Το ως άνω αξίωμα μου το είχε πει και το εφάρμοζε αδιαλείπτως ένας κορυφαίος Έλληνας πολιτικός, που δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσα μας. Αυτό το αξίωμα το εφαρμόζει με μουσουλμανική ευλάβεια ο Ταγίπ Ερντογκάν. Το ακριβώς ανάποδο εφαρμόζει στα διεθνώς τεκταινόμενα, φεύ, ο εγχώριος πρωθυπουργός.
Έσχατο δείγμα η προσβλητική – για μην πω αισχρή – συμπεριφορά της Άγκυρας προς την Αθήνα με την σχεδιασθείσα συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογκάν στη Νέα Υόρκη, η οποία ματαιώθηκε με απόφαση του σουλτάνου. Και η καθοδηγούμενη από την τουρκική κυβέρνηση εφημερίδα Milliyet έγραψε περιφρονητικά ότι η συνάντηση αιτήθηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό αλλά ζητήθηκε από την Άγκυρα να μην ανακοινωθεί, όμως η Αθήνα την ανακοίνωσε. Έτσι την έκανε «ντα ντα» ο σουλτάνος και ματαίωσε την συνάντηση. Άλλωστε – πρόσθεσε η εφημερίδα – δεν υπήρχε στο επίσημο πρόγραμμα του πολυχρονεμένου, ο οποίος είχε πιο σημαντικά πράγματα να κάνει!
Και εισέτι περιμένουμε την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης. Όχι σε ήχο πλάγιο. Ακόμη και αν γίνει σε «εύθετο χρόνο» η συνάντηση, το μήνυμα εστάλη. Από τον νταή στον «άλλα λόγια ν´αγαπιόμαστε». Άλλωστε τον νταή προσκάλεσε ο Ντόναλντ στον Λευκό Οίκο να συζητήσουν για τα F-35 και άλλα φλέγοντα θέματα. Ο περίλυπος «πρόθυμος» ακόμη περιμένει για ένα έστω «hello chap…» στο διάδρομο.
Ο Τραμπ, και ο κάθε Τραμπ, υπολογίζει και σέβεται τους σκληρούς ηγέτες και όχι τους «δεδομένους». Ένας εκ των κοντινών ανθρώπων του πρωθυπουργού δικαιολογεί την προτεραιότητα που δίνει ο αμερικανός πρόεδρος στον Τούρκο ομόλογο του ενώ σχεδόν αγνοεί τον Έλληνα ηγέτη είναι ότι η Τουρκία είναι 80 εκατομμύρια και η Ελλάδα μόλις 10.
Και το Ισραήλ είναι 10 εκατομμύρια και η Αίγυπτος 100 εκατομμύρια. Ποιό από τα δυο κράτη υπολογίζουν περισσότερο οι ισχυροί της γης; Και από τους δυο ποιός φοβάται ποιόν; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…
Η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο μπορεί να μην έχουν μεγάλους πληθυσμούς όμως γεωστρατηγικά κατέχουν εξόχως σημαντικές θέσεις στην σκακιέρα των ισχυρών. Και αμυντικά δεν είναι ούτε Ελβετία ούτε Σερβία. Και καλόν είναι να ακολουθούμε νοερά τον αθηναίο Κυναίγειρο και τους Περσικούς πολέμους και όχι τον αλλοδαπό Κωνσταντίνο και την μικρασιατική καταστροφή.
