Εδώ και λίγα χρόνια το όνομα του συνταξιούχου, πλέον, συνδικαλιστή αστυνομικού, Σταύρου Μπαλάσκα έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας του μέσου Έλληνα τηλεθεατή. Σε μια εποχή που το αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ κατέχει περίοπτη θέση στις σκαλέτες (και) των ψυχαγωγικών ζωντανών εκπομπών,η απήχησή του φαίνεται πως ήταν τόσο ευρεία, που ο Γιώργος Λιάγκας του έκανε πρόταση το καλοκαίρι να συμμετέχει μόνιμα στο πανέλ του «Πρωινού» στον ΑΝΤ1, και εκείνος δέχτηκε επιβάλλοντας μάλιστα τους όρους του: Πώς δεν θα βγαίνει στις «απέναντι» εκπομπές αλλά θα μπορεί να εμφανίζεται όπου θέλει στις υπόλοιπες ζώνες.
Έτσι λοιπόν ο Σταύρος Μπαλάσκας είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην τηλεόραση φέτος που εργάζεται σε δύο εκπομπές, δύο διαφορετικών καναλιών, αφού ανήκει ταυτόχρονα και στο δυναμικό του Open, ως μέλος της εκπομπής «Κοινωνία άνω κάτω», ενώ με κάθε ευκαιρία φιλοξενείται και στο Live News του Mega, με τη διαφορά ότι εκεί τον απολαμβάνουμε όρθιο απέναντι στον Νίκο Ευαγγελάτο.
Φυσικά, η τηλεοπτική του απειρία σε συνδυασμό με την αμετροέπεια- αν και όταν τον γνωρίσεις από κοντά βλέπεις έναν συμπαθέστατο, χαμογελαστό και ήπιο οικογενειάρχη- που τον χαρακτηρίζει συχνά τον οδηγούν σε λάθη. Το τελευταίο ατόπημα φρόντισε να φωτίσει με εύστοχο τρόπο η Μαρία Μπακοδήμου.
Φυσικά, τα σχόλια κάτω από την ανάρτησή της δεν άφησαν απέξω και τον, συνήθη ύποπτο, Γιώργο Λιάγκα καθώς πολλοί του προσάπτουν ότι έχει δώσει μόνιμο τηλεοπτικό βήμα σε έναν άνθρωπο που τον έφερε για να κάνει, αυτό που λέμε, «τη βρόμικη δουλειά», να λέει δηλαδή με δηκτικό τρόπο και λαϊκές έως και αγοραίες εκφράσεις, όσα δεν μπορεί να πει ο ίδιος- αλλά πολύ θα ήθελε. Μάλιστα, υπάρχουν υψηλόβαθμα στελέχη του σταθμού που θεωρούν ότι η παρουσία του δεν ταιριάζει με την εικόνα που επιθυμούν να έχει ο σταθμός, ενώ άλλοι σημεώνουν ότι η παρουσία του δεν έχει βοηθήσει τις επιδόσεις της εκπομπής, που δυσκολεύεται αρκετά στο δυναμικό, ειδικά, κοινό.
Μπήκε στην αστυνομία με… μέσον
«Δεν ήταν αυτό που ήθελα (σ.σ η αστυνομία)» ήταν η παραδοχή του Σταύρου Μπαλάσκα σε συνέντευξή του στο περιοδικό ΟΚ!. «Έχω πτυχίο Μηχανολόγου Βιομηχανικών Εγκαταστάσεων. Έλυνα και έδενα μόνος μου το παπάκι μου, αυτά μου άρεσαν. Αλλά ο πατέρας μου ήθελε να έχουμε μια σταθερή δουλειά. Είχε την άκρη και μας έβαλε μαζί με τον αδελφό μου στην αστυνομία το 1990. Τότε είτε είχες απολυτήριο 18 είτε 10, έμπαινες. Δεν υπήρχε αξιοκρατία μέχρι το 1995. Μέχρι το 2022 υπηρέτησα ως οδηγός περιπολικού της Άμεσης Δράσης σε συλλήψεις ληστών, διαρρηκτών, δολοφόνων. Εδώ και δύο χρόνια ζω με τη σύνταξή μου».
Η απώλεια που σημάδεψε τον Σταύρο Μπαλάσκα
Οι γονείς του Σταύρου Μπαλάσκα δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν τον θάνατο της αδελφής του όταν εκείνος ήταν 10 χρόνων και ο μεγαλύτερος αδελφός του 12. «Το πιο δύσκολο κεφάλαιο ήταν η αρρώστια της αδελφής μας» είχε διηγηθεί στο ΟΚ!. «Η οικογένειά μας έπρεπε να διανύσει αυτή την περίοδο, που περιλάμβανε τις επισκέψεις στο Παίδων, τις αιματολογικές εξετάσεις, τη μαμά μου που έκλαιγε. Ο πατέρας μου, πανέμορφος άντρας, ενωμοτάρχης τότε –θυμάμαι φορούσε τη στολή του και φαινόταν στα παιδικά μας μάτια σαν ήρωας–, ήταν σαν “σπασμένος” στα δύο, κρύβοντας με τα χέρια το πρόσωπό του.
Εγώ με τον αδελφό μου κουλουριαζόμασταν στην αγκαλιά του και του λέγαμε να μην κλαίει. Η απώλεια της αδελφής μας τον τσάκισε. Μετά τον θάνατό της δεν ανέκαμψε ποτέ. Πέθανε από καρκίνο το 2010, σε ηλικία 73 ετών. Ήταν η κολόνα του σπιτιού μας. Αν και τότε ήμουν αντιπρόεδρος των αστυνομικών και ο αδελφός μου μάχιμος αστυνομικός στον δρόμο, νιώσαμε ότι χάσαμε την προστασία μας».
«Σαφώς και ενοχλεί που βγαίνει ένας Μπαλάσκας ή ένας Καλλιακμάνης και λένε την αλήθεια»
Γιατί όμως οι εκπομπές επιμένουν, σχεδόν εμμονικά πλέον, να φιλοξενούν τον Σταύρο Μπαλάσκα; «Οι δημοσιογράφοι με τιμούν και με προσκαλούν στις εκπομπές τους για να λέω τα πράγματα έτσι όπως τα λέω και για να δίνω μια αντικειμενική πληροφόρηση» πιστεύει ο ίδιος. «Διότι δεν περιμένει κανείς από το αρχηγείο και το υπουργείο να τα πει όλα».
«Πρέπει να υπάρχει ένας αντίποδας που λέει την αλήθεια, την οποία δεν διαστρεβλώνουν αλλά προσπαθούν πολλές φορές να κρύψουν έντεχνα. Σε μια περίοδο που έχουμε αστυνομικούς που δέρνουν τις γυναίκες τους, που βιάζουν τα παιδιά τους, που φυλάνε λέσχες, το ότι βγαίνει ένας Μπαλάσκας ή ένας Καλλιακμάνης και λένε την αλήθεια σαφώς και τους ενοχλεί. Γιατί πολλές φορές έχουν ένα χαλάκι και θέλουν να τα κρύψουν από κάτω. Εμείς αυτό το χαλάκι πάντα το σηκώνουμε» καταλήγει.
