Μετά την Γάζα και την διαφαινόμενη ειρήνη, ο επόμενος στόχος του Τραμπ για να βάλει ακόμη ένα λιθαράκι στο πολυπόθητο Νόμπελ Ειρήνης που με τόση μανία διεκδικεί, είναι η Ουκρανία.
Σε ανάλυσή του το CNN υποστηρίζει ωστόσο ότι «το μόνο διδακτικό στοιχείο που μπορεί να αντλήσει ο Τραμπ από τη Γάζα, είναι ότι η δύναμη μπορεί να νικήσει: Ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι σε θέση να επιβάλλουν όρους μέσω της απόλυτης ισχύος τους. Αλλά εκεί τελειώνουν οι φευγαλέες ομοιότητες».
Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο για τον Αμερικανό πρόεδρο είναι ότι ο Πούτιν δεν είναι Νετανιάχου ούτε το Ισραήλ είναι Ρωσία. Άλλωστε, η Μόσχα υπήρξε για δεκαετίες ο μεγάλος αντίπαλος των ΗΠΑ, με την μακρά περίοδο του «ψυχρού πολέμου» να την έχει μετατρέψει στον ύψηστο εθχρό.
Σε αντίθεση με τη Γάζα, ο Τραμπ δεν μπορεί να ασκήσει στον Πούτιν την ίδια σκληρή πίεση που άσκησε στον Νετανιάχου. Άλλωστε, ο Ρώσος πρόεδρος έχει αφήσει ήδη μια φορά τον Τραμπ στα «κρύα του λουτρού» μετά τη συνάντηση στην Αλάσκα και όπως υποστηρίζει το CNN, «θα το κάνει και με οποιαδήποτε άλλη ευκαιρία».
Το επιτελείο του Τραμπ κινδυνεύει να βρεθεί σε αδιέξοδο με την Ουκρανία. Τα σχέδια για την εγγύηση της ασφάλειας που ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο ανέλαβε να διαμορφώσει για την Ουκρανία παραμένουν ασαφή ενώ ο ρόλος του Γουίτκοφ, σε αυτή την υπόθεση είναι περιορισμένος καθώς όπως αποκάλυψε ο Τραμπ «ο Γουίτκοφ γνώριζε ελάχιστα για τη Ρωσία όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Κρεμλίνο».
Η απειλή των Tomahawk
Εδώ και εβδομάδες, ο Τραμπ έχει εκφράσει την πιθανότητα να επιτρέψει στους ευρωπαίους συμμάχους να αγοράσουν πυραύλους Tomahawk εναντίον της Ρωσίας. Η εμβέλεια και η ταχύτητα των πυραύλων, που φτάνουν τα 1.500 μίλια, λεχει προκαλέσει την αντίδραση του Κρεμλίνου. Ο Πεσκόφ δήλωσε την Κυριακή ότι «αυτή είναι πραγματικά μια πολύ δραματική στιγμή, δεδομένου ότι οι εντάσεις κλιμακώνονται από όλες τις πλευρές».
«Βλέπουμε και ακούμε ότι η Ρωσία φοβάται ότι οι Αμερικανοί μπορεί να μας δώσουν Tomahawks, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι ακριβώς αυτή η πίεση μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της ειρήνης», είπε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ενώ αποκάλυψε ότι «συμφώνησε με τον Πρόεδρο Τραμπ ότι θα λάβει ότι συζητήσανε».
Αν και ο Ουκρανός πρόεδρος διατηρεί ελπίδες ο Τραμπ σε σχετική ερώτηση απάντησε αόριστα «θα δούμε… Ίσως», προσθέτοντας ότι «ίσως τους πω ότι αν ο πόλεμος δεν τελειώσει, μπορεί να το κάνουμε, μπορεί και όχι, αλλά μπορεί να το κάνουμε. Θέλουν (η Ρωσία) να πέσουν Tomahawks προς την κατεύθυνσή τους; Δεν νομίζω».
Η Ουκρανία και η Ευρώπη έχουν ξαναβρεθεί στο δρόμο των κενών απειλών, με τον Πούτιν, αλλά και με τον Τραμπ και τον προκάτοχό του Τζο Μπάιντεν. Όταν ο Μπάιντεν απείλησε να αφήσει την Ουκρανία να ρίξει πυραύλους ATACM στη Ρωσία, ως απάντηση στην ανάπτυξη βορειοκορεατικών στρατευμάτων από τη Μόσχα, το Κρεμλίνο απείλησε με πυρκαγιά, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει μια τόσο σφοδρή αντίδραση. Ο Πούτιν μπορούσε μόνο να δείξει τα δόντια του, χωρίς να έχει πραγματική δύναμη.
Το σημείο που «ενώνει» δύο προέδρους
Η Ρωσία έχει καταφέρει να αντέξει τα τελευταία 3 χρόνια του πολέμου με την Ουκρανία, παρά τις σκληρές κυρώσεις της Δύσης. Όμως η εικόνα της οικονομίας της έχει αλλάξει δραματικά από τις αρχές του 2025 με σοβαρές ελλείψεις φυσικού αερίου να μαστίζουν ορισμένες ρωσικές περιοχές, μετά από μήνες μακροχρόνιων ουκρανικών επιθέσεων σε διυλιστήρια.
Με αυτό ώς σημείο πίεσης θα μπορούσε ενδεχωμένως ο Πούτιν να ξανασκεφτεί το ενδεχόμενο να καθίσει σε ένα νέο τραπέζι διαπραγματεύσεων ώστε να διασώσει την οικονομία της χώρας του και φυσικά την υστεροφημία του μετά από πάνω από 20 χρόνια διακυβέρνησης. Και ο Τραμπ είναι ίσως ο μόνος Αμερικανός πρόεδρος που μπορεί να θυσιάσει τον εγωισμό του και να δεχθεί μια ακόμη συνάντηση με τον Πούτιν, εάν είναι να προσθέσει άλλο ένα διαμαντάκι στο στέμμα του.
