Στην Πομπηία, οι μεγαλοπρεπείς κατοικίες ήταν στεφανωμένες με πύργους που δέσποζαν στον ορίζοντα της πόλης. Το πρόγραμμα με τίτλο «Pompeii Reset», πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου Χούμπολτ του Βερολίνου, έχει ως στόχο την ανασύσταση αυτού του ανώτερου επιπέδου της αρχαίας πόλης.
Οι αρχαιολόγοι του προγράμματος αξιοποιούν ενδείξεις όπως ημιτελείς κλίμακες, ίχνη στους τοίχους και υποδοχές δοκαριών, προκειμένου να φανταστούν πώς μπορεί να ήταν οι επάνω όροφοι των κτηρίων. Η καταγραφή γίνεται με σαρωτές λέιζερ και ψηφιακά εργαλεία φωτογράφησης, δημιουργώντας τρισδιάστατα μοντέλα.
Μέχρι πρόσφατα, η επικρατούσα άποψη ήθελε τους επάνω ορόφους ως απλούς χώρους, οι οποίοι συνήθως χρησιμοποιουνταν ως φθηνά καταλύματα ή δωμάτια για τους δούλους και τους υπηρέτες. Τα τελευταία ευρήματα, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο διαδικτυακό περιοδικό της Πομπηίας τον Οκτώβριο, ανατρέπουν αυτήν την εικόνα, αποδεικνύοντας ότι στους ανώτερους ορόφους συνυπήρχαν τόσο λιτοί όσο και ιδιαίτερα πολυτελείς χώροι.
«Μπορούμε και κατανοούμε καλύτερα την εμπειρία, τον χώρο αλλά και την διάρθρωση της κοινωνίας εκείνη την εποχή»
Κύριο αντικείμενο της έρευνας του Pompeii Reset υπήρξε ο Οίκος του Θιάσου (House of Thiasus), μια πολυτελής έπαυλη η οποία πιθανότατα ανήκε σε σημαντικό πολιτικό της εποχής. Η κατοικία πήρε το όνομά της από τον ελληνικό όρο «θίασος», ο οποίος αναφέρεται σε θρησκευτικές πομπές αφιερωμένες στον θεό Διόνυσο, καθώς την έπαυλη κοσμίζουν εκτεταμένες τοιχογραφίες οι οποίες απεικονίζουν ακριβώς αυτές τις λατρευτικές πομπές.
Παράλληλα, η οικία διέθετε και έναν πύργο ύψους περίπου δώδεκα μέτρων. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο πύργος αυτός εισήγαγε ένα στοιχείο πολυτέλειας, χαρακτηριστικό αγροτικών ή προαστιακών επαύλεων, μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον. Παρότι κατέρρευσε μετά την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο πύργος εκτεινόταν σε δύο επίπεδα. Στο κάτω μέρος υπήρχε βοηθητικός χώρος όπου προετοιμάζονταν τα γεύματα, ενώ στο επάνω επίπεδο υπήρχε η κύρια αίθουσα συμποσίου, η οποία προσέφερε πανοραμική θέα προς την Πομπηία.
«Το εσωτερικό του κάτω μέρους ήταν απλό ως προς την επίπλωση του», σημειώνουν οι ερευνητές. «Σε πλήρη αντίθεση βρίσκεται η μνημειακή εξωτερική κλίμακα που οδηγεί στον επάνω όροφο, υποδηλώνοντας έναν χώρο κατοίκησης πιο εκλεπτυσμένου και αντιπροσωπευτικού χαρακτήρα», όπως δήλωσαν.
Εργασίες πραγματοποιήθηκαν επίσης και σε άλλες οικίες και κτίρια της περιοχής. «Οι επάνω όροφοι των κτηρίων είναι απαραίτητοι για να κατανοήσουμε την καθημερινή ζωή στην αρχαία πόλη», δήλωσε ο Gabriel Zuchtriegel, διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας. «Συνδυάζοντας τα δεδομένα σε μορφή τρισδιάστατων μοντέλων, μπορούμε να αναπτύξουμε υποθετικές ανακατασκευές που μας βοηθούν ώστε να κατανοήσουμε την εμπειρία, τον χώρο αλλά και την διάρθρωση της κοινωνίας εκείνη την εποχή», κατέληξε.
Με πληροφορίες από artnet
