Η περιοχή Γούτα της Δαμασκού θεωρείται ιστορικά και διαχρονικά ο φυσικός πνεύμονας της συριακής πρωτεύουσας καθώς αποτελεί την πηγή τροφοδοσίας της με αγροτικά προϊόντα. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Αλουΐτη στρατηγού Χαφέζ Αλ Άσαντ (1970 – 2000), πολλά άλλαξαν σχετικά με το περιβάλλον της εν λόγω περιοχής. Πολλές εκτάσεις με χιλιάδες δένδρα αντικαταστάθηκαν με εργοστάσια της νέας τάξης πλουσίων αυτής της περιόδου. Επίσης, στρατιωτικά στρατόπεδα εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μειώνοντας παράλληλα την καλλιεργήσιμη έκταση των αγροτών – κατοίκων της.
Μετά το ξέσπασμα της συριακής εξέγερσης, η Γούτα ήταν από τις πρώτες περιοχές που βρέθηκαν εκτός κυβερνητικού ελέγχου. Επιπλέον, στην περιοχή αυτή βρίσκεται μια από τις πιο ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, οι οποίες θεωρούνται άμεση απειλή για το καθεστώς Άσαντ, εξαιτίας της μικρής απόστασης ανάμεσα στη Γούτα και στο προεδρικό μέγαρο. Για το λόγο αυτό οι μάχες για τη Γούτα δεν σταμάτησαν από το 2012, ενώ το 2013 η περιοχή αυτή δέχθηκε την πιο ισχυρή χημική επίθεση με θύματα πάνω από 1300 γυναικόπαιδα.
Σήμερα, τα περισσότερα διεθνή ΜΜΕ, για λόγους σκοπιμότητας, χαρακτηρίζουν (χωρίς εξαίρεση) όσους διαφωνούν με τον Σύριο δικτάτορα ως τζιχαντιστές ή τρομοκράτες. Ωστόσο, ένα μεγάλο βάρος της καταπολέμησης και της αναχαίτισης των δολοφόνων της τρομοκρατικής οργάνωσης ΙΣΙΣ ανέλαβαν οι αντιπολιτευτικές παραστρατιωτικές ομάδες της Γούτα κυρίως η γνωστή αντικαθεστωτική ομάδα «Στρατός του Ισλάμ». Εκατοντάδες μαχητές της αντιπολίτευσης σκοτώθηκαν για να τεθεί τέλος στην ύπαρξη και την αυξανόμενη επιρροή των ξένων τζιχαντιστών του ΙΣΙΣ στα περίχωρα της Δαμασκού. Έτσι, ένα από τα ερωτήματα που μόνο η ιστορία θα δώσει απάντηση είναι: Ποιος επέτρεψε, εκείνη την περίοδο, στους ξένους δολοφόνους τζιχαντιστές να φτάσουν στη Δαμασκό και να εξαντλήσουν τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης;
Ο νέος κύκλος αίματος που ξεκίνησε στη Γούτα έχει σημειώσει πάνω από 400 αθώα θύματα, τον τραυματισμό 2.500 ανθρώπων και την καταστροφή 13 ιατρικών κέντρων/νοσοκομείων μέχρι 24/02/18. Παρά την υιοθέτηση της πρότασης του Κουβέιτ και της Σουηδίας για την 30 ήμερη εκεχειρία από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σύμφωνα με την 2401 απόφασή του, οι βίαιες στρατιωτικές επιχειρήσεις και οι βομβαρδισμοί εξακολουθούν να ηχούν στη Γούτα.
Γιατί σήμερα ξεκίνησε η επίθεση κατά της Γούτα εκ μέρους των κυβερνητικών και των Ρωσικών δυνάμεων; Από στρατηγική πλευρά, η διασφάλιση της εθνικής οδού μεταξύ Δαμασκού και νομού Χούμς και η ασφάλεια του εθνικού αεροδρομίου της συριακής πρωτεύουσας (ζητήματα μείζονος σημασίας για το συριακό καθεστώς) απαιτούν την κατάληψη της Γούτα. Επίσης, η επίθεση αυτή συνδέεται άμεσα με την εκστρατεία της Τουρκίας κατά της περιοχής Αφρίν. Ήδη η βαρβαρότητα που εκτελείται στη Γούτα επικάλυψε, σε μεγάλο βαθμό επικοινωνιακά στα ΜΜΕ, την τουρκική εισβολή κατά των Κούρδων του PYD στο Αφρίν. Ο σκοπός είναι να μη φανεί ότι οι συριακή κυβέρνηση και η Μόσχα πρόδωσαν τους Κούρδους συμμάχους. Επιπλέον, θεωρείται μια ευκαιρία για να αποτελειώσουν οι κυβερνητικές δυνάμεις με την έγκριση της Ρωσίας ένα από τα πιο ισχυρά φυλάκια της αντιπολίτευσης στην συριακή πρωτεύουσα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός είναι ότι οι παραστρατιωτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης της Γούτα έλαβαν μέρος στις διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν στη ρωσική πόλη Σότσι.
Αν και οι μάχες περίπου έξι ετών στη Συρία έδειξαν ότι η στρατιωτική λύση δεν μπορεί να επιτευχθεί ωστόσο, η αιματηρή επίθεση με την καταστροφή των υποδομών της Γούτα θα μπορούσε να ερμηνευθεί ότι το τρίγωνο (Δαμασκός, Μόσχα και Τεχεράνη) εμμένει στα στρατιωτικά μέσα για την επίλυση τη συριακής κρίσης. Ενδεικτικές ήταν οι δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ ότι το ίδιο σενάριο του ανατολικού Χαλέπι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και στην περίπτωση της Γούτα.
Επιπρόσθετα, οι εκτιμήσεις για ύπαρξη 20.000 μαχητών της αντιπολίτευσης στα διάφορα μέρη της Γούτα δυσκολεύει την κατάσταση για το παραπάνω τρίγωνο γιατί οι μαχητές αυτοί είναι απόγονοι των πρώτων κατοίκων της περιοχής και κάτοχοι της γης και είναι δύσκολο να αποχωρήσουν από τον τόπο τους τόσο εύκολα. Μια άλλη πτυχή της μάχης της Γούτα σχετίζεται με τις προσπάθειες του συριακού καθεστώτος για την αλλαγή του δημογραφικού πληθυσμού της χώρας, όπως έγινε και σε άλλες περιοχές γύρω από τη Δαμασκό (Ζαμπαντάνι, Νταργία) με την αντικατάσταση των σουνιτών κατοίκων από σιίτες.
Η συριακή κρίση έδειξε για άλλη μια φορά την αδυναμία των διεθνών θεσμών όπως του ΟΗΕ, του διεθνούς δικαστηρίου, κλπ στην αντιμετώπιση των εγκλημάτων πολέμου. Επίσης η κατάσταση της Γούτα αποκαλύπτει πόσο ευάλωτες είναι στην εφαρμογή τους οι ηθικές, ανθρώπινες και δημοκρατικές αξίες του δυτικού κόσμου, οι οποίες προασπίζονται από τους θεματοφύλακες τους ανάλογα με τα εθνικά ή θρησκευτικά ή φυλετικά χαρακτηρίστηκα του πληθυσμού της κάθε περιοχής.