Η Έιμι Οντέλ, δημοσιογράφος και πρώην αρχισυντάκτρια του Cosmopolitan.com υπογράφει την βιογραφία της σταρ Γκουίνεθ Πάλτροου με τίτλο, «Gwyneth: The Biography», που μόλις κυκλοφόρησε.
Το βιβλίο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάτι άλλος εκτός από ένα οδοιπορικό στον σύμπαν μιας από τις πιο γοητευτικές αλλά και αινιγματικές φιγούρες του Χόλιγουντ. Παρουσιάζει στον αναγνώστη μια πιο ευάλωτη πλευρά πίσω από την εικόνα της «ψυχρής πριγκίπισσας», αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο που μοιάζει να εγγυάται περισσότερο το γέλιο παρά τη συμπόνια.
Στη βιογραφία αυτή, η Οντέλ αναλαμβάνει την περίπλοκη –αλλά και ιδιαίτερα απολαυστική– αποστολή να σκιαγραφήσει τους πολλούς και συχνά αντιφατικούς ρόλους της Πάλτροου, προσπαθώντας να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τον καθένα, καθώς και την άνοδο της στον κόσμο του θεάματος. Από την αρχή του βιβλίου της, ξεκαθαρίζει πόσο δύσκολο ήταν να αποκτήσει πρόσβαση στη «μάλλον άπιαστη» ηθοποιό, γκουρού και CEO.
Η γεμάτη εμπόδια συλλογη δεδομένων και οι πηγές για τη ζωή της σταρ
Όταν έγραφε το προηγούμενο βιβλίο της για την Άννα Γουίντουρ, ακόμα και η θρυλική αρχισυντάκτρια της Vogue την παρέπεμψε σε πιθανούς πληροφοριοδότες.
Αντίθετα, όπως αναφέρει η ίδια, η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της Πάλτροου τής είπε πως θα ήταν «ευτυχής να βοηθήσει», αλλά η πλειοψηφία των πιθανών συνεντευξιαζόμενων είτε αρνήθηκε είτε απλώς «εξαφανίστηκε» αφού είχε πρώτα επικοινωνήσει με την ίδια την Πάλτροου, η οποία τελικά δεν μίλησε με τη συγγραφέα για το βιβλίο.
Συνεπώς, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η Οντέλ κατάφερε παρ’ όλα αυτά, να πάρει συνέντευξη από περισσότερα από 220 άτομα. Στο βιβλίο «ακούγονται φωνές» από την παιδική ηλικία της Πάλτροου, από τον στενό κοινωνικό της κύκλο και τον κόσμο της βιομηχανίας του θεάματος, αλλά και από «νυν και πρώην υπαλλήλους της Goop», της διαβόητης wellness εταιρείας της.
Από την άλλη, τα περιοδικά της δεκαετίας του 90 αποδείχθηκαν μία σημαντικά πολύτιμη πηγή, καθώς διατηρούν ακόμη έναν αέρα πρωτοτυπίας, αφού προηγήθηκαν της ψηφιακής εποχής και έτσι τα δημοσιεύματα τους δεν έχουν αναλωθεί επανειλημμένα στο διαδίκτυο.
Η πολυτάραχη σχέση της με τον Μπραντ Πιτ
Όταν της προσφέρθηκαν δύο ρόλοι, ένας δίπλα στον Κιάνου Ριβς και ένας στον Μπραντ Πιτ, η Πάλτροου ρώτησε τη φίλη της: «Με ποιον θέλεις να βγεις ραντεβού;». Η απάντηση ήταν καθοριστική. Η Πάλτροου είπε τελικά το «ναι» στη ταινία «Seven» (1995) και ξεκίνησε τη σχέση της με τον Πιτ, που κράτησε από το 1994 μέχρι το 1997.
Σε ένα απόσπασμα από παλιά της συνέντευξη, η Πάλτροου εξηγεί πόσο διέφερε με τον τότε σύντροφός της, Μπραντ Πιτ. «Έχουμε πολύ διαφορετικές ανατροφές, όταν πηγαίνουμε σε εστιατόρια και παραγγέλνουμε χαβιάρι, πρέπει να του εξηγώ: ”αυτό είναι beluga και αυτό είναι osetra”».
Λίγο αργότερα, η Πάλτροου μίλησε ανοιχτά για τη σχέση της με τον Πιτ στο «Call Her Daddy», λέγοντας στον παρουσιαστή Άλεξ Κούπερ ότι ήταν «έρωτας με την πρώτη ματιά» μαζί του, προσθέτοντας ότι ήταν «συντετριμμένη» όταν χώρισαν.
Για τον αρραβώνα τους στην Αργεντινή τον Δεκέμβριο του 1996, μετά από δύο χρόνια σχέσης, η Πάλτροου θυμήθηκε: «Μια νύχτα ήμασταν στο μπαλκόνι του σπιτιού που μέναμε σε μια μικρή πόλη στην Αργεντινή. Μακάρι να θυμόμουν ακριβώς τι είπε, αλλά μου έκανε πρόταση γάμου. Ήταν φανταστικό. Ήμουν ενθουσιασμένη. Είχαμε μιλήσει γι’ αυτό, αλλά εκείνη τη στιγμή με εξέπληξε, το θυμάμαι. Πρέπει να ήμουν 24 ετών». Ωστόσο, έξι μήνες αργότερα, χώρισαν.
