Τις δύο προηγούμενες ημέρες διεξήχθη στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν η Σύνοδος του Οργανισμού της Συνεργασίας της Σανγκάης (SCO)... Στον Οργανισμό συμμετέχουν με το καθεστώς του μέλους, του παρατηρητή και του συνομιλητή κράτη της πρώην Σοβιετίας και επίσης, η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Ινδία, το Πακιστάν και η Τουρκία...
Σε δύο σημεία είναι αναγκαίο να σταθούμε, παρά το γεγονός ότι μία φωτογραφία από το δείπνο των ηγετών των συμμετεχουσών χωρών το βράδυ της Πέμπτης που έκανε το γύρω του διαδικτύου και των ΜΜΕ σε διεθνές επίπεδο, έδειχνε έναν Ερντογάν να απολαμβάνει, καθήμενος σε ιδιαίτερη καρέκλα, την αποδοχή για τα λεγόμενά του από τους υπόλοιπους ηγέτες.
Το πρώτο σημείο είναι, ότι ο Κινέζος πρόεδρος στα μέσα ενημέρωσης της χώρας του χαρακτήρισε την Σύνοδο ως ”μικρής κλίμακας” και το δεύτερο είναι, ότι ο Ιρανός πρόεδρος είχε συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του μόνο στα πλαίσια των εργασιών και κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, ενώ υφίστατο διμερείς και τριμερείς συναντήσεις με ομολόγους του από τα άλλα κράτη... Φυσικά, το γεγονός ότι πριν ένα μήνα στο Σότσι είχαν συναντηθεί οι πρόεδροι της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας, αυτό δεν αναιρεί διόλου το γεγονός ότι οι δύο ηγέτες δεν είχαν κατ′ ιδίαν συνάντηση, μια και η ιρανο- ρωσική αντιπροσωπεία ξανασυναντήθηκε.
Ο Σι Τζινπινγκ από τον τρόπο που κινήθηκε στη Σύνοδο, η στάση του αποδείκνυε δύο τινά:
α. ότι ήθελε να πάρει μία απόσταση από τη Ρωσία, και
β. επιδίωκε να μην πυροδοτήσει περαιτέρω την ένταση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, για το λόγο αυτό, παρά το γεγονός ότι επικαλέστηκε προστασία από την πανδημία, δεν παρευρέθηκε σε καμία συγκέντρωση των ηγετών εκτός εργασιών, παράλληλα δε, προσπάθησε να απομειώσει την αξία τού forum, θεωρώντας το ”μικρής κλίμακας”...
Με πολύ έξυπνο τρόπο ο Κινέζος πρόεδρος απέδειξε στη Δύση, ότι συμμετείχε με σκοπό τη διαμόρφωση μόνο επενδυτικών δραστηριοτήτων, αν και ο Οργανισμός της Σανγκάης φέρει και το σκέλος της κοινής Άμυνας των κρατών που τον απαρτίζουν, ωσάν (αν και αρκετά υπολειπόμενο σε ισχύ και δραστηριότητα) ένα ΝΑΤΟ της ανατολικο- κεντρικής περιφέρειας.
Ο Σι δεν ανέφερε στις κατ′ ιδίαν συναντήσεις του το ζήτημα Άμυνα, ενώ στο ίδιο μοτίβο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι κινήθηκε και ο Ουζμπέκος πρόεδρος που φιλοξένησε τη Σύνοδο, μιλώντας στον εναρκτήριο λόγο του για έναν ”διασυνδεδεμένο Κόσμο” και επίσης ότι ”η Σύνοδος Κορυφής της Σαμαρκάνδης μπορεί να γίνει η ”πλατφόρμα” που ενώνει κράτη με διαφορετικές προτεραιότητες εξωτερικής πολιτικής”....
Άλλωστε, πρέπει να τονιστεί αυτό... Πολλά από τα κράτη που είναι στον Οργανισμό είτε ως μέλη είτε με διαφορετικό καθεστώς έχουν άμεσες οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με ευρωπαϊκές χώρες... Το ίδιο το Ουζμπεκιστάν χρηματοδοτείται από την Φινλανδία με σκοπό τη διαμόρφωση ενός νέου σχεδίου που θα αφορά το κλίμα και την ενέργεια...
