Ανεξάρτητα από το πόσες φορές αντιμετωπίζουμε άγχος ή στρες στη ζωή μας, μπορεί (εκείνες τις στιγμές) να είναι πολύ δύσκολο να προσβλέπουμε σε καλύτερες, πιο ήρεμες μέρες.
Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το άγχος και το στρες. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές επιλογές για την αντιμετώπιση αυτών των συναισθημάτων - από την άσκηση έως την προσοχή στη λήψη φαρμάκων και πολλά άλλα. Τούτου λεχθέντος, οι θεραπευτές ανέφεραν στη HuffPost ότι υπάρχει μια δραστηριότητα που μπορεί να μην κάνουμε όταν αισθανόμαστε άγχος ή άγχος: να λάβουμε υπόψη το βλέμμα μας.
«Όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση ενεργοποιημένου νευρικού συστήματος ή σε αντίδραση μάχης/φυγής, τα μάτια μπορεί να προεξέχουν και να καρφωθούν σε ένα σημείο – γνωστή και ως όραση σήραγγας», λέει στη HuffPost μέσω μέιλ ο Τζάστιν Γκρόσο, σωματικός ψυχολόγος με άδεια στη Νέα Υόρκη και τη Βόρεια Καρολίνα.
Ας το σκεφτούμε: Τα μάτια μας «στενεύουν» όταν είμαστε αναστατωμένοι
«Τα οπτικά ερεθίσματα [είναι] οι πληροφορίες που επεξεργαζόμαστε πιο γρήγορα… όταν βιώνουμε τον κόσμο, τα μάτια μας είναι η πιο κυρίαρχη αίσθηση μας», λέει η Ντανίκα Χάρις, θεραπεύτρια σώματος και προπονήτρια με έδρα το Τέξας. «Λοιπόν, εάν υπάρχει τραύμα ή άγχος, τα μάτια γίνονται πολύ σταθερά και στενεύουν στην εστίαση, γιατί ουσιαστικά, αυτό που συμβαίνει είναι… αρχίζουμε να κοιτάμε το περιβάλλον με έναν τρόπο (σαν να αναρωτιόμαστε) πού είναι ο επόμενος παράγοντας άγχους;»
Είναι εύκολο να δει κανείς πόσο η εν αγνοία του προετοιμασία για τον επόμενο στρεσογόνο παράγοντα θα προκαλούσε τόσο σωματική όσο και ψυχική δυσφορία. Οι ειδικοί λένε ότι υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να καταπολεμήσουμε αυτήν την αμυντική τοποθέτηση των ματιών. Να τι είναι:
Πώς μπορούμε να ... απαλύνουμε το βλέμμα μας;
... πρέπει να δώσουμε στα μάτια μας την «άδεια» να χαλαρώσουν όταν βρισκόμαστε σε ασφαλές περιβάλλον. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό «μαλακώνοντας» το βλέμμα μας, δηλαδή αφήνοντας τα μάτια μας να υπάρχουν στην κόγχη χωρίς πίεση, εξηγεί η Χάρις.
«Και αυτό που μπορεί είναι αυτό που συζητάμε είναι να σταματήσουμε να δίνουμε σημασία σε όλα τα οπτικά ερεθίσματα ή να ρίχνουμε ένα ευγενικό βλέμμα στο περιβάλλον μας», λέει η Χάρις.
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό περνώντας τα χέρια μας πάνω από τα μάτια μας για να αποκλείσουμε όλα τα οπτικά ερεθίσματα γύρω μας, σημειώνει. «Θα μπορούσαμε να το κάναμε αυτό για 30 δευτερόλεπτα ή για ένα λεπτό», λέει η Χάρις.
Συχνά συνιστά στους πελάτες της να το κάνουν αυτό κάθε ώρα. «Και συνήθως αυτό που θα αναφέρουν οι άνθρωποι αφού το κάνουν αυτό είναι ότι έχουν λιγότερη ένταση στο μέτωπό τους.. Οταν έχουμε λιγότερη ένταση στο μέτωπό μας, είναι πιθανό να έχουμε λιγότερη ένταση στο σαγόνι μας, όταν έχουμε λιγότερη ένταση στο μέτωπό μας και στο σαγόνι μας, είναι πιθανό να έχουμε λιγότερη ένταση και στο λαιμό μας».
