Οι προχτεσινές βουλευτικές εκλογές στον Καναδά έστειλαν ένα εναργές μήνυμα όχι μόνον στον Ντόναλντ Τραμπ και στους πολίτες των ΗΠΑ αλλά και στους όπου γης δημοσκόπους. Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων στη χώρα του σφενδάμνου προεξοφλούσαν την συντριπτική νίκη των Συντηρητικών, ομογάλακτο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων και την συντριβή των Φιλελεύθερων, που έβγαλαν γλώσσα στον Αμερικανό πρόεδρο. Η κάλπη έδειξε το ακριβώς αντίθετο. 

Όπως και στις ΗΠΑ οι εκεί δημοσκόποι προέβλεπαν δύσκολη νίκη της αχαμνής Κάμαλα απέναντι στον νταή Ντόναλντ. Και ο νταής θριάμβευσε…

Φεύ τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων δεν καταγράφουν την τελική επιλογή του ψηφοφόρου – ο οποίος πολλάκις θολώνει εξ επί τούτου το μυαλό του δημοσκόπου – αλλά αποτυπώνουν με  τις διαθέσεις εκείνη τη στιγμή του ερωτώμενου απέναντι στη συγκυρία αλλά και στον ίδιο τον ερωτώντα. 

Και αυτά συμβαίνουν ακόμη και στις πιο συγκροτημένες κοινωνίες σε θέματα επικοινωνίας και πολιτικού κλίματος. Στην Ελλάδα , όπου ανθεί φαιδρά και συνάμα τραγική πορτοκαλέα, στο τοπίο των δημοσκοπήσεων εντρυφούν και άλλοι παράγοντες. Συμφεροντολογικοί, το σύνηθες «άντε να τελειώνουμε γιατί κοστίζει», «να προσέξουμε τους δικούς μας» και πάει λέγοντας. Και επειδή έχω συνεργαστεί με αρκετές εταιρίες προγνώσεων, όποιος έχει αντίρρηση μπορεί να το πει και να προσκομίσει έκαστος παραδείγματα. Για να δούμε ποιος είναι λάθος και ποιος σωστός. Mutatis mutandis που λένε και οι νομομαθείς. 

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθούν οι δημοσκοπήσεις. Όπως δεν πρέπει να καταργηθούν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, παρόλο που η τωρινή τους εικόνα είναι θλιβερή. Απλώς οι πολίτες πρέπει να προσπαθούμε να διαβάζουμε μέσα από τις γραμμές. Για τους πολιτικούς δεν το συζητάω. Αυτοί τα ξέρουν όλα.