Θεωρώ πολύ σημαντικό το πρόγραμμα «Προλαμβάνω» που εκπονείται στον τομέα Υγείας των Ελλήνων πολιτών. Είναι δωρεάν προληπτικές εξετάσεις που ξεκίνησαν στη θητεία Θάνου Πλεύρη και καθιερώθηκαν/εκτοξεύτηκαν από τον Υπουργό Άδωνι Γεωργιάδη και ήδη τις έχουν επωφεληθεί πάνω από 3 εκατομμύρια Ελληνίδες και Έλληνες.
Είναι αλήθεια ότι η πρόληψη κοστίζει πολύ λιγότερο από την θεραπεία, εάν προκύψει η σοβαρή ασθένεια. Και πόσο μάλλον ασθένεια πανάκριβη σε νοσηλεία και πανάκριβη σε φάρμακα. Μην μπούμε σε άλλες λεπτομέρειες. Επιπλέον ας μην ξεχνάμε ότι αυτό αποσυμφορεί και τα νοσηλευτικά ιδρύματα, καθώς με την πρόληψη λιγοστεύουν οι εισαγωγές..
Πλην, όμως, έχω μία απορία, η οποία εμπίπτει σε ένα ακραιφνώς πολιτικό τομέα. Απορία που έχει να κάνει με τους κυβερνώντες και τον επικεφαλής τους.
Γιατί η πρόληψη, το «Προλαμβάνω», να μην αφορά τα πάντα στην διαχείριση του κράτους και στο περιβάλλον που ζουν οι πολίτες αυτής της χώρας; Γιατί το «Προλαμβάνω» να μην ίσχυε πριν γίνει η φονική εγκληματική σύγκρουση στα Τέμπη; Γιατί το «Προλαμβάνω» να μην ίσχυε όταν «Φραπέδες» και «Χασάπηδες», σε αγαστή συνεργασία με κυβερνητικά στελέχη που έχουν όνομα και επίθετο, μάσαγαν ευρωπαϊκά κονδύλια απλώνοντας βοσκοτόπια από στεριές μέχρι θάλασσες, από Νότο μέχρι Βορρά;
Όταν τα ράφια χτυπούν κόκκινο από ακρίβεια, γιατί το «Προλαμβάνω» να μην αφορά κυβερνητικές παρεμβάσεις, προκαταβολικές, στις πολυεθνικές και σε «ξύπνιες» ημεδαπές, που όλες μαζί «καρτελιάζουν»; Με την Επιτροπή Ανταγωνισμού να βλέπει κάθε περίπτωση με άλλο μάτι, κατηγορούμενη ότι δεν θέλει να συγκρούεται με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα; Και εν γνώσει λόγου αναφέρομαι σε πολλούς κλάδους, όχι μόνο της διατροφικής μας καθημερινότητας.
Ας μην αναφερθώ και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής που πονάνε πάρα πολύ. Ανύπαρκτο το «Προλαμβάνω» και τρέχουμε τώρα πίσω από τον κάθε Τούρκο που μας έχει κάνει τη ζωή μαρτύριο, από τη μία άκρη του Αιγαίου μέχρι την άλλη άκρη της Μεσογείου. Όπου και οι Λίβυοι. Να προσθέσω και τη Θράκη.
Τελικά το πρόβλημα συνοψίζεται στην εξής ρωμέικη νοοτροπία, η οποία ομολογώ ότι δεν αφορά μόνο την σημερινή κυβέρνηση. Είναι διαχρονική, διακομματική, διακυβερνητική. Μας νοιάζει μόνο το σήμερα και το αύριο. Απαξιώνουμε επιδεικτικά μακροχρόνιους σχεδιασμούς που και προλαμβάνουν και ωφελούν. Θα μου πείτε, βέβαια, κάποιοι λίγοι ή κάποιοι πολλοί από σας που διαβάζετε αυτό το άρθρο, ότι αυτή η κυβέρνηση ψηφίστηκε ή αυτές οι κυβερνήσεις είχαν ψηφιστεί στο παρελθόν, άρα τι γκρινιάζουμε. Σωστά. Πολύ σωστά. Με λίγα λόγια, μπορεί να μου πει κάποιος, γιατί όταν εμείς δεν προλαμβάνουμε τα πράγματα επάνω στην κάλπη, την ώρα που ψηφίζουμε Κυβερνήσεις/Βουλευτές που προκύπτουν ανίκανες/ακατάλληλοι, γιατί να ζητάμε τα ρέστα; Δεν τον αδικώ.
