Επάγγελμα ανεπάγγελτος
Καθ’όλα και καθ’έξη
...
Καταπίνει βιαστικά ό,τι προσφέρει το παρόν
Χωρίς να βγάλει λέξη
Ι. Παπουτσόπουλος, Ανεπάγγελτος
1.Φιλοσοφικό, ηθικό και πολιτικό ερώτημα Κρίσεως (όχι της οικονομικής κρίσης αλλά της άλλης, της Υγειονομικο- Εσχατολογικής): όταν μια χώρα σύσσωμη προσπαθεί να σωθεί, όταν ένας λαός - για πρώτη ίσως φορά- βρίσκει έναν κοινό λόγο για να μην αυτο-καταστραφεί διχαζόμενος γιατί, πώς, ποιος, πότε, με ποιον τρόπο μπορεί να σταθεί απέναντι επικαλούμενος το δικαίωμα[;] στην ανυπακοή;;
Ακόμα κι αν η αυτοκτονία είναι δικαίωμα του ανθρώπου, η “δολο-φονία”μιάς κοινωνίας δεν είναι.
2. Επειδή για λόγους αρχής, είμαι αντίθετος με το «κυνήγι μαγισσών» και τον πόλεμο προθέσεων [ιδίως κατά εκείνων που κινδυνεύουν τη δική τους ασφάλεια για να μας σώσουν], επειδή για λόγους ηθικής, είμαι αντίθετος με προκαταλήψεις και στερεότυπα που αναφέρονται σε ευάλωτες κι ευπαθείς ομάδες, επειδή για λόγους αισθητικής, είμαι αντίθετος με life style αναλύσεις της Πανδημίας, επειδή τέλος, για λόγους πολιτικής σημειολογίας, είμαι αντίθετος με την αναπαλαίωση κλισέ μηνυμάτων και δηλώσεων για την κρίση από εκπροσώπους κομμάτων, γι’αυτό επιμένω ότι μετά τον Κορονοϊό [μ.Κ] αλλάζουμε [πολιτικοκοινωνικοπολιτιστική] εποχή κι όχι μόνον [ατομικές] νοοτροπίες. Ο Ιός συνοδεύτηκε από μία ζοφερή κατάσταση φόβου αλλά είναι εκείνος ο οποίος θα φέρει και τη νέα Ελπίδα, την έκπτωση όσων δημοσίων προσώπων αδράνησαν ή “πούλησαν τρέλλα”, την αναδιάταξη των κοινωνικών φορέων, την ενεργή συμμετοχή των πολιτών στο ευρύτερο γίγνεσθαι. κλπ
Το σκηνικό απαιτεί καινούργιους πρωταγωνιστές.
Είναι αδύνατο πλέον οι παλιοί να παίξουν νέους ρόλους και είναι πολύ κακό οι νέοι να (δεχτούν να) παίξουν παλιούς ρόλους.
Αυτό ας το προσέξουν ιδιαίτερα όσοι διατείνονται ότι δεν είναι οι υπόλογοι του χθες, όσοι εμφανίζονται ως σωτήρες του σήμερα και όσοι αυτο-παρουσιάζονται ως προφήτες/ «κατασκευαστές» του αύριο.