Φωτιές, πλημμύρες, σεισμοί. Σε ένα νησί παρατημένο. Σε ένα νησί δίπλα στην Αθήνα που θα μπορούσε να είναι η ελληνική Ριβιέρα και από τα ανατολικά και από τα δυτικά της. Σε ένα νησί το πολύ 50 λεπτά, άντε μία ώρα, από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ένα ευλογημένο νησί που εισπράττει την κατάρα της πολιτικής μαζί με την αδιαφορία της.
Στην ουσία την έχουν κάψει και την έχουν πνίξει τα μεγαλόπνοα σχέδια. Ποιος δεν θυμάται τις εξαγγελίες του Σταύρου Μπένου. Μετά από κάθε καταστροφή πλασαρίστηκαν ωραία παραμύθια. Γιατί ούτε η αλησμόνητη Θεία Λένα δεν έλεγε τέτοια παραμύθια. Εκείνη τουλάχιστον τα έλεγε για να ψυχαγωγεί τα πιτσιρίκια. Οι σύγχρονοι παραμυθατζήδες της πολιτικής τα λένε για να εντυπωσιάσουν με όφελος τα ψηφαλάκια τους. Επικοινωνία και όχι ουσία.
Πόσες και πόσες φορές δεν άκουσα να μιλάνε για σύγχρονους οδικούς άξονες που θα ενώνουν νότο με κέντρο και κέντρο με βορρά. Aμ, αυτός ο περιβόητος περιφερειακός δρόμος παράκαμψης της Χαλκίδας για να μπορούν οι χριστιανές και οι χριστιανοί, αλλά κι άλλων θρησκειών, ντόπιοι και τουρίστες, να μην αναγκάζονται να περνούν μέσα από το κέντρο της Ευβοϊκής πρωτεύουσας και απρόσκοπτα να πηγαίνουν στην ευχή του θεού προς τα πάνω;
Σχέδια είχαν γίνει και έμειναν στα συρτάρια. Ένας καλός φίλος που ξέρει άριστα την περιοχή, με διαβεβαιώνει ότι ο Σπίρτζης είχε βγάλει τα σχετικά κονδύλια για τον περιφερειακό της Χαλκίδας. Αλλά μου προσθέτει ότι το έργο ακυρώθηκε από το διάδοχο του, τον Κώστα Αχ. Καραμανλή. Μη ρωτάτε γιατί. Δεν θέλω να βάζω ιδέες στο μυαλό μου. Τελικά πολύς κόσμος πιστεύει ότι υπάρχει σχέση εργολάβων και πολιτικής. Αλλά άσε τον κόσμο να πιστεύει. Μακριά από μένα οι όποιοι συσχετισμοί ημέτερων και μη ημέτερων εργολάβων.
Άρα, μακρύς ο κατάλογος στην Εύβοια που αφορούν έργα υποδομών και επανορθώσεις σε κατεστραμμένες περιοχές. Τι κάνουν οι τοπικοί κυβερνητικοί βουλευτές; Τρείς είναι, ζωή να ’χουν. Τι κάνει η Περιφέρεια;
Ας μην διαμαρτυρηθούν αν σε όποια περιοδεία κυβερνητικού κλιμακίου ακούσουν τα εξ αμάξης. Η Εύβοια είναι η κλασική εικόνα της Ελλάδας των πολιτικών υποσχέσεων που παραμένουν στα λόγια, τα οποία παίρνει ο άνεμος και τα σκορπά στο Αιγαίο.
