Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Αντώνης Σαμαράς σε μία συνέντευξη που κράτησε πάνω από μιάμιση ώρα, παρουσίασε πάρα πολύ προσεκτικά το προσωπικό του προφίλ και τις προσωπικές του θέσεις, ταυτισμένα ή τουλάχιστον αυτό επιχείρησε με πολύ καλή βαθμολογία, με τις ιδρυτικές αξίες της Νέας Δημοκρατίας του Κωσταντίνου Καραμανλή.
Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε μία ηγετική εμφάνιση υπερασπιζόμενος το κόμμα μέσα στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε, για το οποίο – όπως τόνισε επανειλημμένα – έδινε πολιτικές μάχες μέχρι την ημέρα ή μάλλον μέχρι τη νύχτα, που διεγράφη χωρίς καν συνοπτικές διαδικασίες. Μάλλον με ταχύτητα φωτός. Δεν απέφυγε να μιλήσει για την Πολιτική Άνοιξη (διαφωνώντας, τότε, για το «Μακεδονικό») επισημαίνοντας ότι στη συνέχεια ποτέ δεν πήγε απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Και όταν ήρθε η ώρα, στάθηκε δίπλα στον Κώστα Καραμανλή, αλλά και στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Χωρίς χαρτιά μπροστά του, χωρίς σημειώσεις, επικοινώνησε αυτό ακριβώς που ήθελε να πετύχει με την τηλεοπτική του εμφάνιση. Τις χαοτικές του διαφορές από: Το σημερινό σχήμα του κόμματος που κυβερνά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τις κυβερνητικές πολιτικές σε όλα τα επίπεδα όπως οικονομία, εξωτερική πολιτική, κοινωνική πολιτική, μεταναστευτικό και τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον οποίο και αποδόμησε σε κάθε ευκαιρία των λεγομένων του.
Επιπλέον, ήταν σαφές επάνω στην ραχοκοκαλιά της εκπομπής, ότι έκανε επιλεγμένες αναφορές για το συντηρητικό/δεξιό ακροατήριο της ΝΔ και πιό δεξιά αυτής. Μίλησε αρκετές φορές για «λαθρομετανάστες», για χριστιανισμό και εκκλησία, για woke agenda, για οικογένεια και στήριξη της μητρότητας.
Έκανε εκτεταμένη τοποθέτηση για την δική του διακυβέρνηση στα χρόνια των μνημονίων υπερασπιζόμενος την ορθότητα της πολιτικής του σε αντίξοες συνθήκες και μάλιστα καυτηριάζοντάς συμπεριφορές της τότε Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκέλα Μέρκελ. Άσκησε την κριτική του σε Τσίπρα και Καμμένο αποφεύγοντας χαρακτηρισμούς, όπως γενικά σε όλη την συνέντευξη δεν ανέβασε τόνους, δεν ξέφυγε λεκτικά και έδειχνε εξαιρετικά αυτοσυγκεντρωμένος. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως έδειξε μια ήπια δύναμη, αλλά με αποφασιστικότητα σε ό,τι αφορά την κριτική του για το σήμερα και τα σχέδια του για το αύριο. Δηλαδή πώς θα ήθελε και θέλει να είναι η πατρίδα του, απαγκιστρωμένη από τις σημερινές επιζήμιες κυβερνητικές πολιτικές και πολιτικούς.
Ουσιαστικά με την πολύ προσεκτικά σκηνοθετημένη τηλεοπτική του εμφάνιση, ο Αντώνης Σαμαράς προθερμαίνει την προοπτική νέου πολιτικού φορέα, χωρίς να τη νομιμοποιεί τυπικά με ένα «ναι, κάνω κόμμα». Αλλά και δεν το αρνήθηκε, αφού χρησιμοποίησε την φράση «μην περιμένετε σήμερα σας πω ένα ναι ή ένα όχι». Και τις περισσότερες φορές στο πολιτικό ρεπορτάζ, η άρνηση επιβεβαίωσης εκλαμβάνεται ως κατάφαση.
Βεβαίως υπάρχει και εκείνο το Κοινό το οποίο πιστεύει ότι μπορεί τελικά ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να μην σχεδιάζει κόμμα, αλλά με δημόσιες τοποθετήσεις και με συνεντεύξεις όπως αυτή η τελευταία, να θέλει να ασκήσει εσωκομματική πίεση, δημιουργώντας αντιδράσεις αποδόμησης της εικόνας (ή και της καρέκλας) του σημερινού αρχηγού και πρωθυπουργού, όχι μόνο στο επίπεδο της εκλογικής βάσης αλλά και της κοινοβουλευτικής. Σε κάθε περίπτωση ο σκοπός της συνέντευξης επιτεύχθηκε. Και σε κάθε περίπτωση, σήμερα είναι μια άλλη μέρα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να ζήσει με αυτά που προκύπτουν. Είτε με την μία περίπτωση είτε με την άλλη
