Μετά την προδοσία του 1974 από την Χούντα των Αθηνών με το πραξικόπημα και τα δεινά που επέφερε στον τόπο μας, αντί στρατηγικής απελευθέρωσης, πραγματοποιήθηκε το πρώτο δώσε στην Τουρκία. Από τον τότε μέχρι εκείνη την στιγμή Προέδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκο Κληρίδη στην μπουάτ Αργώ τον Νοέμβριο. Σε ομιλία του καθιέρωσε ως λύση την Βρετανική ιδέα για ομοσπονδία που εξυπηρετούσε και την Τουρκία.
Με την επιστροφή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Κύπρο, που είχε το εκτόπισμα και την στήριξη των πολιτών προκειμένου να απαγκιστρωθεί από την ομοσπονδιακή λύση, έδωσε δυστυχώς και αυτός. Στην συνάντηση Μακαρίου-Ντενκτάς με τον τότε Γ.Γ του ΟΗΕ Κούρτ Βάλτχαημ, επισφραγίστηκε η ομοσπονδία Κληρίδη με την αναφορά στις τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές για δικοινοτική ομοσπονδία. Η καθιέρωση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας έγινε με τον διζωνικό χάρτη που παρέδωσε ο τότε διαπραγματευτής Τάσσος Παπαδόπουλος στις συνομιλίες της Βιέννης.
Άσχετα αν ο Μακάριος στην ομιλία του τον Ιούλιο του 1977 επαναπροσδιόριζε το πρόβλημα σε εισβολή και κατοχή, ο θάνατος του μερικές μέρες αργότερα έδωσε το δικαίωμα στους επόμενους προέδρους να συνεχίσουν στον αστερισμό του δώσε-δώσε. Με πρώτο τον τότε πρόεδρο Γιώργο Βασιλείου που μας έβαλε την Εγγλεζοτουρκική λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ακολούθησε πρόεδρος ο Γλαύκος Κληρίδης, που βοήθησε με τον Εγγλέζο Ντέηβιτ Χάνη στην συγγραφή σχεδίου λύσης του Κυπριακού γνωστού ως Σχέδιο Ανάν και τέθηκε σε δημοψήφισμα επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο οποίος δυστυχώς δέχτηκε να γίνουν δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα, με το Τουρκοκυπριακό ψήφισαν και οι έποικοι, δίνοντας τους έτσι μια πρώτη νότα νομιμότητας. Ακολούθησε η συμφωνία της 9η Ιουλίου που είναι η μόνη καθώς μονογραφήθηκε από τον Παπαδόπουλο και Ταλάτ. Όλες οι προηγούμενες συναντήσεις κορυφής δεν ήταν συμφωνίες ήταν απλά κοινά ανακοινωθέντα.
Ακολούθησε ο Δημήτρης Χριστόφιας όπου στις διαπραγματεύσεις με τον εκπρόσωπο του Αττίλα, ο τότε εκπρόσωπος του ΟΗΕ Ντάουνερ, κατέγραψε 77 λεγόμενες συγκλίσεις. Όπου έδωσε ελεύθερη διακίνηση σε πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας, σταθμισμένη ψήφο και άλλα καλούδια στους έποικους και εναπομείναντες Τουρκοκύπριους. Στον δρόμο των μεγάλων δώρων ακολούθησε ο επόμενος Πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης. Πρώτο του δώρο η αναβάθμιση του κατοχικού ηγέτη Ακκιντζί σε ένα είδος συμπροέδρου, με την ένθεν και ένθεν της επισκέψεων στην γραμμή αντιπαράταξης. Ακολούθησαν τα μεγάλα δώρα στο Κρανς Μοντανά.
Αφορμή για να εκφράσουμε απόψεις για το κατοχικό πρόβλημα που ταλανίζει την χώρα μας, μας ώθησε η συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου στις 30 Μαρτίου, δύο μέρες πριν την επέτειο του Αγώνα 55-59. Εκεί, αντί να αντλήσουν προβληματισμούς και μαθήματα από τον Αγώνα, έδωσαν ρεσιτάλ ποιος θα δώσει περισσότερα δώρα για να εξευμενίσει το Τουρκικό θεριό για να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις. Όπου εκεί ίσως του δοθούν τα τελευταία μεγάλα δώρα.
Στο Εθνικό Συμβούλιο, διαβάζουμε στον Φιλελεύθερο, πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέθεσε έξη συν δύο κλειδιά , ή δώρα λέμε εμείς, για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Τουλάχιστον έβαλε και δύο απαιτήσεις για την πλευρά μας, για άνοιγμα έστω ενός Τουρκικού λιμανιού για πλοία με σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας και να μην μπλοκάρει την συμμετοχή μας σε διεθνής οργανισμούς. Ο δε Γενικός Γραμματέας του Ακέλ κ.Στεφάνου ποιο ανοικτοχέρης, έθεσε θέμα να δώσουμε περίπου σαν λουκούμι τον αμύθητο πλούτο σε φυσικό αέριο και πετρέλαια στην Τουρκία. Κάτι που επανέλαβε στο Δάλι στο μνημόσυνο του Καβάζογλου.
Ρωτήσαμε παλαιότερα μια γριούλα πρόσφυγα αν ελπίζει πως θα επιστρέψει πίσω στο χωριό της με τις διαπραγματεύσεις. Μας απάντησε με την σοφία των χρόνων της, «Όπου έπιασε ο Τούρκος με το σπαθί του ποτέ δεν έδωσε τίποτε πίσω μάνα μου. Μόνο με το σπαθί τα παίρνεις πίσω». Σοφότατη η γιαγιά, να σταματήσουν τα δώρα στο Τουρκικό θηρίο, δεν εξευμενίζετε με τίποτα.