Ένα δορυφόρος ηλιακής ενέργειας που εκτοξεύτηκε σε τροχιά τον Ιανουάριο έχει τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία, αποδεικνύοντας πως είναι σε θέση να μεταδίδει ασύρματα ενέργεια στο Διάστημα και στη Γη για πρώτη φορά.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Caltech, η ασύρματη μετάδοση ενέργειας πραγματοποιήθηκε από το MAPLE- μία από τις τρεις τεχνολογίες που δοκιμάζονται από το SSPD-1 (Space Solar Power Demonstrator), το πρώτο διαστημικό πρωτότυπο του προγράμματος SSPP (Space Solar Power Project) του Caltech. Εν συντομία, σκοπός του SSPP είναι η συλλογή ηλιακής ενέργειας στο Διάστημα και η μετάδοσή της στην επιφάνεια της Γης.
Το MAPLE (Microwave Array for Power-transfer Low-orbit Experiment) είναι ένα από τα τρία πειράματα- «κλειδιά» του SSPD-1 και αποτελείται από μια σειρά/σύστημα εύκαμπτων ελαφρών μεταδοτών μικροκυμάτων, με βάση ηλεκτρονικά τσιπ τα οποία φτιάχτηκαν με χαμηλού κόστους τεχνολογίες πυριτίου. Χρησιμοποιεί τους μεταδότες για να στέλνει την ενέργεια στους επιθυμητούς στόχους και για να είναι το SSPP βιώσιμο, τα συστήματα αυτά πρέπει να είναι ελαφρά, ώστε να ελαχιστοποιείται η ποσότητα καυσίμων που χρειάζονται για την αποστολή τους στο Διάστημα, εύκαμπτα ώστε να μπορούν να διπλώνονται και να τοποθετούνται σε πυραύλους και γενικότερα χαμηλού κόστους.
Το MAPLE αναπτύχθηκε από μια ομάδα του Caltech της οποίας ηγήθηκε ο Αλί Χατζιμίρι, καθηγητής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Ιατρικής Μηχανικής και συν-διευθυντής του SSPP.
«Μέσω των πειραμάτων που έχουμε κάνει ως τώρα επιβεβαιώθηκε ότι το MAPLE μπορεί να μεταδίδει ενέργεια επιτυχώς σε δέκτες στο Διάστημα» είπε ο Χατζιμίρι. «Ήμασταν επίσης σε θέση να προγραμματίσουμε το σύστημα έτσι ώστε να κατευθύνει την ενέργειά του προς τη Γη, κάτι που εντοπίσαμε εδώ στο Caltech. Φυσικά το είχαμε δοκιμάσει στη Γη, μα τώρα γνωρίζουμε ότι μπορεί να επιβιώσει του ταξιδιού στο Διάστημα και να λειτουργεί εκεί».
«Από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε κανείς δεν έχει επιδείξει ποτέ ασύρματη μετάδοση ενέργειας στο Διάστημα, ακόμα και με ακριβές άκαμπτες δομές. Εμείς το κάνουμε με εύκαμπτες ελαφρές δομές και τα δικά μας ενσωματωμένα κυκλώματα. Είναι μια πρωτιά» συμπλήρωσε.
Πέρα από την επίδειξη πως οι μεταδότες μπορούν να επιβιώσουν από την εκτόξευση και την πτήση στο Διάστημα και να συνεχίσουν να λειτουργούν, το πείραμα παρείχε χρήσιμες πληροφορίες στους μηχανικούς του SSPP. Οι κεραίες είναι τοποθετημένες σε ομάδες στων 16, η καθεμία εκ των οποίων λειτουργεί με ένα εντελώς «custom» εύκαμπτο τσιπ και η ομάδα του Χατζιμίρι αξιολογεί τις επιδόσεις μεμονωμένων στοιχείων εντός του συστήματος. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει έξι μήνες και θα επιτρέψει τον εντοπισμό προβλημάτων και την «ιχνηλάτησή τους» σε μεμονωμένες μονάδες, παρέχοντας στοιχεία για την επόμενη γενιά του συστήματος.
Οι τεχνολογίες για ηλιακή ενέργεια από το Διάστημα επιδιώκουν την απόκτηση πρόσβασης στην πρακτικά ανεξάντλητη ηλιακή ενέργεια στο εξώτερο Διάστημα, όπου είναι διαθέσιμη συνέχεια, χωρίς να εξαρτάται από παράγοντες όπως ο κύκλος ημέρας- νύχτας, οι εποχές και τα σύννεφα- εν δυνάμει αποδίδοντας οκτώ φορές περισσότερη ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες σε οποιαδήποτε τοποθεσία στην επιφάνεια της Γης. Όταν υλοποιηθεί πλήρως, το SSPP θα περιλαμβάνει έναν «αστερισμό» αρθρωτών διαστημοπλοίων που θα συλλέγουν ηλιακό φως, θα το μετατρέπουν σε ηλεκτρισμό και στη συνέχεια σε μικροκύματα που θα μεταδίδουν στη Γη σε μεγάλες αποστάσεις- περιλαμβανομένων τοποθεσιών που δεν έχουν πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές ενέργειας.