Στο δεύτερο σημείο που επιβάλλεται να σταθούμε, είναι το Ιράν... Το Ιράν υπέγραψε την πλήρη προσχώρησή του στον Οργανισμό, ενώ μέχρι πρότινος έφερε το καθεστώς του συνομιλητή.
Ο Ραϊσί είχε κατ′ ιδίαν συνομιλίες με όλους τους ηγέτες (εκτός από τον Τούρκο ομόλογό του), ενώ οφείλουμε να επικεντρωθούμε στη συνάντηση που είχε με τον Αζέρο ομόλογό του...
Πρέπει δε να σημειωθεί, ώστε να εξαχθούν και τα ανάλογα συμπεράσματα, ότι ο Ιρανός πρέσβης στο Αζερμπαϊτζάν λίγο πριν τη συνάντηση των ηγετών είχε παραχωρήσει συνέντευξη σε ιρανικά μέσα ενημέρωσης τονίζοντας δύο τινά:
α. το κοινό θρησκευτικό δόγμα (σιιτικό) που συνδέει τα δύο κράτη, η οποία είναι μία συνθήκη που εκ των πραγμάτων τα αδελφοποιεί σε μία κοινή σύμπλευση όσον αφορά μία σειρά ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής, και
β. επιδιώχθηκε να αναδειχθεί η εξισορροπιστική στάση του Ιράν, και περισσότερο δε, προσπάθησε να καταδείξει ένα ”ειρηνοποιό” ”πρόσωπο” ανάμεσα σε Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν όσον αφορά τις εχθροπραξίες του τελευταίου διαστήματος.
Φυσικά το ειρηνοποιό προσωπείο του ιρανικού κράτους είναι μία έμμεση αιχμή στη Ρωσία και στη βάση του Ουκρανικού Πολέμου, ενώ δεν είναι παράταιρο να εκληφθεί και ως μήνυμα που ήθελε να δώσει στη Δύση (Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ), μια και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη οι συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα.
Παρά το γεγονός ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία ”επένδυσαν” στη συγκεκριμένη Σύνοδο, προκειμένου να καταδειχθεί ένα αντίπαλο δέος που με γρήγορους ρυθμούς διαμορφώνεται στην ανατολική περιφέρεια εναντίον της Δύσης, ωστόσο κάθε άλλο παρά αποδείχτηκε αυτό, αλλά και ίσως τα μόνα χαμένα κράτη της Συνόδου είναι αυτά τα δύο...
Και αυτό διότι, αφενός οι χώρες της πρώην Σοβιετίας που αναντίρρητα φέρουν στενές σχέσεις με την Τουρκία έδειξαν ”νομιμοφροσύνη” απέναντι στις επιταγές του κινεζικού κράτους, διαμορφώνοντας τη Σύνοδο σε ένα καθαρά εμπορικό - οικονομικό forum, αφετέρου αποδείχθηκε ότι τόσο το Ιράν όσο και η Κίνα, αλλά κυρίως το Ιράν πολύ συνειδητοποιημένο στη νέα Διπλωματία που ανοίχτηκε μετά το ρωσικό- ουκρανικό πόλεμο, κάθε άλλο παρά επιδιώκουν την έντονη πόλωση με τη δυτική περιφέρεια, αλλά αντίθετα εφαρμόζουν τη ρήση του ”καρότου και του μαστιγίου”, αφήνοντας, ως φαίνεται πλέον, τη Ρωσία να φαίνεται ”ο κακός της υπόθεσης”...
Όσον αφορά την Τουρκία, και παρά τη γεφυροποιό στάση της Ρωσίας να τα βρει ο Ερντογάν με το καθεστώς Άσαντ της Συρίας, η Κίνα απέδειξε σε αυτό το forum ότι για τη Διπλωματία της ευρύτερης περιοχής έχει άλλους σχεδιασμούς... Δυστυχώς, η πολιτική του Πούτιν και ειδικά αυτή του τελευταίου διαστήματος, που αποδεικνύει κούραση του Ρώσου προέδρου, πριμοδότησε ιδιαίτερα την άσπονδη φίλη του ρωσικού κράτους, Κίνα...
Σύνοδος του Οργανισμού της Συνεργασίας της Σανγκάης
Μια όχι και τόσο ευχάριστη σύνοδος για τη Ρωσία και Τουρκία Κίνα και Ιράν