Στις προηγμένες κοινωνίες οι εργαζόμενοι γονείς έχουν το κράτος «σύμμαχο» για να καταφέρουν να συνδυάσουν εργασία και οικογένεια.
Δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι στη λίστα με τους ευτυχισμένους γονείς, και θα πάρει χρόνια για να μπεί, αφού οι «γιαγιάδες» καλύπτουν τα τεράστια κενά του κράτους και της κοινωνικής πολιτικής για να είναι σε θέση οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς να καταθέτουν σχεδόν ολόκληρο τον μισθό τους στις νταντάδες ή να τις εγκαταλείπουν.
Στην Ισλανδία, όμως η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Για την ακρίβεια, είναι όπως θα έπρεπε να είναι παντού.
Η χώρα είναι στην κορυφή ώς η καλύτερη στον κόσμο για εργαζόμενους γονείς, σύμφωνα με νέα έκθεση του Bloomberg, η οποία εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι πολιτικές των κρατών επηρεάζουν την ποιότητα και την οικονομική δυνατότητα της παιδικής φροντίδας για τους εργαζόμενους γονείς.
Για να το πετύχει αυτό η Ισλανδία ξοδεύει πάνω από το 1,8% του ΑΕΠ της σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) - στην προσχολική εκπαίδευση και φροντίδα (βρεφικοί, παιδικοί σταθμοί και νηπιαγωγεία) από οποιοδήποτε άλλο πλούσιο έθνος.
Αυτό το επίπεδο επένδυσης βοηθά να γίνει η παιδική φροντίδα σχετικά προσιτή στην Ισλανδία, όπου οι γονείς ξοδεύουν περίπου το 5% των κερδών τους στη φροντίδα των παιδιών, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, όταν οι ΗΠΑ δαπανούν μόλις το 0,3% του ΑΕΠ τους και οι γονείς ξοδεύουν περίπου το 19% των κερδών τους για παιδιούς και σχολεία, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Οι πέντε καλυτερες χώρες για εργαζόμενους γονείς
Μετά την Ισλανδία, τη λίστα με τις 5 καλύτερες κοινωνίες για εργαζόμενους γονείς, συμπληρώνουν η Εσθονία, Γερμανία, Καναδάς και Νέα Ζηλανδία.
Η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής στο θέμα της παιδικής φροντίδας και το αυξανόμενο κόστος για την ανατροφή των παιδιών, είναι οι βασικοί παράγοντες που οδηγούν τους γονείς σε εξουθένωση, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι, κυρίως οι μητέρες, να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εργασία τους προσωρινά ή και μόνιμα.
Παρότι αυτά τα προβλήματα υπάρχουν λίγο πολύ στις περισσότερες χώρες, η απόσταση μεταξύ αυτών που βρίσκονται στην κορυφή με αυτές που είναι στον πάτο της λίστας, είναι τεράστιες.
Ο Καναδάς, δεσμεύτηκε το 2021 να δαπανήσει 22 δισεκατομμύρια δολάρια σε πέντε χρόνια για να μειώσει το κόστος της προσχολικής εκπαίδευσης και της παιδικής φροντίδας. Σύμφωνα με Καναδική έρευνα, κάθε δολάριο που δαπανάται για την φροντίδα και εκπαίδευση των παιδιών στα πρώτα τους χρόνια αποφέρει οικονομική απόδοση έως και 2,80 δολάρια, δίνοντας σε περισσότερους γονείς την ελευθερία να συνεισφέρουν στο εργατικό δυναμικό.
Εξίσου αποδοτικές είναι οι πολιτικές στην Ισλανδία με αποτέλεσμα, η χώρα να έχει το υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής γυναικών στο εργατικό δυναμικό, μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, καθώς οι μητέρες δεν εγκαταλείπουν τις δουλειές τους μετά την δημιουργία οικογένειας.
Πάνω από το 82% των ενήλικων γυναικών στην Ισλανδία παρέμειναν στο εργατικό δυναμικό της χώρας το 2021, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, όταν στον Καναδά είναι πάνω από 75%, και στις ΗΠΑ περίπου 68%.
Οι περισσότερες από τις χώρες που αναφέρονται στην έκθεση έχουν κι άλλο ένα σημαντικό κοινό παράγοντα: Η καθεμία προσφέρει ισχυρές πολιτικές παιδικής μέριμνας που καθιστούν την προσχολική εκπαίδευση και φροντίδα ευρέως διαθέσιμη και οικονομικά προσιτή, αν όχι δωρεάν.
Τα παιδιά στην Εσθονία ηλικίας από 18 μηνών έως 7 ετών έχουν εγγυημένη θέση σε παιδικούς σταθμούς, ενώ και η Γερμανία εξασφαλίζει μια θέση μέσω του προγράμματος παιδικής μέριμνας «kita» της χώρας, τα οποία είναι δωρεάν σε ορισμένες πόλεις.
Στη Νέα Ζηλανδία, αν και τα προγράμματα της για την προσχολική ηλικία θεωρούνται ακριβά για τους γονείς, η χώρα κατάφερε να μπει στην πεντάδα του Bloomberg λόγω της εξαιρετικής ποιότητας αυτών των προγραμμάτων και στην ισορροπία μεταξύ των μισθολογικών αποδοχών των γονέων, με τις γυναίκες να αμείβονται όσο και οι άνδρες και του κόστους για παιδικούς σταθμούς και σχολεία.