Μπορούμε επίσης να «απαλύνουμε» το βλέμμα μας κοιτάζοντας το περιβάλλον, είτε βρισκόμαστε στο σπίτι μας είτε έξω στη φύση, σημειώνει η Χάρις. Όταν κοιτάμε χωρίς ένταση το περιβάλλον μας, το βλέμμα των ματιών μας γίνεται πιο «ρευστό» σε αντίθεση με εστιασμένο και στενό σε κάτι συγκεκριμένο, όπως μια οθόνη φορητού υπολογιστή ή ένα τηλέφωνο, συμπληρώνει.
Η Χάρις συνιστά να κοιτάμε απαλά σε ένα χωράφι ή δάσος, λίμνη ή ωκεανό ή ακόμα και σε όλο το σπίτι μας. «Όταν το βλέμμα των ματιών μας είναι πιο ”ρευστό”, αυτό που είναι πιθανό να παρατηρήσουμε είναι ότι δεν έχουμε τόση ένταση στο σώμα μας», εξηγεί.
Μπορούμε επίσης επίσης να επιλέξουμε να κοιτάξουμε πράγματα για τα οποία νιώθουμε όμορφα, προσθέτει ο Γκρόσο. «Ο εξερευνητικός προσανατολισμός μπορεί να μας βοηθήσει να μεταβούμε από μια ενεργοποιημένη κατάσταση στο νευρικό σύστημα σε μια πιο ήρεμη κατάσταση».
Οι οπτικές ενδείξεις μπορούν επίσης να μας βοηθήσουν να εξασκήσουμε την ενσυνειδητότητα
«Όταν σκεφτόμαστε τη νευροβιολογία του να νιώθουμε ασφάλεια, της αυτορρύθμισης, της κοινωνικής δέσμευσης, ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι απλώς κάτι που μπορούμε να σκεφτούμε δυνατά και να πούμε, ”είμαι ασφαλής” ή ”νιώθω καλά”. Το σώμα μας δεν ακολουθεί απαραιτήτως αυτή τη δήλωση», δηλώνει η Μέγκαν Γουότσον, ιδρύτρια και κλινική διευθύντρια της Bloom Psychology & Wellness στο Τορόντο.
Όταν προσπαθούμε να νιώσουμε αυτές τις σκέψεις που έχουμε, μπορεί να είναι χρήσιμο να χρησιμοποιήσουμε τις φυσικές μας αισθήσεις, εξηγεί. «Χρησιμοποιώ το βλέμμα των ματιών πολύ ως τρόπο για να προσελκύσω τους ανθρώπους στη συνείδηση», λέει συγκεκριμένα η Γουότσον.
Οι οπτικές ενδείξεις αποτελούν βασικό μέρος μιας κοινής άσκησης γείωσης που είναι γνωστή ως τεχνική 5-4-3-2-1, προσθέτει η Γουότσον. Ακολουθώντας αυτήν την πρακτική ενσυνειδητότητας, ονομάζουμε πέντε πράγματα που μπορούμε να δούμε, τέσσερα πράγματα που μπορούμε να ακούσουμε, τρία πράγματα που μπορούμε να αγγίξουμε, δύο πράγματα που μπορούμε να μυρίσουμε και ένα πράγμα που μπορούμε να δοκιμάσουμε...
Η τεχνική 5-4-3-2-1 είναι ένας τρόπος για να επιστρέψουμε στην παρούσα στιγμή και μακριά από τυχόν αρνητικά συναισθήματα, σημειώνει η Γουότσον...
Η Χάρις προσθέτει ότι αυτές οι πρακτικές μπορούν (και πρέπει) να δοκιμάζονται προτού αντιμετωπίσουμε άγχος και στρες. Με αυτόν τον τρόπο, θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε το στρες και το άγχος όταν εμφανιστούν αναπόφευκτα.
Η αυτοφροντίδα δεν χρειάζεται να περιμένει μια κακή κατάσταση (να συμβεί). «Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια σωματική πρακτική σήμερα που στην πραγματικότητα μας βοηθά να νιώθουμε πολύ καλύτερα στο σώμα μας και να αντιμετωπίζουμε πραγματικά το σώμα μας σαν το ένα (και μοναδικό) αληθινό μας σπίτι», καταλήγει η Χάρις.