«Ήταν το σωστό εκείνη τη στιγμή, αλλά ήταν πολύ δύσκολο», είχε δηλώσει τότε η Πάλτροου.
Τι θα έλεγε η Γκουίνεθ του 2025 για αυτή της δεκαετίας του 90;
Η 52χρονη πλέον Γκουίνεθ είναι σαφώς πιο προσεκτική με την εικόνα της, πολύ πιο ικανή στο να ισορροπεί ανάμεσα στο εν γνώσει γελοίο και στο ανυπόφορα σνομπ.
Άλλωστε, είναι κόρη της βραβευμένης με Emmy ηθοποιού Μπλάιθ Ντάνερ και του επιτυχημένου τηλεοπτικού παραγωγού και σκηνοθέτη Μπρους Πάλτροου, καθώς και βαφτιστήρα του επίσης σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον οποίο αποκαλούσε χαϊδευτικά «θείο Μόρτι». Η Οντέλ τη σκιαγραφεί ως ένα χρυσό κορίτσι από τη γέννησή της, ένα «nepo baby» προτού ακόμη αυτός ο όρος γίνει γνωστός αλλά και η αιτία για δεκάδες διασήμους να απολογηθούν για τους προνομιούχους γονείς τους. «Η Πάλτροου ίσως να είχε συνειδητοποιήσει πολύ νωρίς ότι ο κόσμος ήταν πρόθυμος να της δώσει ό,τι θέλει και πως δεν χρειαζόταν την άδεια κανενός για να το αποκτήσει», γράφει.
«Δεν ήταν ότι η Γκουίνεθ δεν προσπαθούσε να καταλάβει τους “κανονικούς” ανθρώπους», γράφει η Οντέλ. «Απλώς δεν είχε κάποιο σημείο πρόσβασης στη ζωή τους». Η Οντέλ καταφέρνει να φέρει στο φως ορισμένες εντυπωσιακές, «πιπεράτες» λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, στο ετήσιο λεύκωμα του σχολείου της, οι συμμαθητές της κατέγραψαν πως ο μεγαλύτερός της εφιάλτης ήταν η παχυσαρκία.
Η Πάλτροου παρουσιάζεται ταυτόχρονα ως εξαιρετικά φιλόδοξη αλλά και, παραδόξως, σχετικά αδιάφορη απέναντι στο ίδιο το επάγγελμα της ηθοποιού. Μετά την απονομή του Όσκαρ για τον πρωταγωιστικό της ρόλο στη ταινία «Shakespeare in Love» (1998), φαίνεται πως κάθε φορά υιοθετεί το ρόλο και μίας διαφορετικής περσόνας: Από τη μία εμφανίζεται ως η αποτυχημένη πρωταγωνίστρια blockbuster, έπειτα, στόχος των ταμπλόιντ της εποχής, και αργότερα, φανατική της ευεξίας και της ομορφιάς.
Η Οντέλ συνδέει το τελευταίο αυτό πάθος με τον θάνατο του πατέρα της σε ηλικία 58 ετών, λόγω επιπλοκών από καρκίνο του στόματος και πνευμονία. Ο σκηνοθέτης πέθανε στη Ρώμη, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού γαι τον εορτασμό των 30ων γενεθλίων της κόρης του. Μέσα από το πρίσμα αυτής της οικογενειακής τραγωδίας, κανείς μπορεί να κατανοήσει καλύτερα πώς οι εναλλακτικές θεραπείες μπορεί να απέκτησαν ιδιαίτερη σημασία για την Πάλτροου.
Η Οντέλ, ωστόσο, δεν χαρίζεται στην ηρωίδα της μέσω μιας απλής ψυχολογικής ερμηνείας. Τα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου είναι και τα πιο δυνατά, καθώς εστιάζουν στην γεμάτη σκάνδαλα και αμφιλεγόμενα προϊόντα πορεία της εταιρείας της, Goop. Εδώ, η συγγραφέας καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα σε ενδελεχή έρευνα και αποκαλύψεις που, αναμφίβολα, θα τραβήξουν το ενδιαφέρον.
Στο τέλος του βιβλίου, μένει η αίσθηση ότι, τουλάχιστον κάποιες φορές, η Πάλτροου αντιλαμβάνεται πλήρως πότε κάτι είναι αστείο και πότε όχι. Μπορεί όντως να «πιστεύει πραγματικά» πως η Goop «φωτίζει τελικά αλήθειες που κανένα άλλο μέσο δεν τολμά», όπως αναφέρει η Οντέλ, αλλά φαίνεται επίσης να γνωρίζει πως η ειρωνεία και ο σαρκασμός είναι ιδιαίτερα επικερδείς.
Παρότι η Οντέλ καταφέρνει να φωτίσει τις πολλές πλευρές της ηρωίδας της, παραμένει εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβουμε ποια είναι πραγματικά η Γκουίνεθ Πάλτροου. Με λίγα λόγια, το βιβλίο δεν δίνει ξεκάθαρη απάντηση, και ίσως ούτε η ίδια η Γκουίνεθ θα μπορούσε να το κάνει.
Με πληροφορίες από The Independent, The Guardian, InStyle
