Χρειάστηκε ένας αιώνας, προκειμένου οι ερευνητές να λύσουν τελικά το μυστήριο ενός μικροσκοπικού ερπετού, που άφησε τα ίχνη του στον σκωτσέζικο ψαμμίτη (ιζηματογενές πέτρωμα που αποτελείται από κόκκους άμμου) πριν από εκατομμύρια έτη.
Το πλάσμα μήκους είικοσι εκατοστών, με την ονομασία Scleromochlus taylori, ανακαλύφθηκε στις αρχές του 1900, όμως το μόνο που είχε απομείνει από αυτό ήταν μερικά ομοιώματα των οστών του.
Οι παλαιοντολόγοι προκειμένου να μάθουν περισσότερα, σκέφτηκαν να γεμίσουν τα αποτυπώματα με κερί και λατέξ, έτσι ώστε να δημιουργήσουν εκμαγεία των οστών. Χάρις στη συγκεκριμένη μέθοδο συμπέραναν ότι το ερπετό, το οποίο έζησε περίπου 240 με 210 εκατομμύρια χρόνια πριν, είχε μεγάλο κεφάλι, κοντό λαιμό, λεπτό σώμα και μακριά πίσω άκρα.
Ωστόσο, η τοποθέτηση του συγκεκριμένου πλάσματος στο γενεαλογικό του δέντρο αποδείχτηκε πιο περίπλοκη υπόθεση. Μερικοί ειδικοί ισχυρίστηκαν ότι το ερπετό ήταν στενός συγγενής των δεινοσαύρων, ενώ άλλοι υποστήριξαν πως πρόκειται για έναν πρόγονο των πτερόσαυρων, των πρώτων σποδυλωτών που κατάφεραν να πετάξουν.
Τελικά, οι ερευνητές βασιζόμενοι σε χαρακτηριστικά του ζώου, όπως το σχήμα της άνω γνάθου και των οστών των μηρών, υποστηρίζουν ότι ανήκε σε μια ομάδα τριασικών ερπετών γνωστά ως «lagerpetids», τα οποία συνδέονται πιο στενά με τους πτερόσαυρους παρά με τους δεινόσαυρους.
Η εν λόγω ανακάλυψη υποδηλώνει ότι οι πρόγονοι των γιγάντιων ιπτάμενων πτερόσαυρων, κοινώς γνωστών ως «πτεροδάκτυλοι», δεν ήταν παρά μικρά ερπετά που τριγυρνούσαν περπατώντας στα δύο πόδια. Ωστόσο, το πώς αυτά τα μικρά ερπετά εξελίχθηκαν σε πελώριους πτερόσαυρους μέσα σε 15 εκατομμύρια χρόνια, παραμένει ένα άλυτο μυστήριο.
Πηγή: theguardian.com