Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έγινε στα βάθη της θάλασσας, κοντά στις Νήσους Σολομώντα, βόρεια της Αυστραλίας, όπου ερευνητές εντόπισαν ένα γιγαντιαίο κοράλλι, σε μέγεθος που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Το κοράλλι έχει διάμετρο 34 μέτρων, μήκος 32 μέτρων και ύψος 5,5 μέτρων, ενώ η περιφέρειά του φτάνει τα 183 μέτρα — ισοδυναμεί δηλαδή με δύο γήπεδα μπάσκετ ή πέντε γήπεδα τένις.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το κοράλλι αυτό αναπτύσσεται αδιάκοπα εδώ και 300 έως 500 χρόνι. Δεν πρόκειται για έναν ύφαλο, αλλά για έναν ενιαίο οργανισμό, αποτελούμενο από σχεδόν ένα δισεκατομμύριο πανομοιότυπους πολύποδες. Αυτή η μοναδική δομή το καθιστά κρίσιμο βιότοπο για εκατοντάδες είδη ψαριών και άλλων θαλάσσιων οργανισμών.
Από ναυάγιο… σε επιστημονικό θησαυρό
Αρχικά, η ομάδα του National Geographic πίστεψε ότι επρόκειτο για ναυάγιο. Η πραγματική του φύση αποκαλύφθηκε από έναν υποβρύχιο κινηματογραφιστή, ο οποίος παρατήρησε τα ζωντανά χρώματα του κοραλλιού. Το είδος αναγνωρίστηκε ως Pavona clavus, ένα σπάνιο και πετρώδες κοράλλι, ιδιαίτερης σημασίας για το θαλάσσιο οικοσύστημα της περιοχής.
Οι ερευνητές παρομοίασαν την ανακάλυψη με το να “συναντάς το ψηλότερο δέντρο στον κόσμο”, υπογραμμίζοντας τη σπανιότητα και τη σημασία του οργανισμού για τη μελέτη της θαλάσσιας βιοποικιλότητας.
Οι απειλές για τα κοράλλια παγκοσμίως
Η κατάσταση των κοραλλιογενών υφάλων σε ρηχά νερά είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), το 44% των τροπικών κοραλλιών βρίσκεται ήδη στη λίστα των απειλούμενων ειδών. Η μεγαλύτερη απειλή προέρχεται από την κλιματική αλλαγή.
Μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά μόλις 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια 70% έως 90% των τροπικών υφάλων.
Λόγω της τοποθεσίας του στα βαθύτερα νερά του ωκεανού, το γιγαντιαίο κοράλλι έχει προστατευτεί από τις απειλές που πλήττουν τους ρηχούς υφάλους. Αυτό του επιτρέπει να λειτουργεί ως δεξαμενή γενετικού υλικού, το οποίο θα μπορούσε να αποδειχθεί ζωτικής σημασίας για την προσαρμογή και επιβίωση άλλων κοραλλιών σε περιόδους περιβαλλοντικής πίεσης.
Η ανακάλυψη του συγκεκριμένου οργανισμού δίνει ελπίδα στους επιστήμονες για την κατανόηση και προστασία της θαλάσσιας ζωής σε ένα μέλλον με όλο και πιο ασταθές κλίμα.
