Πώς θα χτίσουμε με τα παιδιά μας μια πανίσχυρη σχέση στοργής και αμοιβαίας εκτίμησης

Πάναπλες μέθοδοι να τα φέρουμε κοντά μας, χωρίς να καταπιέσουμε την προσωπικότητά τους.
EmirMemedovski via Getty Images

Μια στοργική και υγιής σχέση με τα παιδιά μας, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής. Όχι μόνο μας κάνει να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας, αλλά ενσταλάζει στο παιδί την αίσθηση ασφάλειας, που θα το ωφελήσει και σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του.

Η συναισθηματική σύνδεση του παιδιού μαζί μας, διασφαλίζει ότι το μικρό μας νιώθει ασφάλεια, υποστήριξη και κατανόηση.

Αν λοιπόν ψάχνουμε τρόπους να ενισχύσουμε τον συναισθηματικό δεσμό με το παιδί μας, υπάρχουν τρεις πάναπλοι μέθοδοι να το πετύχουμε:

Ας παίξουμε με τα παιδιά μας

Ένας από τους καλύτερους τρόπους να δεθούμε με τα παιδιά μας είναι να διασκεδάσουμε παρέα. Τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι αποκτούν σημαντικές δεξιότητες. Ας τα ενθαρρύνουμε να εξασκήσουν τις κοινωνικές δεξιότητες και τους τρόπους τους, όπως το να μάθουν να αποδέχονται την ήττα όμορφα, ενώ εμείς θα απολαμβάνουμε πολύτιμο χρόνο μαζί τους.

Έρευνες αποδεικνύουν ότι μέσω του παιχνιδιού, τα παιδιά αναπτύσσουν το εύρος της συγκέντρωσής τους, τις κοινωνικές τους δεξιότητες, τη δημιουργικότητα, την ικανότητα επεξεργασίας των συναισθημάτων τους και τις διανοητικές τους ικανότητες. Το παιχνίδι συχνά λειτουργεί ως ένας πιο σύντομος δρόμος προς τη μάθηση και την κατάκτηση εσωτερικών γνωστικών δεξιοτήτων, ενώ δίνει στα παιδιά μας την ευκαιρία να μας δουν ως σύμμαχο και όχι ως αντίπαλο που διαρκώς τα μαλώνει.

Ωστόσο, προτού δεσμευτούμε σε μια δραστηριότητα, είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε ότι το παιδί μας ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτήν. Επιπλέον, tο να γραφτούμε με τα παιδιά μας σε εξωσχολικές δραστηριότητες παιδιού-γονέα παρά τη θέλησή τους, ελλοχεύει ο κίνδυνος να προκαλέσει εντάσεις και τριβές μέσα στην οικογένεια.

Ακόμη, όταν εισάγουμε το παιδί μας σε μια νέα δραστηριότητα, ας βεβαιωθούμε πρώτα ότι έχουμε επιλέξει τη σωστή ώρα και το κατάλληλο μέρος. Συχνά, οι πρώτοι συσχετισμοί που κάνει το παιδί με μια δραστηριότητα, είναι αυτοί που θα το κάνουν να την αγαπήσει ή να την εγκαταλείψει. Για παράδειγμα, αν επιδιώκουμε να εισάγουμε το παιδί μας στον κόσμο του σκι, ας επιλέξουμε μια ηλιόλουστη, ήπια μέρα αντί για μια χιονισμένη, και τσουχτερή μέρα.

Ας εκφράσουμε ειλικρινές ενδιαφέρον για το πώς κύλησε η μέρα τους

Τα οικογενειακά γεύματα είναι ένας ιδανικός τρόπος να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση. Έρευνες διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που τρώνε τακτικά με τους γονείς και την οικογένειά τους παρουσιάζουν καλύτερες διατροφικές συνήθειες, καθώς και ισχυρότερες νοητικές, συναισθηματικές και κοινωνικές ικανότητες, καλύτερη συμπεριφορά και μεγαλύτερα ακαδημαϊκά επιτεύγματα.

Μια εξίσου καλή στιγμή για τέτοιες συζητήσεις είναι η ώρα στο κρεβάτι, λίγο πριν τον ύπνο. Η ώρα της χαλάρωσης, μας προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας γύρω από την ημέρα τους.

Μπορούμε να τους κάνετε ερωτήσεις που θα τα ωθήσουν σε λεπτομερείς και περιγραφικές απαντήσεις, όπως «Ποιο ήταν η καλύτερη στιγμή της σημερινής ημέρας;» ή «Ποιο ήταν το πιο αστείο πράγμα που συνέβη σήμερα;».

Ας διατηρούμε υψηλές αλλά πάντοτε ρεαλιστικές προσδοκίες

Έρευνες διαπίστωσαν ότι το να έχουμε υψηλές προσδοκίες από τα παιδιά μας μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και να βοηθήσει τα παιδιά να επιμείνουν περισσότερο στις δύσκολες εργασίες. Οι υψηλές προσδοκίες συνδέονται επίσης με την κοινωνική ανθεκτικότητα.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε μεταξύ των υψηλών προσδοκιών και της άπιαστης τελειότητας. Το να θέσουμε τον πήχη υπερβολικά ψηλά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να επιφέρει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα, καθώς το παιδί μας είναι πιθανό να εγκαταλείψει τους στόχους του επειδή έχει κατακλυστεί από υποχρεώσεις και πληροφορίες. Επομένως, ναι μεν πρέπει να προκαλούμε το παιδί μας να τα πηγαίνει καλά, αλλά μην το πιέζουμε πέρα από τα όριά του.

Είναι σημαντικό να καταστήσουμε στο παιδί μας σαφές ότι το εκτιμάμε με βάση όχι μόνο αυτά που κάνει αλλά και με βάση αυτό που είναι. Ας είμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο ελεγκτικοί, επικριτικοί και υπερπροστατευτικοί. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να μαθαίνουν από τα λάθη τους και να ας δώσουμε έμφαση στη σκληρή δουλειά και την πειθαρχία και όχι στην μάταιη επιδίωξη της τελειότητας.