Οι στρατιωτικές υπερδυνάμεις επενδύουν τεράστιους πόρους για να κρατούν τις πιο προηγμένες τεχνολογίες τους μακριά από τα βλέμματα του κοινού. Αυτή ακριβώς η μυστικότητα, όμως, είναι που γεννά ερωτήματα, θεωρίες και έντονο ενδιαφέρον. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ίδια τα μυστικά αποδεικνύονται πιο παράξενα απ’ ό,τι φανταζόταν κανείς.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Fogbank, ένα άκρως απόρρητο υλικό που χρησιμοποιείται στην κατασκευή πυρηνικών κεφαλών των ΗΠΑ. Η ύπαρξή του έγινε γνωστή στο κοινό χρόνια αργότερα, όμως η ακριβής σύστασή του παραμένει μέχρι σήμερα κρατικό μυστικό.
Το υλικό που… ξεχάστηκε
Το Fogbank παρήχθη για πρώτη φορά στο Τενεσί μεταξύ 1975 και 1989. Όταν ολοκληρώθηκε η παραγωγή των πυρηνικών κεφαλών εκείνης της περιόδου, το εργοστάσιο έκλεισε και το πρόγραμμα «πάγωσε». Δύο δεκαετίες αργότερα, όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αναβαθμίσουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο για να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής του, προέκυψε ένα απίστευτο πρόβλημα: η μέθοδος κατασκευής του Fogbank είχε χαθεί.
Τα αρχεία ήταν ελάχιστα, ενώ οι περισσότεροι επιστήμονες που γνώριζαν τη διαδικασία είχαν συνταξιοδοτηθεί ή αποχωρήσει. Το αποτέλεσμα; Η αμερικανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να επενδύσει τεράστια ποσά και χρόνο σε μια δαπανηρή διαδικασία αντίστροφης μηχανικής, προκειμένου να «ξαναανακαλύψει» το υλικό. Η παραγωγή του ξεκίνησε ξανά μόλις το 2008.
Τι είναι τελικά το Fogbank;
Σύμφωνα με ειδικούς στα οπλικά συστήματα, το Fogbank θεωρείται πως είναι ένα υλικό τύπου αερογέλης, το οποίο μετατρέπεται σε υπερθερμασμένο πλάσμα όταν πυροδοτείται το στάδιο σχάσης μιας πυρηνικής κεφαλής. Αυτή η διαδικασία είναι κρίσιμη για την ενεργοποίηση του τελικού σταδίου σύντηξης, δηλαδή της πραγματικής καταστροφικής ισχύος του όπλου.
Παρότι η ύπαρξή του έχει επιβεβαιωθεί, παραμένει άγνωστο αν το Fogbank εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε νέες πυρηνικές κεφαλές.
Από τα «UFO» στα στρατιωτικά μυστικά
Το ενδιαφέρον του κοινού για τα απόρρητα προγράμματα των ΗΠΑ αναζωπυρώθηκε πρόσφατα, όταν το Πεντάγωνο δημοσίευσε έκθεση για θεάσεις UFO από το 1945 έως σήμερα. Το συμπέρασμα ήταν αποκαλυπτικό: οι περισσότερες θεάσεις δεν είχαν καμία σχέση με εξωγήινους, αλλά με απόρρητα στρατιωτικά προγράμματα.
Τη δεκαετία του ’50 και του ’60, δοκιμές προηγμένων κατασκοπευτικών αεροσκαφών, διαστημικών τεχνολογιών και ακόμη και «ιπτάμενων δίσκων», όπως το καναδικό Avrocar με δυνατότητα κάθετης απογείωσης, προκάλεσαν κύμα αναφορών για άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα.
Περισσότερη διαφάνεια ή νέα μυστικά;
Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ εξετάζει πλέον το ενδεχόμενο να μειώσει το επίπεδο διαβάθμισης ορισμένων διαστημικών προγραμμάτων, εκτιμώντας ότι η ελεγχόμενη αποκάλυψη στρατιωτικών δυνατοτήτων μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για πιθανούς αντιπάλους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο δορυφόρος Silent Barker, του οποίου ορισμένες δυνατότητες αποκαλύφθηκαν δημόσια πριν από την εκτόξευσή του το 2023, μια σπάνια κίνηση για τα δεδομένα του Πενταγώνου.
Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι αν αυτή η νέα τάση διαφάνειας θα συνεχιστεί ή αν τα πιο αλλόκοτα στρατιωτικά μυστικά θα παραμείνουν, όπως πάντα, κρυμμένα στη σκιά.
Με πληφοροφίες απο : Sciencefocus
