Οι προσπάθειες για περιoρισμό της αύξησης της θερμοκρασίας παγκοσμίως στους 1,5 βαθμούς Κελσίου, όπως προβλέπει η Συμφωνία του Παρισιού, ίσως δεν επαρκούν για τη διάσωση των παγετώνων του πλανήτη, σύμφωνα με νέα μελέτη- ανοίγοντας τον δρόμο για ένα γιγαντιαίο κύμα μετανάστευσης από τις παράκτιες περιοχές, λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Σύμφωνα με την έρευνα, της οποίας ηγήθηκε το Durham University, με τη συμμετοχή του University of Bristol, ο στόχος θα έπρεπε να είναι πιο κοντά στον έναν βαθμό Κελσίου για να αποφευχθούν σημαντικές απώλειες πολικών παγετώνων και να αποτραπεί μια περαιτέρω επιτάχυνση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

H ομάδα εξέτασε έναν μεγάλο όγκο στοιχείων για να αξιολογήσει την επίδραση που θα είχε ο στόχος των 1,5 βαθμών στους παγετώνες της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής, που μαζί έχουν αρκετό πάγο για να ανεβάσουν τη στάθμη της θάλασσας παγκοσμίως κατά περίπου 65 μέτρα. Ο όγκος του πάγου που χάνεται από αυτούς τους παγετώνες έχει τετραπλασιαστεί από της δεκαετία του 1990 και τώρα χάνουν περίπου 30 δισεκατομμύρια τόνους πάγου κάθε χρόνο, με τα παρόντα επίπεδα θέρμανσης γύρω στους 1,2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τις προβιομηχανικές θερμοκρασίες, σύμφωνα με την τελευταία αναφορά του IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change).

Οι ερευνητές θεωρούν ότι η περαιτέρω αύξηση στους 1,5 βαθμούς Κελσίου θα οδηγήσει σε αύξηση της στάθμης αρκετών μέτρων μέσα στους επόμενους αιώνες, καθώς οι πάγοι της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής λιώνουν εξαιτίας της θέρμανσης του αέρα και του ωκεανού. Αυτό θα έκανε ακόμα δυσκολότερη και δαπανηρή την προσαρμογή στα αυξανόμενα επίπεδα της θάλασσας, προκαλώντας μεγάλες απώλειες και ζημιές στους πληθυσμούς των παράκτιων περιοχών και οδηγώντας σε τεράστια κύματα μετανάστευσης/ εκτοπισμού εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.

clim 

Ο Τζόναθαν Μπάμπερ, καθηγητής Παγετωνολογίας και Παρατήρησης Γης στο University of Bristol και ένας εκ των συντελεστών της έρευνας, μετρά εδώ και δεκαετίες τις αλλαγές στους παγετώνες. Όπως είπε, «πρόσφατες παρατηρήσεις με δορυφόρους πάνω στις απώλειες μάζας παγετώνων αποτέλεσαν “κώδωνα του κινδύνου” για όλη την επιστημονική και πολιτική κοινότητα που εργάζεται πάνω στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τις επιπτώσεις της. Τα μοντέλα απλώς δεν υπέδειξαν το είδος αντιδράσεων που βιώσαμε στις παρατηρήσεις των τελευταίων τριών δεκαετιών».

Αυτή τη στιγμή περίπου 230 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν εντός ενός μέτρου από τη στάθμη της θάλασσας και το λιώσιμο των πάγων αποτελεί υπαρξιακή απειλή για αυτές τις κοινότητες, περιλαμβανομένων αρκετών εθνών που βρίσκονται «χαμηλά». Η αποφυγή αυτού του σεναρίου θα απαιτούσε μια παγκόσμια μέση θερμοκρασία χαμηλότερη από τη σημερινή, που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι είναι πιθανώς πιο κοντά στον έναν βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να έχουν καλύτερη εικόνα για τις επιπτώσεις μιας ανόδου της τάξης των 1,5 βαθμών στους παγετώνες και το επίπεδο της στάθμης της θάλασσας, λένε οι ερευνητές, προσθέτοντας ότι χρειάζεται επειγόντως περαιτέρω δουλειά για να διαπιστωθεί μια ακρίβεια ποιος θα ήταν ένας «ασφαλής» στόχος θερμοκρασίας προκειμένου να αποφευχθεί η ταχεία άνοδος της στάθμης από το λιώσιμο των παγετώνων.

 

Ο καθηγητής Κρις Στόουκς, επικεφαλής της έρευνας, από το Τμήμα Γεωγραφίας του Durham University, είπε πως «υπάρχει αυξανόμενος όγκος πληροφοριών πως οι 1,5 βαθμοί Κελσίου είναι πολύ ψηλά για τους πάγους της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής. Ξέραμε εδώ και πολύ καιρό ότι κάποια άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι αναπόφευκτη μέσα στις επόμενες δεκαετίες με αιώνες, μα πρόσφατες παρατηρήσεις πάνω στην απώλεια παγετώνων είναι ανησυχητικές, ακόμα και υπό τις παρούσες κλιματικές συνθήκες. Ο περιορισμός της θέρμανσης στους 1,5 βαθμούς θα ήταν μεγάλο επίτευγμα και θα έπρεπε να εστιάσουμε απόλυτα εκεί. Ωστόσο ακόμα και αν αυτός ο στόχος επιτευχθεί ή ξεπεραστεί προσωρινά μόνο, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν πως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας πιθανότατα θα επιταχυνθεί με ρυθμούς στους οποίους είναι πολύ δύσκολη η προσαρμογή- ρυθμοί της τάξης του ενός εκατοστού ανά έτος δεν είναι εκτός συζήτησης εντός της ζωής των νέων μας. Δεν λέμε απαραίτητα πως πρέπει να ψύξουμε τη Γη το συντομότερο δυνατόν- αυτή είναι μια άλλη συζήτηση- μα λέμε ότι κάθε κλάσμα ενός βαθμού έχει πραγματικά σημασία για τους παγετώνες και το συντομότερο που μπορούμε να σταματήσουμε τη θέρμανση, το καλύτερο».

Ο καθηγητής Ρομπ ντε Κόντο, από το University of Massachusetts Amherst, ο οποίος ειδικεύεται σε προσομοιώσεις υπολογιστή για την Ανταρκτική, σχολίασε πως «είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε πως αυτές οι επιταχυνόμενες αλλαγές στους παγετώνες και οι συμβολές τους στο επίπεδο της στάθμης της θάλασσας θα έπρεπε να θεωρηθούν μόνιμες σε χρονοδιαγράμματα πολλών γενεών. Ακόμα και αν η Γη επιστρέψει στην προβιομηχανική θερμοκρασία, και πάλι θα χρειαστούν εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες χρόνια για να επανέλθουν οι παγετώνες. Αν χαθεί πάρα πολύς πάγος, τμήματα αυτών των παγετώνων ίσως να μην επανέλθουν μέχρι η Γη να μπει στην επόμενη Εποχή των Παγετώνων. Με άλλα λόγια, η γη που θα χαθεί από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω λιωσίματος των παγετώνων θα χαθεί για πάρα, πάρα πολύ καιρό».