Το Ευρωκοινοβούλιο, όπως αποδεικνύεται, είναι ένας χώρος προσβάσιμος από κάθε άποψη και κυρίως σε άτομα με αναπηρίες. Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που αντιμετωπίζει την καθημερινότητα με ψύχραιμη ματιά, με δύναμη και πείσμα από τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου οι πολίτες όλων των κρατών – μελών να απολαμβάνουν ίση μεταχείριση.
Μολονότι άνθρωπος με αναπηρίες, στην Ευρωβουλή χειρίζεται κι άλλα μείζονα ζητήματα και για τον λόγο αυτό ζήτησα να μιλήσουμε για αυτά, στο περιθώριο της Ολομέλειας στο Στρασβούργο.
Κύριε Κυμπουρόπουλε είστε ένας άνθρωπος με ιδιαίτερα σημαντικό έργο σε αυτή τη θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο. Είστε ευχαριστημένος από τη μέχρι στιγμής πορεία των φακέλων που διαχειριστήκατε;
Κατ’ αρχάς είναι μια πολύ μεγάλη διαδικασία εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο για τον καθένα που έχει την ευτυχία, την τιμή και τον ρόλο να προσπαθεί να δουλέψει προκειμένου να βελτιώσει τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών.
Σε όλη την πορεία των τελευταίων 4,5 ετών διαχειρίστηκα φακέλους που είχαν να κάνουν με την κοινωνική πολιτική και ειδικά των ευάλωτων ομάδων, αναπήρων, είχαν να κάνουν με θέματα φροντίδας, το πώς πρέπει να προστατεύσουμε τη νησιωτική πολιτική και να δώσουμε έμφαση σε τακτικές και πολιτικές που επηρεάζουν τη ζωή των πολιτών. Ασχολήθηκα με θέματα που αφορούν το περιβάλλον, ώστε να βρούμε τρόπους που θα υποστηρίζουν τη βιομηχανία, τους ανθρώπους αλλά και το περιβάλλον. Αυτό το τρίπτυχο είναι πολύ σημαντικό. Θεωρώ, λοιπόν, ότι εγώ και η ομάδα μου κάναμε ένα σημαντικό έργο το οποίο αξίζει προσοχής και που σέβεται τη γνώμη των πολιτών.
Θεωρείτε ότι αυτές οι αποφάσεις που λαμβάνονται συντείνουν ώστε να έχουμε μια καλύτερη Ευρώπη, σε θέματα περιβάλλοντος και κοινωνικών ισοτήτων. Εσείς ανήκετε σε μια ευαίσθητη ομάδα συνανθρώπων μας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε από ένα σημείο που ήταν πολύ πρωτόλειο. Βασίστηκε σε αρχές των τότε σημαντικών άνθρακα και χάλυβα και έχουμε φθάσει μετά από 60 χρόνια σε ένα σημείο που σε αρκετές περιπτώσεις προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις ανισότητες, τις κοινωνικές, τις εργασιακές, να έρθουν πιο κοντά τα ζητήματα περιβάλλοντος, να υποστηρίξουμε και να διατηρήσουμε σε όλα τα κράτη - μέλη ένα κράτος δικαίου. Δείτε τι είχε γίνει στην Πολωνία και τώρα ελπίζουμε ότι θα εξομαλυνθεί η κατάσταση.
Άρα, λοιπόν, η ΕΕ είναι εδώ για να εξασφαλίσει μια καλή, ποιοτική ζωή σε όλους τους πολίτες. Δεν είναι πάντα εύκολο, δεν είμαστε μόνοι μας. Πρέπει να δούμε πώς επηρεαζόμαστε από το υπόλοιπο διεθνές γίγνεσθαι, αλλά θεωρώ ότι η ΕΕ είναι ένας καλός τόπος για να ζεις, ένα τόπος που προσφέρει ένα ασφαλές ανθρωπιστικό περιβάλλον με ποιότητα και προσπαθεί συνεχώς αυτή τη ποιότητα να την εξασφαλίζει σε όλους τους πολίτες. Από εκεί και πέρα είναι ευθύνη του κάθε κράτους - μέλους πώς αυτή την ευρωπαϊκή ιδεολογία θα την κάνει πραγματικότητα στην χώρα.
Είστε ευχαριστημένος; Η Ελλάδα αποκομίζει τα οφέλη της ΕΕ; Γίνεται καλύτερη βλέποντας καλές πρακτικές σε άλλες χώρες;
Είναι πολύ σημαντική η ερώτηση γιατί θεωρώ ότι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ποια κυβέρνηση έχει το κάθε κράτος. Πολλές φορές είχαμε το αίσθημα ότι είμαστε ουραγοί και κυνηγάμε μια Ευρώπη που εξελίσσεται. Όμως από το 2019 και μετά κάτι έχει αλλάξει και έχει φανεί με την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η Ελλάδα δεν είναι αυτή που ακολουθεί τις εξελίξεις αλλά είναι αυτή που δημιουργεί τις εξελίξεις, αυτή που θέλει να κινήσει μια καλύτερη ΕΕ. Παράδειγμα είναι το ψηφιακό πιστοποιητικό για τον κορονοϊό. Η Ελλάδα το πρότεινε.
