Την χειρότερη εποχή και την χειρότερη στιγμή, διάλεξαν οι 15 μοναχοί της Μονής Αγίας Αικατερίνης να κάνουν το δικό τους «αντάρτικο» ζητώντας να αποσυρθεί από τα καθήκοντά του, να παύσει να είναι προκαθήμενος της Αυτόνομης Εκκλησίας του Όρους Σινά, της ιστορικής μοναστηριακής κοινότητάς τους, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός.
Βεβαίως όσοι γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις και τα έχουν ζήσει από κοντά, μπορούν να βεβαιώσουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός, παρά την προχωρημένη ηλικία του, «κρατάει γερά» και δεν είναι από τους ευκολότερους ανθρώπους σε χειρισμό και συνεννόηση και πόσο μάλλον όταν, γενικώς, οι έχοντες το Σχήμα, θέλουν να είναι οι υπέρτεροι όλων και πολύ περισσότερο χειριστές/εξουσιαστές, των «λαϊκών». Πολλά τα παραδείγματα. Και μάλιστα με τον συγκεκριμένο και πολύπειρο κατά κόσμον Δημήτριο Σαμαρτζή, δεν είναι άγνωστες οι περιπέτειες που πέρασε πριν από λίγα χρόνια, ακόμα και η εκλεγμένη ηγεσία της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Την οποία είχε περίπου αποκηρύξει, εμπλεκόμενος ως μη όφειλε, σε διασπαστικούς μηχανισμούς της Ε.Κ.Κ.
Νομίζω, πάντως, ότι το να μπει ο πήχης αυτή τη στιγμή στις σχετικές ικανότητες ή τις συμπεριφορές του κ. Δαμιανού, θα ήταν άστοχο και επιζήμιο. Εξάλλου πάνω από 50 χρόνια κατέχει αυτήν την ιερατική έδρα στο Όρος Σινά, με την Μονή της Αγίας Αικατερίνης να έχει εκτοξευθεί ως τόπος θρησκευτικού/μοναστηριακού τουρισμού. Επί των ημερών του έγινε, ακριβώς δίπλα και το εκπληκτικό Μουσείο, με ανεκτίμητο περιεχόμενο. Επί των ημερών του, επίσης, έδεσαν ακόμα καλύτερα οι σχέσεις της Μονής με τους βεδουίνους. Φύλακες και προστάτες του περίκλειστου από τα χρόνια του Ναπολέοντα, με τα επιβλητικά τείχη, μοναστηριακού συγκροτήματος. Κι όλα αυτά, χωρίς να εγερθούν γενικότερα θρησκευτικά ζητήματα σε σχέση με Αθήνα, Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά με ερωτηματικά πλέον για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Στα συμβαίνοντα δεν θα πρέπει να μένουν έξω τα όσα περιγράφονται στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
«Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ, Φαράν καί Ραϊθώ κ. Δαμιανός (23/12/1973), ὅστις διοικεῖ αὐτήν μετά τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν Πατέρων. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου χειροτονεῖται ἐν Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων».
Με λίγα λόγια, τα Ιεροσόλυμα είναι το σημείο αναφοράς για την Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά, με όσα σενάρια ακούγονται για ρωσικούς «εναγκαλισμούς» στον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ΄. Και καλώς ή κακώς, χωρίς πάντως συγκεκριμένες αποδείξεις, το λεγόμενο «αντάρτικο» των τελευταίων ημερών, δεν είναι και λίγοι εκείνοι που το συνδυάζουν με μια πολύ ενοχλητική πολιτική της Μόσχας, να θέλει θρησκευτική διείσδυση/επιρροή στη γενικότερη γεωγραφική περιοχή. (Ας μην επεκταθώ στα του Αγίου Όρους). Και ομολογώ ότι δεν αποκλείω ότι αυτού του είδους τα σενάρια, να είναι στην ατζέντα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στους πολύ λεπτούς χειρισμούς που προσπαθεί να κάνει και με την Αίγυπτο, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα από την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της.
Την Τρίτη έρχεται στην Αθήνα ο Αιγύπτιος ΥΠΕΞ σε ένα δεύτερο γύρο συνομιλιών για το θέμα Σινά με τον Έλληνα ομόλογό του Γιώργο Γεραπετρίτη. Φυσικά δεν θα είναι το μόνο θέμα, μια που έχουμε ανοιχτό ζήτημα με τη Λιβύη που αφορά και την Αίγυπτο, τις θαλάσσιες ζώνες, Παλαιστινιακό/Γάζα, ενεργειακά, αν και ο φάκελος «Σινά» είναι πάρα πολύ ψηλά στο ενδιαφέρον του πολιτικού, κοινωνικού και θρησκευτικού συνόλου της χώρας μας. Του Ελληνισμού και της παγκόσμιας Ορθοδοξίας, γενικότερα.
Με αυτά τα δεδομένα, είναι εύλογα τα ερωτηματικά για το μομέντουμ που επέλεξε η «κίνηση» των 15 για τη διατύπωση/δημοσιοποίηση της επιστολής τους προς το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Αγκάθι στην ελληνική πλευρά, ίσως υποβοηθητικό σκαμνάκι για την Αιγυπτιακή, εν μέσω μιάς δύσκολης (μην κρυβόμαστε) διαπραγμάτευσης.
Πάντως, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός, (εκεί που «ψάχνεται» ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με αλλεπάλληλες συσκέψεις, αντί να κλείσει με την πρώτη και απορριπτικά την όλη ιστορία που ξέσπασε), εισέπραξε την πλήρη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
ΥΓ.: Κάποια στιγμή η Εκκλησία πρέπει να αποφασίσει για τα όρια ηλικίας των Μητροπολιτών και των Αρχιεπισκόπων. Με την «συνταξιοδότηση» σε καμία περίπτωση δεν θα τους αφαιρείται το δικαίωμα να λειτουργούν ως τιτουλάριοι. Αλλά θα τους βάζει ένα φρένο στο «διοικείν». Υπενθυμίζω την περίπτωση του πρώην μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσοστόμου. Στις 18 Αυγούστου 2011, και με τη συμπλήρωση των 72 ακριβώς ηλικιακών ετών, παραιτήθηκε από Μητροπολίτης Ζακύνθου, όπως ήδη είχε προαναγγείλλει έξι χρόνια νωρίτερα, αμφισβητώντας με συνέπεια λόγων και πράξεων, το ισόβιο του αξιώματος αυτού, εκφράζοντας την άποψη ότι ο επικεφαλής κάθε Μητρόπολης πρέπει να ασκεί τα καθήκοντά του όρθιος και υγιής και όχι άρρωστος σε βαθιά γεράματα.
