Οι παρούσες διαφωνίες που υπάρχουν με τους εταίρους δεν είναι αγεφύρωτες, γράφει ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, σε άρθρο του στο Project Syndicate, με τίτλο, «A new deal for Greece», συμπληρώνοντας παράλληλα ότι η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί ένα μονοπάτι δημοσιονομικής εξυγίανσης που έχει λογική, και μεταρρυθμίσεις που όλες οι πλευρές θεωρούν σημαντικές. «Η λογική μας στέκει. Δουλειά των εταίρων είναι να εγκαταλείψουν μια προσέγγιση που απέτυχε», αναφέρει χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι δεν είναι αδύνατη η εύρεση «κοινού τόπου» άμεσα.
«Τόσο εμείς όσο και οι εταίροι μας συμφωνούμε ήδη σε πολλά. Το ελληνικό φορολογικό σύστημα πρέπει να ανανεωθεί, και αρχές που είναι αρμόδιες για τα έσοδα πρέπει να απελευθερωθούν από την πολιτική και την εταιρική επιρροή. Το σύστημα συνταξιοδότησης παραπαίει. Τα κυκλώματα πίστωσης της οικονομίας έχουν χαλάει. Η αγορά εργασίας έχει καταστραφεί από την κρίση και είναι βαθιά κατακερματισμένη, με την παραγωγική ανάπτυξη να βαλτώνει. Η δημόσια διοίκηση χρειάζεται επειγόντως εκσυγχρονισμό, και οι πόροι του δημοσίου πρέπει να χρησιμοποιούνται πιο αποτελεσματικά. Τεράστια εμπόδια εμποδίζουν τη δημιουργία νέων εταιρειών» σημειώνει στο άρθρο του.
Τα δύο βασικά εμπόδια, όπως επισημαίνει , για τη συμφωνία ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης για την Ελλάδα, τα οποία πρέπει να ξεπεραστούν, είναι τα εξής: «πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε στο πώς θα προσεγγίσουμε τη δημοσιονομική εξυγίανση της Ελλάδας. Δεύτερον, χρειαζόμαστε μία εκτενή ατζέντα μεταρρυθμίσεων, στην οποία θα συμφωνούν όλοι και θα στηρίξει το μονοπάτι εξυγίανσης και θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην ελληνική κοινωνία».
Συνεχίζοντας, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρεται στις μεθόδους της τρόικας, κάνοντας λόγο για «παγίδα λιτότητας» και υπογραμμίζει ότι η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι πως θα έπρεπε να διαμορφωθεί ένα σχέδιο που θα κοιτάει προς τα εμπρός, βασισμένο σε λογικούς στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Επίσης, κάνει λόγο για τον κίνδυνο μιας «παγίδας μεταρρυθμίσεων» και αναφέρεται στο προηγούμενο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, το οποίο «βασίστηκε σε εσωτερική υποτίμηση, περικοπές μισθών και συντάξεων κ.α.».
«Οι εταίροι μας πιστεύουν ότι, με το πέρασμα του χρόνου, αυτή η ατζέντα θα λειτουργήσει. Αν οι μισθοί πέσουν ακόμα πιο κάτω, η απασχόληση θα αυξηθεί. Ο τρόπος θεραπείας ενός παραπαίοντος συστήματος συνταξιοδότησης είναι η περικοπή συντάξεων. Και οι ιδιωτικοποιήσεις θα έπρεπε να στοχεύουν σε υψηλότερες τιμές πώλησης για την αποπληρωμή ενός χρέους που πολλοί (μεμονωμένα) θεωρούν ότι δεν είναι βιώσιμο».
Εν αντιθέσει, σημειώνει, η ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ότι το πρόγραμμα αυτό απέτυχε, με αποτέλεσμα έναν πληθυσμό που έχει κουραστεί από τις μεταρρυθμίσεις. «Η κυβέρνησή μας είναι πρόθυμη να εκλογικεύσει το σύστημα συντάξεων (για παράδειγμα, περιορίζοντας την πρόωρη συνταξιοδότηση) να προχωρήσει με τη μερική ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας, να αντιμετωπίσει με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα οποία εμποδίζουν τα κυκλώματα πίστωσης της οικονομίας, να δημιουργήσει μία πλήρως ανεξάρτητη επιτροπή φόρων και να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα. Οι διαφορές που απομένουν αφορούν στο πώς κατανοούμε τις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων μεταρρυθμίσεων και του μακρο-περιβάλλοντος».