ΣΥΡΙΖΑ
Σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της Εκκλησίας της Ελλάδας, ο αριθμός των κληρικών που αυτοί τη στιγμή εργάζονται και πληρώνονται από το κράτος ανέρχεται στους 11.000. Όπως προανέφερα, τα στοιχεία μισθοδοσίας, φορολογίας και λοιπών οικονομικών συναλλαγών της εκκλησίας κρατώνται ως επτασφράγιστο μυστικό, οπότε μπορούμε μόνο να υπολογίσουμε ενδεικτικά. Ας αναλογιστούμε λοιπόν πως ο μισθός των κληρικών κυμαίνεται από τα 650 Ευρώ κατώτατος και 2.000 ευρώ ανώτατος μηνιαίως. Ας αποφασίσουμε πως θα λάβουμε υπόψη ένα μέσο όρο 850 ευρώ ανά κληρικό, και ας κάνουμε τα απλά μαθηματικά. 850 επί 12 επί 11.000. Φίλες και φίλοι, από αυτή τη μαθηματική πράξη προκύπτει το ποσό των 112.200.000 ετησίως.
Κι η Ελλάδα μια χαρά θα τα πάει. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Οι βρυκόλακες δεν πεθαίνουν. Το ελληνικό κράτος πλέον μετατρέπεται σε απέθαντο βρυκόλακα. Συντηρείται στον πανέμορφο καλοκαιρινό του τάφο. Ανάμεσα σε αρχαία, βυζαντινά και νεοελληνικά ερείπια που ηδονίζουν ηλιοβαρεμένους τουρίστες. "Wow, fu[...] lots of ruins to see here, pass me the sunscreen" («πω, πω, έχει γα[...] τα ερείπια να δεις εδώ, πέτα μου το αντηλιακό»), όπως έλεγε κάποιος τουρίστας στη γυναίκα του τις προάλλες στην Αρχαία Αγορά. Οι νέοι και οι άξιοι εκδιώχνονται από τη χώρα για να μη διαταραχτεί ο λήθαργος του μάγκα, μερακλή και καραμπουζουκλή κομματικού βρυκόλακα.
Να ξεκαθαρίσω τα εξής: είμαι σίγουρος πως ο κ. Ιωαννίδης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ο τρόπος (προβληματικός τρόπος, αλλά αυτόν έχουμε) που μετράμε την αριστεία στον ακαδημαϊκό χώρο δηλώνει ότι πρέπει να είναι εξαιρετικός επιστήμονας στον τομέα του, διαπρεπής και δικαίως ονομαστός. Δεν έχω λόγο να μην υποθέσω πως θα είναι αξιοπρεπέστατος στην προσωπική και καθημερινή επαγγελματική του ζωή. Αυτό που λέω, μετά συγχωρήσεως δηλαδή, είναι πως αυτή η μανιέρα τελετουργικού αυτομαστιγώματος μαζί με ένα συγκεκριμένο είδος ειρωνείας, καθώς και η ιδεολογία των στραβοχυμένων φιλοσόφων-βασιλέων (τύπου: είσαι καλός στα pure mathematics; Γίνε υφυπουργός!), ενίοτε γίνεται κουραστική--όσο κι αν τέρπει το κοινό που διψά, παρακαλεί, ικετεύει γι' αυτού του είδους τον λαϊκισμό.
Έξι χρόνια πριν, στις αρχές Μαΐου του 2010 μια από τις εμβληματικές εφημερίδες του ελληνικού τύπου που δυστυχώς δεν υπάρχει πια, η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, δημοσίευσε με αφορμή την επικίνδυνη περίοδο που διένυε τότε η χώρα μια έρευνα με τον τίτλο «Να καεί ή να μην καεί το "μπουρδέλο" η Βουλή;».Η εφημερίδα ήθελε να μάθει πως ένα σύνθημα που μέχρι πρότινος ακουγόταν -χρόνια τώρα - από κάθε αναρχική πορεία όταν έφτανε στη πλατείας Συντάγματος και πρωτοαντίκρυζε το κτίριο της Βουλής έφτασε να αποτελεί το κεντρικό σύνθημα χιλιάδων απλών ανθρώπων κάθε ηλικίας και πολιτικής τοποθέτησης που διαδήλωναν με οργή και αποστροφή.
