Ξεκίνησε η εβδομάδα με πολλά αγκάθια για την κυβέρνηση. Και η λέξη»αγκάθια», επιεικής. Και ούτε θα γράψω ότι έχει μπροστά της Γολγοθά, γιατί εκεί ανέβηκε ο Χριστός. Για τον άνθρωπο και τις αξίες του. Και βεβαίως καμιά σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με το πώς πορεύεται την δική της την ανηφόρα, (επιλογή της) η κυβέρνηση των «αρίστων». Τα ίχνη που αφήνει πίσω της είναι πολλά και ευδιάκριτα. Ένα Κράτος Δικαίου που αμφισβητείται από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και που μπήκε ευθέως στον δημόσιο λόγο της Ευρωπαίας Εισαγγελέως. Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ τα δύο πιο αιχμηρά και αποκρουστικά γεγονότα που κατατρέχουν και Μαξίμου και Βουλή. Ακούω ότι έρχονται άλλα δύο σκάνδαλα. Τα σπιτάκια της ανακύκλωσης και οι υδρομετρητές.
Επιπλέον ο εσωκομματικός κατάλογος εκείνων που έχουν σθεναρή φωνή στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, μεγαλώνει δίπλα σε έναν πατέρα που ζητάει να μάθει από τί πέθανε τελικά ο γιος του. Αυτός πράγματι κουβαλά ένα σταυρό μαρτυρίου στο ώμο του έχοντας απέναντί του ένα βουνό απάθειας. Βαθιά ανθρώπινο αίτημα που δημιουργεί τις μέγιστες απορίες για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται από ΟΛΟΥΣ εκείνους που ΜΠΟΡΟΥΝ να δώσουν λύση.
Το Σάββατο στο βίντεο – άρθρο μου έθεσα το ερώτημα μου προς κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη γιατί πάνε γυρεύοντας οι 57 νεκροί των Τεμπών να γίνουν 58. Με τον Πάνο Ρούτσι να έχει μπει σε επικίνδυνη κλίμακα επιβίωσης μετά από τόσες μέρες απεργίας πείνας και διψάς. Το ερώτημα έθεσα και χθες στο κυριακάτικο βίντεο προς τον Πρωθυπουργό. Όπως και σε όλους τους εμπλεκόμενους. Αλλά δυστυχώς έχουμε πέσει στην παροιμία που λέει ο λαός: «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Άραγε μπορούμε να περιμένουμε τα θαύματα του Κυρίου για τους τρεις διαφορετικούς κουφούς που αναφέρουν στα Ευαγγέλια τους Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς;
