BLOGS
Το Ολυμπιακό κέντρο της Νίκαιας έχει παραχωρηθεί για 40 έτη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, αλλά παραμένει ανενεργό. Το Βeach Volley στο Φάληρο ρημάζει αφημένο στη μοίρα του και στο πλιάτσικο. Το αθλητικό κέντρο στο Ολυμπιακό χωριό, εξίσου παρατημένο, που η χρήση του από κάποιους τολμηρούς κατοίκους καθίσταται επικίνδυνη. Στην έκταση του ολυμπιακού χωριού θα μπορούσε να δημιουργηθεί Κέντρο Τεχνολογίας, όπου θα δραστηριοποιούνται εταιρείες έρευνας & τεχνολογίας, μιμούμενοι το παράδειγμα της Βαρκελώνης.
Αφού λοιπόν οι μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη θαλπωρή της οικογένειας, έτσι κι εμείς στο καράβι , το «δεύτερο σπίτι μας», μαζί με τους συναδέλφους, προσπαθούμε να περάσουμε τις γιορτές όσο το δυνατόν πιο οικογενεικά. Στολίζουμε το δέντρο, και ετοιμάζονται τα παραδοσιακά γλυκά, κουραμπιέδες και μελομακάρονα αλλά και διαφόρων ειδών φαγητά για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Έτσι νιώθουμε ότι βρισκόμαστε λίγο πιο κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.
Το μωρό σας δεν έρχεται με εγχειρίδιο γονιού ή ειδικές οδηγίες. Και υπάρχει ένας πολύ απλός λόγος για αυτό. Κάθε σχέση γονέα/παιδιού είναι μοναδική και έμφυτη με αμέτρητες δυνατότητες. Τα παιδιά μας είναι οι καλύτεροι δάσκαλοί μας και οι έφηβοί μας είναι συχνά εξαιρετικοί εργοδηγοί. Ως γονείς καλούμαστε να αποδείξουμε την ωριμότητα, την αυθεντικότητα, το θάρρος και τη σοφία μας. Είναι ταραχώδης η διαδρομή, αλλά - με ανοιχτή την καρδιά - ποτέ δεν είναι αργά.
Η ρετσίνα είναι ένα από τα πιο γνωστά παραδοσιακά προιόντα που παράγει και διαθέτει η Ελλάδα. Ειναι οίνος με ένδειξη «ονομασίας κατά παράδοση», αυτό σημαίνει πως νομοθετικά η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να το παράγει. Ενώ, στην αρχή για την παρασκευή της χρησιμοποιούνταν κρασιά δεύτερης ποιότητας με σκοπό τη χαμηλή τιμή αλλά και αμφίβολη ποιότητα, τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει ριζικά.
Πρόκειται για νηστίσιμους κουραμπιέδες λαδιού, ουσιαστικά δεν έχουν καμία σχέση με τους κλασικούς κουραμπιέδες, φτιάχνονται με ελάχιστα υλικά, δεν περιέχουν αμύγδαλο και είναι ελαφρά σιροπιασμένοι, παρόλαυτα η γευση τους μοιάζει μ΄αυτή του κουραμπιέ!
Εκείνο που φάνηκε ξεκάθαρα από το βίαιο ξέσπασμα στους δρόμους της χώρας τον Δεκέμβριο του 2008 ήταν ότι ένα ευρύ φάσμα οργανώσεων, ακτιβιστών, μαθητών συμμερίζονταν σε μεγάλο βαθμό τη μετωπική σύγκρουση ως έκφραση πολιτικής οργής. Τα επεισόδια δεν ήταν, όπως ισχυρίστηκαν πολλοί, μια εξέγερση ή κάποια ανταρσία ενάντια σε συγκεκριμένες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές της τότε κυβέρνησης. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πολλά από τα κυβερνητικά μέτρα που θεωρήθηκαν υπεύθυνα για το βίαιο ξέσπασμα δεν είχαν καν τεθεί σε εφαρμογή την περίοδο που η Αθήνα φλεγόταν.
Τα παιδιά από νωρίς πρέπει να μαθαίνουν και να σκέφτονται με ένα τρόπο συλλογικό. Να οργανώνονται σε ομάδες, για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του αύριο. Αυτό επιτυγχάνεται με την καλλιέργεια δεξιοτήτων κατανόησης του εαυτού τους. Με τη συγκρότηση μιας εσωτερικής εστίας ελέγχου των σκέψεων και των επιλογών και την ενθάρρυνση ανάληψης ρίσκου για το σχεδιασμό και την επίλυση προβλημάτων τους. Με την κατανόηση βασικών «μαθημάτων ζωής», μέσα από τα οποία θεμελιώνουν την πίστη στον εαυτό τους και την εμπιστοσύνη στους άλλους.
Το εισιτήριο για τον Υπερσιβηρικό δεν είναι ένα... αλλά πολλά, όσα δηλαδή και οι στάσεις οι οποίες θα αποφασίσεις να κάνεις. Επίσης ο Υπερσιβηρικός δεν είναι ένα τρένο αλλά πολλά. Υπάρχει ο Υπερσιβηρικός, ο Υπερμογγολικός και ο Trans- Manchurian (δεν ξέρω καν την ελληνική μετάφραση) και φυσικά το καθένα από αυτά τα τρένα έχει 2-3 άλλα που κάνουν την συγκεκριμένη διαδρομή. Άρα, ο καλύτερος τρόπος να κλείσεις τα εισιτήριά σου είναι φτάνοντας στον κάθε σταθμό. Αυτό σημαίνει πως θα σου κοστίσει πολύ πιο φθηνά και φυσικά σου αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μείνεις περισσότερες ή λιγότερες ημέρες σε κάποιο μέρος ανάλογα με το πόσο σου αρέσει ή όχι.
Είναι αυτό που λένε, μερικοί το προτιμούν καυτό. Στην πόλη Madras της Ινδίας από όπου και προέρχεται αυτή η παραλλαγή του κάρυ, το έχουν τερματίσει το ζήτημα. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είμαστε οι καυτερο-καπνισμένοι Ινδοί, οπότε take it easy με το τσίλι. Προσωπικά το παράκανα. Κοκκίνισα, πήρα βαθιές ανάσες, βούρκωσα. Αλλά τι να κάνουμε μπρος στο κάρυ τι είναι ένα δάκρυ.
Παντρεύτηκα το 1963 με προξενιό. Πήρα έναν άνδρα, ο Θεός να τον κάνει άνδρα. Τέλος πάντων, ήταν το τυχερό μου. Ταλαιπωρήθηκα πολύ με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Πολύ αλκοόλ, ενδοοικογενειακή βία. Στο τέλος, δεν τον άντεξα. Μια φορά με χτύπησε τόσο δυνατά στο πρόσωπο. Τα μωρά μου έκλαιγαν, άνοιξε την πόρτα κι έφυγε. Ήταν πάρα πολύ δύσκολα χρόνια. Έφυγε αυτός, με άφησε με τέσσερα μικρά παιδιά (ηλικίας 2,4, 6 και 8). Με τη βοήθεια του Θεού τα μεγάλωσα και είναι και καλά παιδιά.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