Επίσης, πλέον έχει γίνει κατανοητό ότι τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ είναι εξωτερικά σύνορα της κάθε χώρας και σύνορα όλης της Ένωσης που πρέπει όλοι να τα προστατεύσουμε.
Δεν είναι ελληνοτουρκικό ζήτημα αλλά ευρωτουρκικό ζήτημα. Δεν είναι ότι τώρα κάτι «τρέχει» με τη Ρωσία και τη Φινλανδία, είναι ευρωρωσικό ζήτημα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ισπανία και το Μαρόκο.
Δεν αφορά αποκλειστικά τη χώρα. Είμαστε Ευρώπη και σε αυτό θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό συνετέλεσε και η απαιτητικότητα της Ελλάδας. Άρα, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η ηγεσία και πλέον η Ελλάδα έχει αποκτήσει θέση ισότιμου συνομιλητή μέσα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Είμαστε αυτοί που δείχνουμε ότι οι πολιτικές μπορούν να έρθουν από οποιοδήποτε κράτος - μέλος, είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο. Δεν είμαστε γενικότερα από τις χώρες που είναι στα κατώτερα επίπεδα. Είμαστε μια χώρα που έχει βελτιώσει και θα βελτιώνει την ποιότητά της και δεν είμαστε μια χώρα που πρέπει να αντιγράφουμε.
Στον τομέα που αφορά και εσάς ως άνθρωπο με ειδικές ανάγκες που προσπαθεί πολύ στην καθημερινότητα. Αυτές τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε άλλες χώρες και στην Ελλάδα μπορούμε να τις αμβλύνουμε;
Είναι σημαντικό αυτό που λέτε αλλά θα με συγχωρέσετε να πω ότι δεν είναι απόλυτα αληθές. Με την έννοια ότι καμία χώρα της ΕΕ δεν έχει πετύχει το μέγιστο, το άριστο.
Υπάρχουν χώρες, όπως η Σουηδία, που έχει εφαρμόσει εδώ και πολλά χρόνια το θέμα του προσωπικού βοηθού όμως αυτή τη στιγμή οι τοπικοί οργανισμοί βρίσκονται σε μια διαπραγμάτευση με το κράτος γιατί χρειάζονται βελτιώσεις και επέκταση και σε άλλες ομάδες ανθρώπων. Κάποιες άλλες χώρες έχουν καλή προσβασιμότητα και κάποιες άλλες είναι πίσω, δεν έχουν καθόλου κοινωνική πολιτική.
Σε κάποιες χώρες οι φωνές δεν ακούγονται. Όπως συμβαίνει στην οικονομία έτσι και στην κοινωνία δεν υπάρχει κάτι που να λες ότι σε αυτή τη χώρα όλα είναι καλά. Βλέπεις όμως καλά παραδείγματα και προσπαθείς να τα προσαρμόσεις στη δική σου πραγματικότητα. Θεωρώ ότι ειδικά στην Ελλάδα, εκεί που ήμασταν σε μια κατάσταση που περιείχε την έννοια της άγνοιας, θα πω ότι έχουμε κάνει πολύ σημαντικά βήματα.
Και δεν θα μιλήσω μόνο για το θέμα του προσωπικού βοηθού, που είμαι ένας άνθρωπος που κυνήγησα για να εφαρμοστεί. Θα πω ότι έχουμε ένα σχέδιο δράσης για την αναπηρία το οποίο σημαίνει ότι εκεί που δεν είχαμε γνώση τι έχει το κάθε Υπουργείο κάτω από τη σκέπη του που αφορούσε τους ανάπηρους πολίτες, τώρα ξέρουμε και μπορούμε να οργανώσουμε πώς αυτό μπορεί να γίνει καλύτερα.
Είμαστε σε μια φάση που ο υπουργός Επικρατείας, ο κύριος Παπασταύρου βρίσκεται σε διαβουλεύσεις ώστε να αναθεωρηθεί αυτό το σχέδιο δράσης. Έχουμε μια αρχή προσβασιμότητας. Έχουν γίνει βήματα και είμαστε στον σωστό δρόμο. Σίγουρα χρήζουν βελτίωσης και για να πετύχει αυτό, τελικά, πρέπει να υπάρχει καλύτερη ενημέρωση της κοινωνίας, ότι για να αλλάξει μια συνθήκη πρέπει να αλλάξει πρώτα ο τρόπος σκέψης και αυτό πρέπει να γίνει μέσα από το σχολείο.
Βέβαια, έχουμε και στην Ελλάδα καλά παραδείγματα πόλεων που έχουν προσαρμοστεί σε μια πραγματικότητα που χωρά όλους τους πολίτες με εξέχον παράδειγμα την Κομοτηνή που είναι μια πολύ καλά προσβάσιμη πόλη, όχι μόνο στο πεζοδρόμιο, αλλά στην αποδοχή. Όταν μιλάμε για προσβασιμότητα εννοούμε όλα τα επίπεδα, εργασία, υγεία, οικογένεια, φιλία, όλα. Η Κομοτηνή είναι και βραβευμένη πόλη. Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα Τρίκαλα που μέσω της τεχνολογίας έχουν βοηθήσει όλους τους πολίτες. Έχουμε κι άλλα παραδείγματα που πρέπει να πολλαπλασιαστούν.