Πολιτικό και όχι νομικό χαρακτήρα έχει αποκτήσει πλέον το ζήτημα της καταβολής των πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία στην Ελλάδα, όπως επεσήμανε σε συνέντευξή του στη Γερμανική Ραδιοφωνία ο Ματίας Χάρτβιγκ, νομικός του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ Διεθνούς Δικαίου της Χαϊδελβέργης.
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, σε πρώτη φάση ο κ. Χάρτβιγκ θέτει το ερώτημα εάν πρόκειται για επανορθώσεις. «Οι επανορθώσεις καταβάλλονται για αδικίες που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός πολέμου και οι οποίες διευθετούνται συνήθως σε μια συμφωνία μετά τον πόλεμο, με τον ηττημένο να καλείται να πληρώσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και όσον αφορά το κατοχικό δάνειο, η ελληνική πλευρά υποστηρίζει ότι δεν υπάγεται στις γενικές επανορθώσεις, αλλά πως πρόκειται για μια ειδική δανειακή σύμβαση, η οποία συνήφθη μεταξύ του Γερμανικού Ράιχ και της Ελλάδας».
«Το γεγονός ότι το δάνειο συνήφθη υπό κατοχή ανάμεσα σε δυο άνισα μέρα σε συνδυασμό με το ότι ήταν άτοκο, καταδεικνύει σύμφωνα με τον νομικό ότι η αποπληρωμή του δανείου εντάσσεται στο πλαίσιο “αποκατάστασης αδικιών πολέμου” και ως εκ τούτου αυτό θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της καταβολής επανορθώσεων».
Όπως σημειώνει ο Γερμανός διεθνολόγος: «η ελληνική πλευρά ισχυρίζεται ότι επρόκειτο για μια συνηθισμένη διεθνή συμφωνία από την οποία απορρέουν ορισμένες υποχρεώσεις για την γερμανική κυβέρνηση ή το γερμανικό κράτος. Η Γερμανία λέει, αντιθέτως, ότι δεν ήταν μια κανονική συμφωνία, ότι η Γερμανία ήταν τόσο ‘κακή’ που ανάγκασε ως δύναμη κατοχής τους Έλληνες να δεχθούν κάτι και ως εκ τούτου εμπίπτει στο πλαίσιο των επανορθώσεων. Αυτό έχει άμεση επίπτωση και στους τόκους. Η συμφωνία δεν προέβλεπε την καταβολή τόκων. Οι Έλληνες ανεβάζουν το ύψος του ποσού που ζητούν, συμπεριλαμβάνοντας και τόκους, οι οποίοι όμως δεν προβλέπονται από τη συνθήκη. Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές θέσεις είναι εν μέρει αντιφατικές».
Σε αυτά τα συμφραζόμενα και από νομική σκοπιά, σύμφωνα με τον διεθνολόγο, η Γερμανία δεν έχει καμία υποχρέωση έναντι της Ελλάδας. Όπως σημειώνει ωστόσο, το ζήτημα δεν έχει μόνον αμιγώς νομικές πτυχές, αλλά και πολιτικές.
«Αν και εγώ μιλάω ως νομικός και όχι ως πολιτικός, το ζήτημα δεν είναι πλέον νομικό, αλλά πολιτικό. Εάν μου επιτρέπετε να εκφράσω την πολιτική μου αντίληψη των πραγμάτων τότε θα έλεγα ότι στα πλαίσια της γενικότερης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα ασφαλώς και θα ήταν προτιμότερο να γίνει μια κίνηση γενναιοδωρίας, παρά να σκαλίζουμε παλιές ιστορίες».