μνημονιακά προγράμματα είχαν δύο σκέλη: λιτότητα από τη μία (περιορισμός εξόδων κράτους), διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (απελευθέρωση της αγοράς) από την άλλη. Μετά την πτώση δύο κυβερνήσεων μέσα σε τέσσερα χρόνια-, η Τρίτη κυβέρνηση (που και αυτή μόνο δύο χρόνια κράτησε) κατάφερε να εφαρμόσει μόνο ένα μέρος από το πρώτο σκέλος, τη λιτότητα.
Κανείς, μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε να εφαρμόσει ούτε στο ελάχιστο το δεύτερο σκέλος -τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που ήταν, άλλωστε, το πιο σημαντικό. Θυμάστε την ιστορία με το γάλα; Θυμάστε την ιστορία με τα ταξί και τα φορτηγά; Θυμάστε την ιστορία με την αξιολόγηση;
Τυφλή και φανατική αντίδραση από την τότε ή εκάστοτε αντιπολίτευση σε όλες τις μεταρρυθμίσεις, σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις, σε όλες τις αλλαγές που θα επέτρεπαν στην οικονομία να αναδιαρθρώσει και να κάνει πιο αποτελεσματικό το δημόσιο τομέα, αυξάνοντας παράλληλα τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.
Δεν φταίει το πρόγραμμα, αγαπητοί και σεβαστοί πιθανοί ψηφοφόροι του «Όχι». Φταίνε τα αφηγήματα που αφήνουν πίσω τους οι πορείες για δήθεν προστασία των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων (ενώ στ΄αλήθεια οι υψηλόμισθοι είναι που προστατεύονται), οι γραφικες φωναχτές συζητήσεις στα ΜΜΕ, και οι ομάδες προάσπιση των παχέων συμφερόντων του δημόσιου εις βάρος του ιδιωτικού τομέα.
Αν αποδεχθούμε αυτά, συνειδητοποιούμε πως κανείς δεν μπορεί να μας σώσει από τους εαυτούς μας. Αυτό, κανένας «ξένος», καμία συναίνεση και κανένα πακέτο χρημάτων δεν μπορεί να το αλλάξει.
«Ένα γαϊδούρι, αν το φορτώσουμε χρυσάφι, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα βαθύπλουτο γαϊδούρι».
Το #NAI της Kυριακής δεν σημαίνει μόνο ευρώ, ευρώπη, σταθερότητα, ασφάλεια. Σημαίνει πως η πλειοψηφία από εμάς αποφάσισε πως έχει έρθει η ώρα να μεταρρυθμίσουμε τους εαυτούς μας.